ARİÇEM 2

İlk Kez

"...Hiçbir zaman beni tam olarak sevmedin ! Senin için her zaman Alison vardı ! Hep o oldu !" diye bağırdı. Andela'nın haykırışları evde yankılanıyordu. Andela ve Riddle beni merak ettikleri için odaya girdiklerinde Adras da peşlerinden içeri girmişti. Manzara hepsini anlık bir şoka sokmuştu arkasından olanlar ise daha da felaketti. Saatlerdir Andela ve Noah kavga ediyordu. En kötüsü de Noah Andela'nın söylediği hiçbir şeye itiraz etmiyordu. Ellerimi kucağımda birleştirmiş yatağın üstünde oturuyordum. Logan sinirli olduğu her halinden belli olan bir tavırla tam yanımdaydı. Adras ise karşı koltuktaydı. Kafamı kaldırıp ona bakmaktan korkuyordum. Sessizliğinden korkuyordum. Bağırıp çağırıp benden nefret etse her şey şuandan daha kolay olabilirdi. Ama o hiçbir şey yapmıyordu. Hafifçe dizini sallıyordu. Bakışlarını zemine dikmiş parkeler arasındaki boşluklarda gözünü gezdiriyordu. Adras odadan çıksa belki Logan ile konuşabilirdim. Ya da tam tersi Logan odadan çıksa Adras'a bir açıklama yapabilirdim. Ama şuan ikisine birden bir şeyleri anlatmak beni korkutuyordu. Ama sessizlik daha da kötüydü. Dudaklarımı aralayıp hafifçe nefes alıp verdim. "Ben , şey... Özür dilerim." dediğimde Logan bakışlarını bana çevirip sus dercesine "Alison..." diye fısıldadı. Adras o sırada ayağa kalkıp kapıya gitti. Sinirle çıkıp gideceğini düşündüğümde geri döndü. Ağzını açıp tekrar kapattı. Öfkesini kontrol edemiyor gibiydi. Yumruklarını sıktı. "Sen her şeyi mahvettin ! Her şeyi ! Bir de kalkıp özür mü diliyorsun ! Ne var söylesene bende olmayıp Tanrı'nın cezası Jason'da ne var da onu unutabilmek için bu kadar kişiyi yıkıp geçiyorsun ! Söylesene !" diye bağırdı. Yumruklarından birini duvara geçirdiğinde ürkmenin verdiği etkiyle ayağa kalktım. "Adras... Adras dur. Lütfen dur." diye fısıldadım. Logan da her an müdahale edecek bir şekilde ayakta duruyordu. "Ne yaptım ben sana ! O kız sana ne yaptı da bu haltı yediniz ! Duyuyor musun ! Haykırarak ağlamasını duyuyor musun ? Andela Noah'a aşık ! Aptal bir zoraki damgaya bile dur diyemediniz mi ? Ne hakkınız var bunu yapmaya ? Söylesene be ne hakkınız vardı ! Her şey o aptal Jason'a aşkın yüzünden ! Beni kullandın , kendi öz kardeşini kullandın sıra şimdi Noah'a mı geldi ! Sen Ariçem'e inmiş bir kurtarıcı değilsin ! Sen efsanedeki gelmiş geçmiş en büyük mucize falan da değilsin ! Sen ne çemberi ne de sana verilen gücü hak ediyorsun ! Sen küçük aşağılık bir fahişesin başka hiçbir şey değil !" diye bağırdı. Ardından suratıma inen tokatla zemine savruldum. Devamında olanlar hepsinden daha beterdi. Logan'ın sinirle Adras'ın üstüne atlaması , Noah ve Andela'nın bağırarak hakaretleri... Burnumdan akan kanı durdurmaya çalışırken Riddle kapıyı çarparak içeri girdi. Logan'ın gözü dönmüştü. En son gördüğüm Riddle'ın Logan ile Adras'ın arasına girmesiydi. Sonrasında gözlerim karardı ve başım sert zemine çarptı.
***
"... Yapabileceğim bir şey yoktu. Gitmek istedi. Onu tutamazdım. Hata bende. Sen en başta Jason gittiğinde uyarmıştın. Alison'dan uzak duracağım konusunda kendime fazla güvendim ama yine yapamadım." diye fısıldadı. Gözlerimi aralamadan duyduğum en son cümleler buydu. Noah yatağın kenarında oturmuş Riddle ile konuşuyordu. Hafifçe başımı çevirdiğimde ikisi de bana döndü. "Ariçem aşkına sonunda. İyi misin Alison , nasıl hissediyorsun ?" diye sordu Riddle. Elini çeneme yerleştirip gözlerimi kontrol etti. Nabzıma , ateşime baktı. Anlamadığım birkaç şey daha yaptıktan sonra "Anormal bir şey gözükmüyor. Logan'a haber versem iyi olur." dedi. Göz kırparak odadan çıktı.
Noah bakışlarını tekrar bana çevirdi. Yumuşacık mavi gözleriyle gülümsediğinde hafifçe tebessüm ettim. Olanlardan sonra bana yine de iyi davranıyordu. Sert bir tepki vermesini beklemiştim ama Noah sanki bu anı bekliyormuş gibi davranıyordu. "Andela?" diye fısıldadığımda vicdanımın sırtıma yüklediği yük omuzlarımı ağrıtmıştı. Noah'un ifadesi değişti. Bakışlarını baş ucumdaki bardağa odakladı birkaç saniye. Sonra kafasını sallayarak "Olmuyor Alison. Andela değişti. Kabul etmedi. Jason'ın zamanında , Jason gibi senin Jason'ı daha çok sevdiğini kabul edip bizim seninle aramızda olanı yok sayması gibi görmezden gelemedi seni. Hep aramızda bir sorundu bu. Jason gittikten sonra Andela hep korku yaşadı. Her zaman. En sonunda da böyle bir şey... Gitmek istedi bende tutmadım. Artık tutamazdım da. Seni suçlamıyorum Alison. Seni itmedim. İtmek istemedim. Ben de istedim seni öpmeyi , seni... Her zaman seni sevdim Alison. Bundan sonra ne olur bilmiyorum. Bunun için seni de zorlamayacağım. Jason geri döner mi bilmiyorum dönerse aranızda bir şeyler olur mu bunu da bilmiyorum. Tek istediğim yanında olmak." dedi. Yavaşça doğrulduğumda gözlerini benden ayırmıyordu. En küçük hareketimi bile kontrol ediyordu. "Özür dilerim Noah. Düşünemedim ben bir an düşünemedim." dedim. Şimdi yatakta oturmuş birbirimize bakıyorduk. Noah yine gülümseyerek dudaklarını araladı. "Peki şuan iyi ve sakin gözüküyorsun. Düşünebildiğini de görüyorum." dedi. Birkaç saniye duraksayarak bana baktı. Sonrasında yavaşça bir elini belime uzattı. Diğer elini yavaşça yüzüme uzatıp elmacık kemiklerime dokundu. Yanağımı avcunun içine aldığında gülümsemesi daha da genişledi. Sonrasında baş parmağıyla dudaklarıma dokundu. Yavaşça eğildi. Geri çekilmedim veya bunu istemedim bilmiyorum ama beni tekrar öpmesine izin verdim. Beni sıkıca kendisine çektiğinde kendimi Noah ile bütünleşmiş gibi hissettim. Elimi saçlarına götürdüğüm anda acıyla geri çekildim. Beynim bir anda zıpkınla delinmiş gibi acıyordu. İki elimi şakaklarıma götürüp bağırmaya başladım. Noah korkuyla beni izliyordu. Bağırarak Riddle'a seslenmeye başladı. Beni doğrultmaya çalışsa da bacaklarımı kendime çekip ellerimi kafama bastırıyordum. Acı dinmek bilmiyordu. "Aaaahhhh ! Noah ! Durdur ! Durdur şunu dayanamıyorum !" diye bağırsam da Noah eli ayağına dolaşmış bir şekilde bana bakıyordu. Elinden hiçbir şey gelmediği belliydi. Acıdan ölmek üzereyken Riddle hızla odaya girdi arkasından da Logan. İkisi de dehşetle bana bakıyordu. Riddle eğilip yüzümü avuçlarının arasına aldı. Gözlerini kapatıp anlamadığım bir şeyler fısıldamaya başladı. Sesini yavaş yavaş yükseltti. En son acıdan bayılmak üzereyken Riddle artık bağırarak tekrar ediyordu söylediği şeyi. En sonunda söylemeyi bıraktığında acı dindi. Sonrasında etraf bulanıklaştı ve zihnimde 3 yıl sonra ilk kez onun sesini duydum : "Yapma Alison."