ARİÇEM 2

Doğum Günü Hediyesi

"Anlamıyorsun Alison. Persephone son çaremiz. Dard bunları sana boşuna anlatmış olamaz o hikayeyi seçmesinde mutlaka bir sebep vardır. Ve sirenler Persephone'nin Tartarus'taki tek arkadaşları. Ailious'un kolyesi sana bir siren tarafından getirildi. Dard eğer Persephone ve Demeter'i yanına çekerse zihnini nasıl kontrol ettiğini asla öğrenemeyiz. Bu tek çaremiz neden anlamamakta ısrar ediyorsun ?" dediğinde sinirliydi ama sesini kontrol etmeye çalışıyordu. "Jason Tartarus'a gitmekten bahsediyorsun... Demeter kendisi söyledi. Persephone 11 gün sonra yeryüzüne adım atacak. Bahar başlangıcı zaten çok yakın. Beklemek yerine neden böyle bir riske giriyoruz. Tartarus'a gidip geri dönen tanıdığın kaç kişi var ? Ki üstüne üstlük Hades'in bölgesinden Persephone'yi kaçırmaktan bahsediyorsun ? Gerçekten ciddi olamazsın." diye bağırdım. Jason sakin kalmaya çabalasa da şuan bu ikimiz için de pek mümkün gözükmüyordu. Kolundaki geri sayımı bana çevirdi. "Görüyor musun şunu? 13:07:15. Geriye dönmek için sadece 13 günümüz kaldı. Persephone için bize kalan süre ise sadece 2 gün oluyor ve geri döndüğümüzde neyle karşılaşacağımızı bile bilmiyorsun ! Ariçem aşkına Alison ! Geri dönmemiş bile olabilirler ! Riddle'dan en son ne zaman haber aldın !" diye haykırdı. Gözleri laciverte dönmüştü. Sinirle söylediği cümleler bulunduğumuz durumun özetiydi. Dünya ve Ariçem arasında sık sık kapıları kullandığımız için ve Walter taraftarları tarafından dikkat çekmemek için güçlerimizi minimum düzeyde kullanıyorduk. Bu da haberleşmemizi büyük oranda etkiliyordu. "Jason Demeter'in yanından ayrıldığımızda aslında teklifini kabul etmiştin değil mi? Sadece her zaman yaptığın gibi beni tüm olayın dışında bıraktın. Tartarus'a girip çıkan tanıdığın tek kişi Dionysos'tu ve aynı zamanda da Hesperidleri tanıyordu. Bu da elmalara yani giriş biletine ulaşmanı kolaylaştırıyordu. Dionysos sana perilerin yerini söyledi. Senin içinse tek engel Ladon kaldı." dediğimde sessizce dinleyip tepki vermedi. "Peki ne zaman söylemeyi düşünmüştün ? Veya ölümünü izlemem için mi beni buraya getirdin ?" diye çıkıştığımda Jason ifadesiz bir şekilde "Başka bir yolu yok. Persephone'yi bekleyerek bu 11 gün içinde Dard için açık hedef olarak ortalıkta dolaşmana izin mi vermeliyim ? Seni olayların dışında bırakmadım Alison. Aksine bu sefer ne kadar istemesem de tam ortasındasın. O elmaları Ladon'dan alabilecek sadece sen varsın. Alison , Ladon Aristo'nun sana doğum günü hediyesiydi." dedi.

***

"Aristo seni ve Logan'ı yarattığında sizi koruması için 13 büyücüden aldığı 13 özel tılsımla Ladon'u yarattı. Fakat Elaina , Walter ile birleşmeye karar verdiğinde Aristo'nun elinde ikisi içinde büyük tehtit oluşturuyordunuz. Elaina , Zaman Koruyucusu'nu da araya katarak sizi daha iyi eğitme bahanesiyle yanına aldığında ise Aristo'nun olan biten hiçbir şeyden haberi yoktu aynı şekilde Zaman Koruyucusu'nun da. Elaina'nın koruması altındayken de Ladon'a bir ihtiyacınız kalmadığını düşünerek Aristo onu bu göreve atadı. Ladon eğer Ariçem'de birine zarar vermeyecekse bu sen veya Logan'dır. Seni ilk gördüğümde Ladon'un sırtındaydın Alison. Aristo sizi Elaina'nın yanına bırakmaya geldiğinde." diye tamamladı. Hafızamın silinip bambaşka bir Dünya'ya gönderilmemi hesaba katarsam Ladon'u hatırlamamam çok doğaldı. 

***

Kuzey yakasına çok yakın sayılırdık. Yol boyunca aklımı kurcalayan bir yığın ayrıntı olsa da sakin kalıp korkumu dışarı belli etmemeye çabaladım. Jason'ın ilk kez beni bile bile tehlikeye attığını görüyordum. Ladon eğer beni hatırlamazsa olabilecekleri tahmin edemiyordum. Ruh'un kızı olabilirdim ama tarih boyu yenilmemiş bir ejderhayı alt edemezdim. Dionysos bizi kesinlikle 13 başından herhangi birine saldırmamak konusunda uyarmıştı. Şimdi neden o kadar ümitsiz konuştuğunu anlayabiliyordum. Jason ona planından bahsetmiş olmalıydı ve hatta Dionysos beni cesaretlendirmek için bile benimle o yürüyüşü yapmış olabilirdi. Korkum ölüm değildi. Tuhaf bir şekilde evet kesinlikle ölüm değildi. Yaşarken ölümden daha kötü olan şeylerin varlığını görmüştüm. Defalarca sevdiğim insanların hayatlarını yitirmesini çaresizce seyretmiştim ve şuan da Dünya'nın ve Ariçem'in sonunun gelişini izlerken adeta işleri batırıyordum. Korktuğum şey eğer burada ikimiz birden ölürsek savaş esnasında Logan,Riddle ve diğerlerinin yanında yer alamayacaktık ve çember sonsuza kadar yok olacaktı.