GEÇMİŞTEKİ YARA

7. BÖLÜM

Emre hızla yanıma gelip sıkıca sarıldı. Neden gittiğimi bilmiyordu. Eylül'de bilmiyordu. Eylül ve Emre ile vedalaşmadan gittiğim için etraftan duydukları nedenlerden dolayı gittiğimi zannediyorlardı.

"Seni özledim" dedi Emre.

"Bende" daha sıkı sarıldı. Bir kaç dakika sonra yavaşça ayrıldı benden.

"Seni çok aradım. Bulamadım. Nerdesin sen? İnsan giderken haber vermez mi?" Sinirle bunları söylemişti. Birşey söylemeden sadece baktım. Yüzüme doğru eğildi. Tam öpecekken geri çekildim.

"Ne oldu?"dedi hayal kırıklığıyla.

"Olmaz." Kaşları çatıldı.

"Nedenmiş? Kız arkadaşım değil misin?" Olumsuz anlamda başımı salladım.

"Artık değil."

"Ne demek artık değil?!" Sinirlenmişti.

"Geçmiştekileri geçmişte bıraktım ben. Sende geçmişteydin geçmişte kalmalısın." Kolumu tutup sıkmaya başladı.

"Neden? Ne değişti? Annen öldü ve seni zorla yetimhaneye götürdüler. Aramıza giren ne? Ne değişti?" Bu kadarını mı biliyordu yani? Böyle bilmeye devam etsin. Söylemeyeceğim.

"Ben değiştim. Olmaz artık. Zaten geri gideceğim. Yürütemeyiz. Hoşçakal." Kolumu hala bırakmıyordu.

"Olmaz! Ben yıllardır seni beklerken gidemezsin! Hem nereye gidiyorsun sen?!" Beni tutup çekiştirmeye başladı.

"BIRAK EMRE! EMRE BIRAK!" diye bağırıyordum ama fayda etmiyordu.

"BARLAS!" Son sesimle bağırmıştım. Duymamasına imkan yoktu. Emre başka birinin ismini duyunca biraz duraksadı ama aldırmadan devam etti. Bir anda geri çekilmemle yalpaladım. Son anda Batu'nun beni tutmasıyla düşmekten kurtuldum.

"Bırak kızı." Dedi Barlas.

"Sanane lan! Kız benim sevgilim!" Barlas sinirlenmiş olacak ki yumrukalarını sıkıyordu.

"Madem sevgilin neden bas bas bağırıyor 'bırak' diye" Emre gözlerime anlamadığım biçimde bakıyordu. Gözlerimi kaçırmak istedim ama kaçıramadım.

"Bilmiyorum..." diye mırıldandı. Batu arkamdan kulağıma fısıldadı.

"Biliyor mu?"

"Hayır." Emre'ye dönüp

"Özür dilerim" dedim ve arabaya doğru yürümeye başladım. Beş dakika geçmeden onlarda gelmişti.

"Ne oldu?" Dedim.

"Bir ağacın altına oturdu." Bulduğum yer.

"Hadi gidelim. Yarın annenin ailesiyle karşılaşacaksın" dedi Batu.

Sabah erkenden kalkıp biraz televizyon izledim. Saate baktığımda 12:00 olduğunu gördüm. Hazırlanıp odadan çıktım. Batu ve Barlas beraber kalıyorlardı. Kapılarına gelince tereddüt etmeden vurdum. Biraz bekledikten sonra içeriden tıkırtılar gelmeye başladı. Gözleri şiş, üstsüz bir Batu beklemiyordum.

"Ne oldu Esim? Rüyanda bizi mi gördün?" Dedi sırıtarak.

"Hıı sizi gördüm. Saat 12:15"

"Hasss... tamam sen odana git biz hazırlanıp geliyoruz. Sen Eylül'ü aradın mı?"

"Evet ***** Cafe'de buluşacağız. Saat 14:20'de"

"Tamam o zaman ben Barlas'ı uyandırayım. Görüşürüz." Başımla onaylaylayıp adımlarımı odama çevirdim.