GEÇMİŞTEKİ YARA

63. BÖLÜM

3 HAFTA SONRA

ESİM'DEN

"Heycanlı mısın yenge?" Heycanlı ne demek yerimde zor duruyordum.

"Tabikide heycanlıyım Batu. Sen değil misin?" Kolunu omzuma attı.

"Saçmalama tabikide heycanlıyım. Amca olabilirim kızım." Samimi bir gülımseme gönderdim ona.

"Abine bir şey demedin değil mi? Sürpriz olsun istiyorum." Başını iki yana salladı.

"Hadi girelim ismin yandı." Başımı sallayıp onunla birlikte içeri girdim. Evet bir kaç haftadır olan mide bulantımla şüphelenmiş doktora gelmiştik. Şimdide verdiğimiz kan testinin sonucunu öğenmek için burdaydık.

"Hoşgeldiniz Esim Hanım. Nasılsınız?"

"Çok iyiyim doktor bey. Kan tahlillerim için gelmiştik." Başını sallayıp ekrana baktı. Bir kaç dakika sonra gülerek bize döndü.

"Tebrik ederim Esim Hanım hamilesiniz." Kahkaha atıp yanımda duran Batu'ya sarıldım.

"Yaşasın be! Amca oluyorum!" Bir şey demedim. Zaten cümle kurcak halimde yoktu. Çok mutluydum ya.

"İsterseniz ultrasonda bir bakalım bebeğinize." Başımı sallayıp gösterdiği yere uzandım. Karnıma jel sürüp aletle bakmaya başladı.

"Evet Esim Hanım. Bebek gayet iyi durumda. Yaklaşık üç haftalık. Daha önce düşük yaptığınız için çok dikkatli olmalısınız. Kesinlikle üzüntü sinir stres üçlüsünden uzak durun." Bu kelimelerinden sonra bir kaç öneri daha verdikten sonra şirkete gitmek üzere odadan çıktık.

"Abin öğrenince nasıl bir tepki verir sence Batu?" Güldü.

"Abim bu yenge. Her şeyi yapabilir." Onaylayan bir kaç mırıltı çıkartıp sustum.

Şirketten içeri girerken yine çoğu bakış bizim üzerimizdeydi. Bana hala alışamamışlardı ne yazıkki. Tabi bu benim umrumda değil.

"Abim çok kızcak. Batu'yla bir şeyler konuşacağım dedin ayrı arabalarla gidelim dedin o geleli iki saat olmuştur. Meraktan kudurmuştur. Telefonlarımızıda kapattırdın zaten yenge. Valla tüm suçu sana atarım haberin olsun." Kahkaha attım.

"Merak etme Batu. Abin bu haberi alınca tüm sinirini unutur." Kapının önüne gelip iki kere tıklattım. İçerden bir ses gelmeyince direk odaya girdim. Barlas camdan dışarı bakıyordu. Dönüp bize bakmadı.

"Hayatım.." ses yok.

"Barlas?" Yine ses yok. Yanına gidip önüne geçtim. Şimdi camla Barlas'ın arasındaydım. İki elimle yüzünü kendime çevirdim.

"Noldu hayatım. Niye cevap vermiyosun?" Sinirle gözlerime baktı.

"Neden acaba? Karım kardeşimle benden gizli bir şeyler konuşuyor ve bu şeyler yüzünden şirkete benden iki saat sonra geliyorlar. Neden sinirliyim sen söyle Esim?" Fena kızmıştı. Etrafıma baktığımda Batu yoktu. Gülümseyerek ona döndüm. Uzanıp önce yanaklarını sonra dudağını öpüp geri çekildim. Biraz olsun yumuşamıştı.

"Nerdeydiniz?" Hala gülümsüyordum.

"Hastane." Kaşlarını çattı.

"Bir şey mi oldu? İyi misin?" O ellerini yanaklarıma getirmiş telaşla soru sorarken ben hala gülüyordum.

"Kızım desene noldu?"

"Hamileymişim..." önce sadece baktı. Hatta iki üç dakika baktı. Sonra geri adım attı. Karnıma baktı. Gözlerıme baktı. Bu işlemi tekrar etti.