GEÇMİŞTEKİ YARA

51.BÖLÜM

"Ne? Nasıl hamilesin? Dayı mı oluyorum ben şimdi. Heyt bee!" Abimin bu heycanlı hali Miranla beni kahkahalara boğmuştu.

"Evet abicim. Dayı oluyosun." Gözlerinin dolduğunu gördüm. Onunki dolunca benimkide doldu. Birkaç adimda yanıma gelip anlımı öptü. Sımsıkı sarılıp elini karnıma koydu.

"Baran eğer karımı tebrik etmen bittiyse bende biraz sevincimi yaşayabilir miyim karımla?" Abim onun bu kıskanç halinden yararlanıp dahada sıkı sarıldı bana. Bende kollarının arasında gülmeye başladım. Miran da sahte sinirini bir kenara koyup yanıma oturdu. Elimi alıp üzerini öptü. Abimde son bi defa başıma öpücük kondurup odadan çıktı. Bunu fırsat bilen Miran'da hemen beni kollarının arasına alıp ellini karnıma koydu.

"Teşekkür ederim hayatımın anlamı. Bana bu duyguyu yaşattığın için teşekkür ederim. Yıllardır Mert'in dayı adı altında babalığını yapıyorum. Ama bu çok başkaymış. Seni çok seviyorum bitanem." Kollarımı boynuna doladım.

"Bende seni çok seviyorum hayatım." Biraz sarılı kaldıktan sonra yavaşça çekildi.

"Hadi artık evimize gidelim. Orda daha rahat dinlenirsin."

"Evet ya. Bu hastane yatakları çok rahatsız." Elimden tutup beni doğrulttu. Önümde eğilince ne yapacağını anladığım için hemen itiraz ettim.

"Miran saçmalama ben giyerim." Sahte bir sinirle bakıp saçımı karıştırdı.

"Olur mu öyle şey. Eğilmek yok sana bundan sonra."

"Abartma Miran. Nolcak sanki ya?"

"Ohoo.. kendine dikkat etmen lazım biraz. Bebeğimizin sağlığı için." Onun bu düşünceli hali beni hem gülümsetmişti hem duygulandırmıştı.

Ayakkabılarımı giydirip  bağcıklarını bağlayınca ayağa kalkıp beni de kaldırdı.

"Miran ben çok acıktım."

"Esim niye yemek yemeden çıkıyosun ya. Bi daha yemek yemezsen seninle bozuşuruz." Hafif kızgın bi tonda söyleyince istemeden gözlerim doldu.

"İyi ya yerim." Deyip hızlıca odadan çıktım. Abim kapıda bekliyordu. Benim gözü dolmuş kaşları çatık halde görünce o da kaşlarını çattı.

"Esim hızlı yürüme bebeğe bir şey olcak!" Arkamı dönüp Miran'a bi bakış attım. Az önceki halimi görünce üzdüğünü anlayıp yanıma geldi.

"Bitanem ben kızmak için söylemedimki bunları. İkinizinde sağlığı için söyledim." Dediklerinde haklıydı. Fazla alınganlık yapmıştım.

"Haklısın." Başımı öpüp elimi tuttu.

"Hadi şimdi senin karnını doyuralim."

Yemeği yedikten sonra eve gelmiştik. Eve girer girmez Mert kucağıma atlamak istesede Miran buna engel olup Mert'i kucağına almıştı. Mertlede bundan sonra benim kucağıma gelmemesi hakkında uzun uzun konuşmuş ve bebeği söylemişti. Mert'in bu duruma tepkisi ise sessizce odasına çıkıp uyumak olmuştu.

"Mert çok üzüldü."

"Kıskandı sadece hayatım. Biliyosun seni çok seviyor." Başımı salladım.

"Ben Batu'yu arayımda söyleyim bebek haberini."

"Tamam güzelim. Hadi arada hoparlöre al."

BATU'DAN

Abimle birlikte oturmuş televizyon  izliyorduk. Telefonumun çalmasıyla bakışları masanın üstündeki telefona kaydı. Esim'in aradığını görmüştü. Umursamadan alıp açtım.