GEÇMİŞTEKİ YARA

38. BÖLÜM

Kapının tıklatılmasıyla dinlendirmek için kapattığım gözlerimi geri açtım.

"Gel!" İçeri Miran girdi. Yatakta doğrulup sırtımı yatağın başlığına yasladım.

"Hoşgeldin" deyip gülümsedim. Başını sallayıp aramıza biraz mesafe koyarak yatağa oturdu.

"İyi misin? Aramasam haber vereceğin yok Esim."

"Nasıl haber vereyim Miran? Soğuk suyla ateşimi düşürürlerken uyandım. Sonra da doktor geldi." Kaşlarını kaldırdı.

"Abin bana akşamdan beri hasta yatıyor dedi." Abimin yaptığına gözlerimi devirdim.

"Abim evlenmemi istemiyor. Yani evlenene kadar buna benzer şeyler yaşayabilirsin." Başını iki yana sallayıp gülümsedi.

"Kıskanç abi oldu yani?" Bende gülümsedim.

"Annemin yerine kaynanalığı o yapıyor desek daha doğru olur" dediğimde bu sefer kahkaha attı.

"O da iyiymiş." Elini uzatıp alnıma koydu.

"Hala az da olsa ateşin var." Başımı salladım.

"Yaram iltihap kapmış. Ondan ateşim çıkmış. Doktor iğne yapıp ilaç yazdı. Ateşim tekrar yükselirse yazdığı ilacı kullanmaya başlayacağım."

"Anladım... biraz dikkat et kendine Esim." Gülümseyip cevap verdim.

"Ederim, merak etme. Bu arada Mert nerede?"

"Evde. Burdan şirkete geçeceğim için yanımda getirmedim. Ha... unutmadan, bizimkileri buraya çağırdım. İki güne gelecekler."

"Niye ki?" diye sordum saf saf. O da benim bu halime gülümseyip saçlarımı karıştırdı.

"Seni istemeye geleceğiz." Şaşkınlıktan bir şey söyleyemedim.

  "Esim iyi misin?"

  "Beni istemeye mi geleceksiniz?"

"Evet. Bir sorun mu var?" Başımı hızlı hızlı iki yana salladım.

"Hayır hayır. Aksine çok sevindim. Birden söyleyince ne diyeceğimi bilemedim."

"Aslında bakarsan, ben tepki verirsin diye düşünmüştüm." Elini tuttum. O da bunu bekler gibi elimi kavradı.

"Niye tepki veriyim ki. İkimizde birbirimizi seviyoruz. Okul hayatımız da bitti. Ben evlenmemize mani olacak bir şey göremiyorum. Sen?" Beni kendine çekip sarıldı.

"Bence evlenmemiz için sebepler var sen mani olan bir şey var mı diye soruyorsun?" Kıkırdayıp kollarımı beline sardım.

"Neyse... ben şimdi gidiyim sende biraz daha dinlen" diyerek benden ayrıldı.

"Kalsaydın?" Başını iki yana sallayıp anlımı öptü.

"Hastasın güzelim. Sen dinlen, ben yine gelirim."

"Öyle olsun." Yataktan kalkıp

"Hadi uzan da üstünü örtelim" dedi. Dediğini yapıp uzanınca üzerimi örtüp, tekrar anlımı öptü.

"İyi uykular güzelim." Gülümseyip gözlerimi kapattım. Biraz sonra da kapı sesini duydum.

  "Esim... uyan hadi abicim." Abimin seslenmesiyle gözlerimi açtım.

"Birşey mi oldu abi?"

"Sizi bugün biriyle tanıştıracağım. Daha doğrusu bir kızla. Bu yüzden kalkıp hazırlanman lazım." Kaşlarımı kaldırdım.