GEÇMİŞTEKİ YARA

FİNAL

Hastanede geçirdiğimiz bir haftadan sonra sonunda evimize gidecektik. Ben üzerimi değiştirmiş Barlas'ın çantayı toparlanmasını bekliyordum.

"Evet,bu da son kıyafet. Bitti güzelim. Gidebiliriz." Gülümseyerek Barlas'ın yardımıyla ayağa kalktım. Alnımı öpüp gülümsedi. Hastane beşiğinde yatan bebeğimizi alıp kucağıma verdi. Tekrar gülümseyip bebeğimin yanağına tüy gibi bir öpücük kondurup kokusunu içime çektim. Barlas'a döndüğümde gülümseyerek bize bakıyordu.

"Hadi canım al çantayı çıkalım. Evdekiler bizi bekliyorlar." Bir eline çantayı alıp diğer eliyle bana destek olarak odadan çıktık.

Ateş'in mırıldanmasıyla ona döndüm. Kocaman gözlerini açmış bana bakıyordu.

"Noldu oğlum. Çıkıyor muyuz hastaneden. Eve mi gidiyoruz. Sen merak mi ettin annem." Hala gözlerime bakarken uzattığım elimi sıktı. Yüzümde bir gülümseme belirtirken Barlas'a döndüm.

"Sana çok bağlı olacak. Baksana gözleri hep sende. Bana bu kadar uzun bakmıyor." Kahkaha atıp yanağından öptüm.

"Kıskanma oğlumu Barlas" belindeki kolunu omzuna atıp başıma bir öpücük kondurdu.

"Siz benim herşeyimsiniz. Bir parçami diğerinden nasıl kıskanırım."

Sonunda eve gelebilmiştik. Daha kapıyı çalmadan Nazan annem kapıyı açıp hızlıca yanımıza geldi.

"Hoşgeldiniz kızım. Uşümeyin hemen geçin eve."

"Tamam anne geçiyoruz." Eve girdiğimde her yeri maviyle süslemişlerdi. Ve kapıda HAYATİMİZA HOŞ GELDİ ATEŞ BEBEK yazıyordu. Bu beni çok mutlu ederken Barlas'ı da gülümsetmişti.

"Her yer çok güzel olmuş. Hepinize çok teşekkür ederiz." Batu hemen yanıma gelip bebeği rahatsız etmeden sarıldı.

"Ne demek yenge. Hoşgeldiniz. Ver bakalım amcasının bir tanesini." Ateşi dikkatlice Batu'ya vererek koltuğa oturdum. Doğum sonrası hala biraz canim acıyordu. 

"Dikkatli ol Batu. Oğlumu düşünürsen seni pencereden atarım." Evdekiler buna kahkaha atarken ben Barlas'ın belini sıktım.

"Saçmalama istersen hayatım. Batu bebeğimize gayet iyi bakar." Batu bana öpücük gönderirken bende ona gönderdim.

"Tabikide abi. Sonuçta ben onun baba yarısıyım." Gülümsedim. Aklıma gelen soruyla Barlas'a döndüm.

"Abim aradı mı Barlas? Doğumda gelmedi." Saçlarımı öpüp cevap verdi.

"Aradı güzelim. Acil bir işi çıktığı için Mardin'e gitmiş doğum günü sabahı. Ama bugün uçaktan iner inmez buraya gelecek." Başımı salladım.

"Yenge bu kokmaya başladı altını mi pisletti acaba?" Ben cevap vermeden Barlas cevap verdi.

"Ee oğlum madem baba yarısıyım dedin hadi bakalım altını temizleyiver." Herkes bu dediğine gülerken Batu yüzünü buruşturup oğlumu kucağıma verdi.

"O kısım beni aşar abi. Kusura bakma."

"Tamam o zaman biz yukarı çıkıp bebeğimizin altini değiştirelim. Hem burasıda kokmasın daha fazla." Barlas Ateş'i kucağımdan alınca bebeğim ağlamaya başladı.

"Tamam oğlum anneye verecegim seni. Biraz sabret." Yavaşça ayağa kalkıp oğlumun ağlaması eşliğinde odamıza çıktık. Yatağa oturur oturmaz hemen kucağıma aldım. Alır almaz susan oğluma Barlas kötü kötü baktı.

"Eşek sıpasina bak sen. Beni beğenmiyor." Kahkaha atıp Barlas'ı kendime çektim. Dudağına küçük bir öpücük kondururken gülümsedi.

"O da babası gibi sürekli annesini istiyor" dedim fısıldayarak. Başını boynuma koyup derin bir nefes çekti.