BARAN'DAN
Dedemin söylediklerinden sonra Esim önden hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.
"Dede sen Esim'e neden kötü davranıyorsun? Kızın suçu ne?" Omuz silkti. Dedem resmen omzunu silkti. O sırada dışardan silah sesi duyuldu. Mert'i babamın kucağına verip koşmaya başladım ve beklediğim kesinlikle Esim'in yerde yatan bedeni değildi.
"ESİM! ÇABUK AMBULANS ÇAĞIRIN!"
Yanına gidip başını kucağıma aldım.
"Güzelim! Gözlerini açık tut. Hiçbir şey olmayacak tamam mı? Sakın beni bırakma! Esim! Eğer gidersen bende gelirim! Beni bu kadar kendine alıştırmışken gidemezsin! İzin vermem." Zor da olsa konuşmaya çalıştı.
"A-bi ağ-lama." Öksürdü.
"Bak b-ben ağ-lamı-yo-rum. Hem ca-nım-da yan-mıyor. Bana bir şey
olur-sada ken-di-ne bir-şey yap-ma." Yalan söylüyordu!
"Esim! Sana birşey olmayacak!" Olmayacaktı!
"Se-ni sevi-yo-rum..." gözleri yavaş yavaş kapandı.
"ESİM! UYAN! KARDEŞİM, HADİ GÜZELİM UYAN!" Ambulansın gelmesiyle Esim'i kucağımdan aldılar. Onunla birlikte bende ambulansa bindim.
"Kurtarın kardeşimi lütfen!"
"Beyefendi. Sakin olun. Elimizden geleni yapacağız." Ben başımı saçlarına gömmüşken görevli omzumdan dürttü.
"Kardeşinizin telefonu çalıyor." Başımı sallayıp telefonu elime aldım.
MİRAN arıyor...
-A-alo?
MİRAN'DAN
Esim birazdan geliriz demişti fakat gelen giden yoktu.
"Oğlum tekrar ara sen Esim kızımı. Nerede kalmışlar?" Başımı sallayıp aradım.
ESİM aranıyor...
-A-alo? İyi de bu Baran'ın sesiydi. Hem arkadaki seslerde neydi?
-Baran?
-Miran... Esim'i vurdular... demesiyle ayağa fırladım.
-Ne demek Esim'i vurdular? Kim vurdu? Esim iyi mi? Benimle birlikte diğerleride ayağa kalktı.
-Bilmiyorum... ambulanstayız hastaneye varmak üzereyiz. Bu arada Mert bizim konakta.
-Tamam. Bende hemen geliyorum.
"Miran ne olmuş?" Dedi abim.
"Esim vurulmuş abi. Hastaneye gidiyorlarmış. Bende gidiyorum." Neredeyse koşarak konaktan çıktım. Kapıdaki korumalardan birine
"Mert, YILDIRIM' ların konağında. Gidin alın" deyip cevap vermelerini beklemeden arabaya bindim. Eş zamanlı yan koltuğun kapısı açılıp abim de bindi.
"Bende geliyorum." Cevap vermeyip arabayı çalıştırdım ve sürebildiğim kadar hızlı sürdüm.
Hastaneye geldiğimizde danışmaya doğru hızlı adımlarla yürüdüm.
"Esim YILDIRIM?"
"Hemen bakıyorum efendim... 2. Kat koridorun sonunda ameliyathanede." Cevap vermeden merdivenlere yöneldim.
"Miran biraz sakin ol!" Abimin uyarısını takmadan ikinci katıda çıktım. Ameliyathaneye doğru ilerlerken Baran'ı gördüm.
"Olay nasıl oldu?" Yüzünü ovuşturup cevap verdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞTEKİ YARA
Teen FictionO gece ruhunu kaybetmişti. O gece benliğini kaybetmişti. O gece ailem dediği annesini kaybetmişti. O gece onun için dönüm noktası olmuştu. Ruhunu, benliğini ve ailem dediği annesini kaybetmişti ama yeni hayatında ailem diyebilecek insanlara sahip ol...
