GEÇMİŞTEKİ YARA

53. BÖLÜM

Arabada sinirle tırnaklarımı yerken abim elimi ağzımdan çekti.

"Güzelim sakin ol. Buranin adetleri bu değiştiremezsin." Sinirimin hedefi bu sefer abimdi.

"Ne diyosun sen abi! Benim üzerime kadın gelcek ve ben kabul mü edeceğim?" Sessiz kaldı. Bende telefonumu çıkartıp Berzan'ı aradım.

Berzan aranıyor...

-Efendim?

-Berzan ben Esim.

-Nasılsın Esim?

-İyiyim Berzan. Senden bir şey isteyecektim.

-Tabi. Yapabilceğim bir şeyse.

-Biraz sende kalabilir miyim Mardin'deyimde? Abim sinirle bana baktı.

-Anlaşılan bir sorun var. Olur canım alıyım mı seni?

-Yok abim bırakır evdesin değil mi?

-Şanslı günündesin güzellik bugün evdeyim.

-Tamamdır. Evde görüşürüz.

-Görüşürüz.

Telefonu kapatır kapatmaz abim konuşmaya başladı.

"Ne yapmaya çalışıyosun Esim. Konakta kal işte."

"Abi dedemle aynı yerde kalmayacağım. Biliyorsun olanları."

"Tamam Esim onada tamam."

"Miran'a da yerimi söyleme." Başını salladı.

Berzan'ın evine gelince araba durdu.

"Saol abi. Senin gelmene gerek yok." Üzüntüyle başını sallayıp anlımı öptü.

"Sıkma canını. Her sey güzel olacak. Ben şimdi arabayi bırkamak için tekrar konağa gideceğim. Miran'a bir şey söylemem merak etme. Dikkat et kendinede yeğenimede." Gülümseyip arabadan indim. Geldiğimiz yere baktım. Mardin'in iki katlı modern evlerindendi. Hemen zile bastım. Biraz bekledikten sonra kapı açıldı.

"Gir bakalim güzellik." Berzan'ın içeri buyur etmesiyle vakit kaybetmeden iceri girdim. Valizi arabadan indirmediğimiz için valizim yanımdaydı. Valizi elimden alıp girişe koydu.

"İyi oldu geldiğin. Valla koca evde sıkılıyordum tek başıma."

"Bir süre burda kalcak gibiyim sorun olmazsa."

"Kendi evin gibi rahat ol." Gülümseyip gösterdiği koltuğa oturdum.

"Ee söyle bakalım. Hangi rüzgar atti seni buraya?" İç çekip olanları anlattım. Şaşkınlıkla beni dinliyordu.

"Öncelikle tebrik ederim bebek için. Ve Miran ne yapmaya çalışmış anlayamadım. Orda seni savunabilirdi. Ya da babasına karşı çıkabilirdi. Bunu Miran'a gıcık olduğum icin söylemiyorum kesinlikle."

"Ya bilmiyorum hiçbir şey. Orda sessiz kalması beni bitirdi zaten." Anlayışla başıni sallayıp bana sarıldı.

"Üzme kendini. Her şey olacağina varır." Başımı salladım.

"Sende bir süre beni ve bebegimi çekceksin artık." Kahkaha attı.

"Zevkle"

Telefonumun bilmem kaçıncı çalışından sonra dayanamayıp açtım.

-Ne var Miran?

-Esim nerdesin sen?

-Sanane!