GEÇMİŞTEKİ YARA

22. BÖLÜM

O gözünü kırpmadan bize bakarken ben de aynı şekilde ona bakıyordum. Gözleri dolmuştu. Kalbimin sızlamasıyla elimi kalbime koyup derin bir nefes aldım.

"Bir sorun mu var?" Miran konuşunca ona döndüm.

"Barlas burda..." dedim fısıltıyla. Gözlerini etrafda gezdirip bize odaklanan gözleri buldu. Ben de gözlerimi ondan çekip tekrar Barlas'a döndüm.

"İyi misin?" Derin nefesler almaya başladım. Yine aynı şey oluyordu. Yine onun yüzünden kriz geçiriyordum.

"Su... su var mı?"

"Bekle hemen alıyorum" diyerek arabadan indi.

Geri döndüğünde elinde iki şişe su vardı. Titreyen ellerimle cebimdeki ilacı çıkarıp ağzıma attım. Elindeki suyu alıp onu da içince rahatladığımı hissettim.

"Dayı Eşim iyi mi?" Miran yerine ben cevap verdim.

"Merak etme canım iyiyim ben" deyince bana doğru uzanıp yanağımı öptü. Bende onu öpünce kıkırdayıp yerine geçti. Önüme döndüğümde Barlas bize doğru yaklaşıyordu.

"Miran gidelim, onunla konuşmak istemiyorum."

"Emin misin?"

"Evet, eminim."

"Pekala, sen bilirsin." Deyip arabayı sürmeye başladı. Biz yanından geçerken ellerini yumruk yapmıştı. Evden iyice uzaklaştığımızda rahat bir şekilde arkama yaslandım. Aklıma gelen şeyle Miran'a döndüm.

"Miran. Bir kaç tane ara sokaktan geçer misin? Onu tanıyorsam takip etmeye çalışacaktır." Birşey söylemeden dediğimi yaptı.

BATU'DAN

  Salonda annem babam ve Aslı ile oturuyorduk. Evin kapısının çarpmasıyla annemle Aslı yerinden sıçradı. Gelenin abim olduğunu görünce yüzümde alaylı bir gülümseme oluştu.

  "Ne oldu oğlum? Kapıyla ne derdin vardı?" Diye alayla soran babama gülesim geldi. Abimi affettiğini söylüyordu fakat Esim'e yaptıklarından dolayı iğnelemekten geri durmuyordu.

  "Ne olacak? Esim'i bir itin arabasına binerken gördüm. Beni görmesine rağmen hiçbirşey olmamış gibi gitti."

  "Hadi canım? Kimmiş o it?" Derken kendimi kasıyordum.

  "Biliyorsun değil mi?" Kendimi kasmayı bırakıp sırıttım.

  "Kim o Esim'in yanındaki it?"

  "İt deyip durma o adama. O senden daha insan." Deyince duraksadı. Söylediklerimi takmayarak tekrar sordu.

  "Kim o?"

  "Seni ilgilendirmez!"

  "Esimle ilgiliyse çok güzel ilgilendirir!" Alayla gülüp

  "O yüzden kızı terkettin..." deyince birşey söylemedi. Bende söylediklerimin devamını getirdim.

  "Esim seni hiçbir zaman affetmeyecek. O diğer kızlar gibi hayatını güllük gülistanlık yaşamadı. Bunu en iyi bilen bizdik ve sen ona ihanet ettin. Artık sen yoluna o yoluna. Sizin yollarınız üç yıl önce ayrıldı!" Aslının elini tutup dışarı çıkardım. Abimin bu halini hiç unutmayacağım. Onu ilk defa bu kadar yıkılmış görüyordum. Ama o bu yolu kendi istedi. Ve ben bu yolda onun yanında değilim!

  ESİM'DEN

  Sonunda İzmir'den çıkmıştık. Mert uyuyordu ve benimde yavaştan uykum geliyordu.

"Uyusam sorun olur mu?"

"Sorun değil. Ben seni uyandırırım." Başımı sallayıp koltuğu biraz geri yatırdım. Rahat bir pozisyon alıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.