GEÇMİŞTEKİ YARA

59. BÖLÜM

"Miran?!" Buruk bir gülümsemeyle önce bana sonrada karnıma indirdi bakışlarını. Korumak istercesine ellerimi karnıma sardım.

"Esim biraz konuşalım mı?" Barlasla Batu da gelip arkamda durdu.

"Benim konuşcak bir şeyim yok." Tam kapıyı kapatcakken elini koydu.

"Mert burda. Seni çok özledi. Biraz konuşsan onunla?" Bende çok özlemiştim bıdığımı.

"Nerde?"

"Arabada." Barlas'ın yardımıyla ayakkabımı giydim ve yine Barlas'ın yardımıyla arabaya doğru ilerledim. Mert beni görür görmez arabadan inmiş koşarak yanıma gelmişti. Eğildim.

"Esim çok özledim seni. Hiç gelmedin yanıma." Sıkıca sarıldım ona.

"Yakışıklım. Gelemedimki, bende çok özledim seni."

"Esim bizimle gel. Yine birlikte uyuyalım." Gözlerim dolmuştu. Bu çocuğun bunları yaşamaya hakkı yoktu. Tekrar sarılıp bebeksi kokusunu içime çektim.

"Yakışıklım sen arabaya bin hadi." Yanağımı öpüp dediğimi yaptı. Batu'nun yardımıyla ayağa kalkıp Miran'ın karşısına dikildim.

"Esim.."

"Senin bu çocuğa bunları yapmaya hakkın yoktu. Bana bunlari yapmaya hakkın yoktu. Karnımdaki bebeğe bunları yapmaya hakkın yoktu Miran! Adam sandım ben seni be. Benim sana diycek tek bir kelimem yok sen gelmişsin konuşalım diyosun. Git burdan!" Karnıma hafif bir sancı girsede umursamadım.

"Esim özür dilerim. Ben pişmanım. Hemde çok." Sevinçten yoksun bir kahkaha attım.

"Pişmansın öyle mi? Söylesene Miran, ne zaman oldu bu çocuk?" Başını eğdi.

"Susma konuş!!" Gözlerini kaçırdı.

"Hamile olduğunu ögrendiğimiz sabah tartışmıştık ya seninle. O gün sana işle ilgili demiştim." Hayal kırıklığıyla baktım ona.

"Git!" Bana doğru bir adım attığında Barlas önüme geçip kolundan tuttu.

"Git burdan Miran. Artık senin yeni bir ailen var. Karımdan uzak dur." Bağırmamıştı ama çok keskin konuşmuştu. Bir şey demedi Miran.  Tekrar gözlerime bakıp arabaya bindi ve uzaklaştı. Karnımın kasılmasıyla inleyerek öne eğildim.

"Esim iyi misin?" Başımı salladım.

"İyiyim dinlenince geçer."

"Doktora gidelim Esim." Hemen itiraz ettim.

"Hayatım iyiyim. Stresten dolayı oldu. Biraz dinleneyim geçer. Hem hani benim ananaslarım." Zorla gülümsedi.

"Masanın üzerinde." Yanağından öpüp içeri girdim. Ayakkabılarımı çıkartıp Barlas'ın hazırladığı ananasları yemeye başladım. Onlarda gelip yanıma oturdu. Telefonumun çalmasıyla elimdeki tabağı Batu'ya verdim.

  ABİM arıyor...

-Abicim?

-Güzelim nasılsın? Yeğenim nasıl?

-İyiyiz abicim ikimizde. Ama seni çok özledik. Ne zaman dönüyosun Mardin'den?

-Bende sizi çok özledim güzelim. İki gün sonra dönüyoruz. Bu arada Berzan'da geliyor. Bir kaç ay bizimle kalacak.

-Onuda özlemiştim. İyi olur gelmesi. Az da ona çektiriyim. Burdakiler bıktı benden.  Barlas'ın kızgınca bakmasıyla öpücük attım. Abimde gülmüştü.

-Çektir güzelim. İki gün sonra bir kaç gün bizde kal olur mu?

-Barlasla konuşayımda abi ona göre ben sana haber veririm.