GEÇMİŞTEKİ YARA

10.BÖLÜM

Kapıyı açtığımda sinirli bir Barlas beklediğim bir şeydi fakat kırmızı görmüş boğa gibi bakan bir Barlas beklemiyordum. Birşey söylemeden hızlı adımlarla salona geçti. Batu da hemen arkasından. En azından Batu sakindi. Derin bir nefes alarak bende arkalarından salona geçtim.

"Sen nasıl böyle bir sorumsuzluk yaparsın Esim?! Sen daha yeni ameliyattan çıkmadın mı?! Hastahaneden kaçmakta ne demek?!"
Barlas bağırarak bunları söylerken Batu da kelimesi kelimesine başıyla onaylıyordu.

"Bakın. Ben size hastahaneleri sevmediğimden bahsetmiştim. Ben hastalanıp yataktan kalkamadığım zamanlar bile hastahaneye gitmedim. Sizi telaşa soktuğum için özür dilerim." Barlas'da hala bir değişme olmamıştı. Batu hala aynı sakinliğini koruyordu. Barlas koltuğa oturup konuşmaya devam etti.

"Gidip eşyalarını topla bir süre bizde kalıyorsun. Batu sende anneme haber ver Esim için oda hazırlatsın." Ben tam itiraz ediyordum ki

"Hadi!" Dedi sert sesiyle.

"Ama Barlas be-"

"Esim sen hala burda mısın?" Dedi sözümü keserek.

"Peki" dedim. Odama girip küçük bir çanta çıkarttım. Gerekli olan herşeyi aldığımdan emin olup içeri geçtim. Barlas benim geldiğimi görünce yanıma gelip çantamı aldı. Salona bir göz atıp

"Batu nerde?"dedim.

"Arabada" dedi soğuk bir sesle. Benimle böyle soğuk konuşunca suratımı asıp dışarı çıktım.

"Sen in. Ben kapıyı kilitleyip geliyorum." Cevap vermeden aşağı indi. Anahtarı kapının kilit yerine sokarken karşı daireden gelen kırılma sesiyle korkup anahtarı düşürdüm. Eğilip anahatarı alayım derken bu seferde dikişlerin acıdı. İnleyip merdivene oturdum. Anahtarı ayağımla sürükleyip merdivenin başına getirdim. Hafif eğilip elime aldım ve yavaşça kalkıp kapıyı kilitledim. Elimi dikiş yerime koyup aşağı indim.

Barlas arabanın kaputuna yaslanmış sigara içerken bir yandan da karşısında konuşan Batu'yu dinliyordu. Yavaş adımlarla yanlarına ilerlerken Batu beni gördü. Gözleri dikişimi tuttuğum elime odaklandı. Sonra Barlas'a döndü. O hala beni farketmemişti.

"Hadi abi Esim geldi."dedi.

Araba iki katlı bir villanın önünda durduğunda şaşırmamıştım. Büyük bir şirketin sahibi olup apartman dairesinde otursalardı şaşırırdım.

Arabadan inip etrafta gözlerimi gezdirdim. Batu çantamı alırken Barlas elini belime koyup beni yönlendirdi. Hala bana soğuk davranmasının sıkıntısıyla derin bir nefes aldım.

"Barlas"

"Efendim?" Dedi bana dönüp tek kaşını kaldırarak.

"Küsmüyüz?"

"Hayır."

"O zaman bana soğuk davranmanı gerektirecek hiçbir şey yok."

"Esim senin için endişelendim. Bak ameliyattan yeni çıktın, kan kaybettin. Bayılabilirdin Esim." Bu açıdan bakınca hak vermedim değil aslında.

"Özür dilerim. Ben bunları düşünemedim. Kendimi sadece hastahaneden kaçmaya odaklamıştım. Ben ağır geçirdiğim hastalıklarımda bile hastahaneden uzak duruyordum. Galiba psikolojik birşey" Barlas tek koluyla beni kendine çekti. Başımın üzerine öpücük koyup

"Bu iş burada bitmedi Esim Hanım. Bir daha bana haber vermeden bir yere git, o zaman alırım hesabını" dedi. Başımı sallayıp şirince gülümsedim. Barlas'ta bana bakıp gülümsedi ta ki aramıza çantamla giren Batu'ya kadar.