GEÇMİŞTEKİ YARA

36. BÖLÜM

   "Esim bu yüzük ne?" Batu'nun ne tepki vereceğini bilmediğim için açıkçası endişeliydim.

"Batu... Miran bana evlenme teklifi etti. Bende kabul ettim." Kaşlarını çattı.

"Abim bitti yani senin için." Bu soruyu sormasına sinirlenmiştim. Miran'a baktım. O da benden bir cevap bekliyordu.

"Evet. Barlas benim için tamamen bitti. Zaten sana bunu önceden de söylemiştim." Derin bir nefes aldım.

"Bak Batu biz Barlas ile kaç ay sevgili olduk?" Hala kaşları çatık bir şekilde cevap verdi.

"Yaklaşık iki ay..." başımı salladım.

"Evet, yaklaşık iki ay. Peki o ne yaptı? Beni, onu aldatan bir kadına sözde acıdığı için terketti. Ben Barlas'ı sildim. Hem kalbimden hem aklımdan.

O beni terkedeli üç sene oldu. Önce Mert ile sonra da Mert sayesinde Miran ile tanıştım. Ve şimdi birlikteyiz hatta yakında da evleneceğiz." Kaşları eski halini alınca bende rahatlamıştım.

"Sadece mutlu olmanı istiyorum. Neler yaşadığını biliyorum ve inan mutlu olmayı en çok sen hakediyorsun. Abim bu durumda umrumda bile değil." Gülümsedim. Kollarını bana dolayıp kulağıma fısıldadı.

"Hep mutlu ol!"

Batu gitmişti. Bende şuan telefonumun açılmasını bekliyordum. Telefonum açılır açılmaz bildirimler yağmaya başlamıştı. Hepsini silip rehberden abimi bulup aradım.

  ABİM aranıyor...

-Esim! Sonunda! Niye kapatıyorsun kızım telefonunu. Meraktan öldüm. Ben haksızdım, özür dilerim. Söz veriyorum bu konuyu  bir daha açmayacağım.

-Tamam abi. Eve gelince konuşuruz. Bir saate evde olurum.

-Bekliyorum güzelim.

"Gidiyor musun?" Miran'ın sorusuyla iç çekip cevap verdim.

"Gitsem iyi olacak. Klinik bakmaya sonra gideriz. Hem abime evlilik meselesini de söylemem gerekiyor." Dudaklarını birbirine bastırıp başını salladı.

"Haklısın. Hadi hazırlanda ben götüreyim seni" dediğinde itiraz edecektim ki tekrar konuşmaya başladı.

"İtiraz yok. Mert'i dert etme. Onun için hizmetlilerden birini çağıracağım." İçim rahat etmesede başımı salladım.

"Al sen anahtarı, arabada bekle. On dakikaya gelirim."

"Tamam" deyip arabanın anahtarını ve çantamı alarak evden çıktım. Arabaya bindikten sonra Miran'ı beklerken sıkılmamak için radyoyu açtım.

Dediği gibi on dakika sonra gelen Miran elimden anahtarı alarak arabayı çalıştırdı.

"Abine söylerken yanında olmamı ister misin?"

"Yalnız konuşsam daha iyi olur." Başını salladı.

"Esim ben sana seni sevdiğimi söyledim. Peki sen? Sen beni seviyor musun?" Bu sorunun yakın bir zamanda geleceğini biliyordum. En iyisi doğruyu söylemek.

"Sana birşey hissettiğim doğru. Ama bu aşk mı bilmiyorum. Biliyorsun ki ben daha önce Barlas ile birlikteydim. Ona duyduğum şey aşk zannediyordum ama değilmiş. Çünkü aşk bana göre biten birşey değildir. Sen farketmesende her zaman vardır.

Ama benim ona olan duygum bitti. Onu görünce eskisi gibi hissetmiyorum artık.

Senin yanındayken daha farklı hissediyorum. En önemlisi güvende olduğumu hissettiriyorsun bana. Sürekli yanında olmak istiyorum, sesini duymak istiyorum. Daha birçok şey. Bu söylediklerime bakarsak, sanırım ben seni seviyorum!" Dışarda olan bakışlarımı ona çevirdim. Yüzünde oluşan tebessümle arabayı kullanıyordu.