GEÇMİŞTEKİ YARA

39. BÖLÜM

"Neden buraya geldik?" Miran'a, beni evime götürür müsün demiştim ama o beni kendi evine getirmişti.

"Beni evime götürür müsün demedin mi? Getirdim işte."

"Miran... yalnız kalmak istiyorum. Lütfen." Omuz silkti.

"Bir sürü boş oda var." Daha fazla dayanamayan gözyaşlarım akmaya başladılar. Miran da ağladığımı görünce beni kendine çekip sarıldı.

"Ağla güzelim...ağla." Daha çok ağlamak yerine gözyaşlarımı sildim.

"Hayır, ağlamayacağım." Biraz gözlerime bakıp kalan yaşları temizledi.

"Hadi içeri girelim. Zaten hastasın, iyice hastalanma." Elini omzuma koyup beni eve doğru yönlendirdi.

"Mert beni böyle görmesin..."

"Merak etme o uyuyor. Sen salona geç, ben ikimize kahve yapıp geliyorum. Sonra da ne olduğunu anlatırsın." Bir şey söylemeden salona geçtim. Tekli koltuğa oturarak ayaklarımı kendime çektim. Ağlamaktan gözlerim ağrıyordu. Başımı geriye doğru yaslayıp gözlerimi kapattım.

BARAN'DAN

Esim'e söylediklerim sinirle ağzımdan çıkmıştı. Sonra çok pişman olmuştum fakat iş işten geçmiş, Esim yıkılmıştı.

Esim mutfaktan çıkar çıkmaz bende arkasından çıktım. Odasına girip kapısını kilitlemişti.

"Esim gerçekten öyle söylemek istemedim. Sinirliydim ağzımdan kaçtı."

"Beni sadece aramızda kan bağı var diye yanında tutuyorsun..." İtiraz edecektim ama sözümü kesti.

"Hayır! Ben..."

"Sus! Duymak istemiyorum!"

"Esim bir dinle..."

"Git burdan!" Onu daha fazla üzmemek için aşağı babamların yanına indim. Selinle sohbet ediyorlardı. Biran aklıma Esim'in söyledikleri gelse de hemen aklımdakilerden kurtuldum.

"Kızım sen ne iş ile meşgulsün?" Babamın sorusuna Selin gülümseyerek cevap verdi.

"Avukatım ben efendim." Babam başını sallayıp bir başka soruya geçti.

"Ailen ne işle meşguller?"

"Annem ve babamı çok küçükken kaybettim efendim." Üzülmüşlerdi.

"Kusura bakma kızım."

"Yok, önemli değil. Alıştım zaten." Biraz daha sohbet ettikten sonra Selin bana seslendi.

"Baran ben kalkıyım artık. Hem geç oldu." Başımı salladım.

"Arabayla gelmiştin değil mi?"

"Evet, arabayla geldim. Herkese iyi akşamlar. Tanıştığıma çok memnun oldum." Bizimkilerde ayağa kalkıp Selin ile vedalaştılar. Elimi beline koyup kapıya doğru yönlendirdim.

"Birşey mi oldu hayatım?" Evet oldu.

"Hayır canım." Dudak büzüp bana sarıldı. Ben de ellerimi beline koydum. Biraz böyle kaldıktan sonra ayrılarak arabasına gitti. Ben de kapıyı kapatıp yukarı çıktım. Esim'in odası hala kapalıydı. Oflayıp kendi odama girdim. Üzerimi değiştirmek için dolabıma gidecekken gözüme yatağımın üzerindeki leptop takıldı. İyi de onun masamın üzerinde olması gerekiyordu.

Yatağıma oturup leptobu kucağıma alırken yanında duran CD gözüme çarptı. Üzerinde

'Bu sana son iyiliğimdi ABİ ' yazıyordu. Kaşlarımı çatıp leptobun açma tuşuna bastım. Açıldıktan sonra CD'yi leptoba taktım.