Alışveriş merkezinin önünde inip Batu'ya gitmesini söylesemde gitmemişti. Bende ısrar etmeden içeri girdim.
"Önce ne alalım?"
"Önce kıyafetlerin halledelim Batu."
"Tamam. Çocuk mağazaları üst katta." Bıcırığı yere indirip elinden tuttum. Beraber üst kattaki çocuk mağazasına girdik.
"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordu mağaza görevlisi.
"Biz küçük bey için kıyafet bakıyorduk" dedi Batu.
"Beni takip edin lütfen." Bayanı takip ederken bücür eliyle biryeri göstermeye çalışıyordu. Nereyi gösterdiğine bakınca küçük arabaları gördüm.
"Araba mı istiyorsun bıcırık?" El çırpıp
"Ayaba" dedi.
"Pekala. Hadi seç bakalım" deyip arabaların yanına götürdüm. Mavi arabayı eline alıp incelemeye başladı. O, arabayı incelerken ben de yeniden kucağıma alıp Batu'nun yanına ilerledim. Şimdiden birsürü kıyafet seçmişti.
Birkaç tanesini denettirip diğerleriyle birlikte kasaya gönderdik. Elindeki mavi arabanın yanında oyalanabileceği oyuncaklar, diş fırçası ve diş macunu da alıp kasaya ilerledik.
"Ne kadar?"
"278 TL efendim." Cüzdanımdan parayı çıkartırken önümden bir kredi kartı uzatıldı.
"Ücreti buradan alın lütfen" dedi Batu.
"Ben öderim Batu." Beni duymazdan gelerek kredi kartının şifresini girdi.
Batu poşetleri alınca ufaklıkla beraber ilerlemeye başladık.
"Açmısın?"
"Ben acıkmadım. Ufaklık sen aç mısın?" Bana bakıp
"Mama?"
"Evet. Mama ister misin?"
"I-ıhh" diye bir ses çıkardı.
"Sanırım bu aç değilim demek oluyor" dedi Batu.
"Galiba. Hadi, artık eve geri dönebiliriz." Batu başıyla onaylayıp yanımda yürümeye başladı.
Araba çok sessizdi. Ufaklık yine uyumuştu. Galiba bugün çok yoruldu.
"Abimi... özlüyor musun?" Ani gelen soruyla afalladım.
"Hayır!" Dedim sert bir sesle.
"Biliyor musun? Ben çok özlüyorum." Sesindeki üzgün tını canımı yaktı.
"Abin geri dönecek Batu. Ama döndüğünde herşey için geç olacak." Geri dönecek dediğim anda kafasını hızla bana çevirdi.
"Nerden biliyorsun geri döneceğini?" Dedi şüpheyle.
"Hep öyle olmaz mı? Adam gider, kadın unutur. Kadın başka birini sever, adam geri döner." Batu sinirle tekrar bana döndü.
"Esim! Burası ne dizi ne de kitap! Burası gerçek hayat. Abim geri dönmeyecek!" Sert sesi beni korkutmamıştı.
"Dua et gelmesin Batu. Eğer geri dönerse hiçkimse eskisi gibi olmaz.
Sen geri dönse affeder miydin?" Batu başını sallayarak
"O benim abim! Ama hemen affetmezdim" dedi. Batu merakla bana döndü.
"Peki sen affeder miydin?" Bu sorunun cevabı basitti. Ben onu zaten affetmiştim ki.
"Ben onu zaten affettim." Söylediğim cümleyle Batu dondu. Yarım kalan cümlemi tamamlamak için konuşmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞTEKİ YARA
Teen FictionO gece ruhunu kaybetmişti. O gece benliğini kaybetmişti. O gece ailem dediği annesini kaybetmişti. O gece onun için dönüm noktası olmuştu. Ruhunu, benliğini ve ailem dediği annesini kaybetmişti ama yeni hayatında ailem diyebilecek insanlara sahip ol...
