Spiegelbeeld

7.

Lachend hing Eva onderuit zijn bed. 'Leuk joh, die film.' Zuchtend keek Floris haar aan. Hij probeerde al een kwartier lang de dvd-speler aan de praat te krijgen maar dat leek niet echt te lukken.
'Als jij je er gewoon niet mee bemoeit.' Zei hij en ze stak haar tong uit. Zuchtend van frustratie gaf hij een klap bovenop het ding en ineens ging het lampje branden. 'Kijk, zo moet dat.' Lachte hij tevreden.
'En nu, batterijen voor in de afstandsbediening.' Lachte Eva en ze liet hem de lege binnenkant zien.
'Je hebt ook niet de moeite genomen dat in de afgelopen vijftien minuten te regelen.' Zei hij serieus en lachend schudde ze haar hoofd.
'Nope.' Floris trok een la open en rommelde erin. Eva hielp zichzelf door flesje water uit de koelkast te pakken. Ze wist dat hij dat speciaal voor haar had gekocht. De enige keer op een dag dat hij water dronk hing hij met zijn hoofd onder de kraan. Met een glimlach ging ze terug op bed zitten en ze duwde de kussens achter haar rug goed, zodat ze goed zat. 'Ik ben er klaar voor.' Glimlachte ze en Floris kwam naast haar zitten.
'Zeker?' ze knikte en hij sloeg zijn arm om haar schouders. Tevreden kroop ze dichter tegen hem aan. Het was gek, want ze had dit nog nooit gevoeld zoals ze nu deed maar ze vond het zo fijn om hem om haar heen te hebben. Daardoor kon ze alles even vergeten en was alles gewoon fijn en leuk.

Na een tijdje had ze door dat Floris totaal geen aandacht had voor de film. Al zijn aandacht was gefocust op haar. Voor heel even liet ze hem geloven dat ze niets in de gaten had. 'De tv is daar hoor,' zonder op te kijken pakte ze zijn kin vast en draaide het de goede richting op. Hij lachte.
'Dit uitzicht is beter.' Vond hij en hij draaide zijn hoofd terug naar haar. Glimlachend keek Eva hem aan en al snel had zij ook geen oog meer voor de film.
'Wat?' ze voelde haar wangen langzaam rood worden. De blik die over haar heen gleed maakte haar verlegen ook al wilde ze dat niet.
'Ik kijk gewoon graag naar je, mag dat?' glimlachte hij en hij liet zijn wijsvinger over haar wang strelen. Ze schudde haar hoofd. 'Niet?' verbaast keek hij haar aan.
'Nee.' Ze lachte, ook al meende ze het wel.
'Echt wel.' vond hij.
'Nee. Dat is ongemakkelijk.' Vond ze en hoofdschuddend trok hij haar dichter tegen zich aan.
'Kom hier jij, gek.' Ze giechelde en liet zich op zijn schoot trekken.
'Ik ben niet gek het is gewoon zo.' Vond ze.
'Waarom?'
'Daarom.. Je hoeft toch niet naar mij te kijken.' Floris sloeg zijn armen stevig om haar middel en hun vinger verstrengelde met elkaar.
'Niet zo onzeker,' zei hij en hij drukte een kus op haar schouder. Eva ontspande en liet haar rug tegen hem aan leunen.
'Dat is het niet,' loog ze.
'Wat is het dan wel?' ze haalde haar schouders op en draaide haar hoofd zodat ze hem aan kon kijken. 'Je went er maar aan,' glimlachte hij en hij kuste haar wang. Ze giechelde. 'Ik zal namelijk héél vaak naar je kijken.'