Spiegelbeeld

146.

's Avonds kon Eva de slaap niet echt vatten. Ondanks dat ze het moment van eerder die avond de rest van de avond had kunnen los laten, bleef het nu constant door haar hoofd spoken. Aan de ene kant was ze blij dat ze eerlijk was geweest, maar aan de andere kant voelde ze zich daardoor alleen maar kwetsbaarder. Ze wist niet precies waarom. 'Slaapt ze nu al? Het is nog niet eens elf uur!' hoorde ze ineens aan de andere kant van de deur.
'Ze was moe Luc, niet iedereen haalt elke nacht door net zoals jij.'
'Ja, ja, ja.' Lachend draaide Eva zich om in het bed.
'Ik ben wakker hoor!' riep ze terug.
'Mooi!' de deur ging gelijk open en het licht ging aan. 'Gefeliciteerd.' Luc kwam binnen met een cadeautje in zijn handen.
'Ik wilde geen cadeaus.' Zei Eva terwijl ze naar Floris keek die achter zijn huisgenoot aan liep. Verontschuldigend hief hij zijn handen op.
'Ik heb hier niks mee te maken.'
'Als je het niet aanneemt duw ik het door je strot.' Zei Luc serieus. 'Je krijgt verdomme gewoon een cadeau op je verjaardag. Ik moest ook iedereen al afbellen voor het feestje.' Hij ging op het bed zitten en gaf haar het vierkante cadeautje. Verbaast keek Eva van hem naar Floris.
'Had je toch een feestje georganiseerd?'
'Voordat ik wist dat je het niet wilde.' schudde Floris zijn hoofd.
'Wat lief.' Verontschuldigend keek Eva hem aan. 'Sorry.'
'Dat geeft toch niet.' Glimlachte Floris. Hij gaf liever geen feestje dan wél een feestje waarop zij het niet naar haar zin had.
'Waarom heb je zo'n hekel aan je verjaardag?' vroeg Luc en hij gaf haar zijn cadeautje.
'Ik hou er gewoon niet van.' Zei Eva simpel terwijl ze haar schouders op haalde.
'Als je nou veertig wordt kan ik me nog enigszins voorstellen dat er geen reet meer aan is, maar je bent zeventien!' Luc snapte het niet, elk jaar moesten zijn feestjes groter. Gewoon omdat het leuk was weer een jaartje ouder te worden en vooral omdat het leuk was om te feesten. 'Maak nou open joh.' Lachend scheurde Eva het papier los waarna ze het doosje van de parfum open maakte.
'Lekker.' Glimlachte ze toen ze aan het flesje rook. 'Is het een stille hint?'
'Nee.' Lachte Luc.
'Een stille hint naar dat Luc je eigenlijk stiekem diep van binnen héél erg lief vind want hij geeft nooit geld uit aan meisjes.' Zei Floris lachend. Lachend drukte Eva een kus op zijn wang.
'Dankjewel Chubby. Ik ook van jou.'
'Mooi.' Lachte Luc en hij stond op van bed. 'Nou slaaplekker. Ga jij nog mee de stad in?' vroeg hij aan Floris die zijn hoofd schudde.
'Ik ga ook slapen.'
'Jeetje, wat ben je braaf geworden Floris.' Lachte Luc 'Toedels.' Hij gaf zijn vriend een schouderklopje en was weg. Floris sloot de slaapkamer deur en deed het licht uit terwijl Eva het nachtlampje aan knipte.
'Je mag wel gaan hoor.' zei ze, zich bijna schuldig voelend.
'Ik ben toch geen zin.' Glimlachte Floris en hij ging op bed liggen, boven op de dekens. 'En daarbij, kan ik nu eindelijk mijn cadeau geven.' Hij opende zijn nachtkastje en haalde er een klein cadeautje uit en een envelop. 'En ik wil geen tegenspraak horen.' Eva giechelde.
'Oké.' Knikte ze braaf en als eerste kreeg ze de envelop. Nieuwsgierig maakte ze het open en verbaast keek ze naar de boekenbon die ze in haar handen had. 'Goh. Bedankt.' Zei ze zo serieus mogelijk. Ze had geen idee wat ze hier mee aan moest. Floris lachte.
'Graag gedaan. Ik dacht, je leest eigenlijk nooit echt boeken..'
'Nou wat een goed idee van jou. Nu kan ik ze gaan kopen.' Lachend sloeg ze ermee op zijn hoofd.
'Ik heb ze met mijn verjaardag van m'n ouders gekregen, ik heb ook geen idee wat ik er mee moet.' Lachte Floris.
'Nou lekker dan. Nu zit ik er mee.' lachend legde ze het weg.
'Dit is je echte cadeau.' Glimlachte Floris en hij gaf haar het kleine cadeautje. 'Ik heb het gevonden bij jou thuis toen ik hielp met verhuisdozen inpakken, en ik heb Maurice om toestemming gevraagd.' zei hij voordat ze het had open gemaakt. Niet-begrijpend keek Eva hem aan, maar Floris liet verder niets los. Nieuwsgierig maakte Eva het open en ze had een doosje van de juwelier in haar handen. Floris haalde het gouden armbandje uit de watten en liet het haar zien. 'Het is het babyarmbandje van je moeder. Ik heb het groter laten maken, zodat je het kan dragen.' Vertelde hij terwijl hij zijn vriendin het armbandje om deed. 'Ik kan je je moeder niet teruggeven voor je verjaardag, want ik weet dat dat het enige is wat je wil.. Maar hopelijk maakt dit het een heel klein beetje goed.' Vertelde hij zachtjes zijn gedachten achter dit cadeautje. Eva keek naar het armbandje en streelde haar wijsvinger over het plaatje met de naam van haar moeder waarna ze met betraande ogen opkeek.
'Dankjewel.' Fluisterde ze en spontaan kon ze haar tranen niet meer inhouden. Ze sloeg haar armen om zijn nek en trok hem dicht tegen zich aan. Glimlachend sloeg Floris zijn armen om haar middel en hij legde zijn hoofd op haar schouder.
'Graag gedaan.' Het was voor hem zo iets simpels geweest maar hij wist hoeveel het voor haar zou betekenen. Hij kuste haar nek en streelde geruststellend over haar rug. 'Zo is ze toch een beetje bij je.' Eva knikte en probeerde rustig adem te halen maar ze kon haar tranen niet stoppen.