Spiegelbeeld

160.

Lachend hing ze om zijn nek en hij liet zich in het water vallen. 'Flo,' lachte ze proestend en grijnzend wreef hij het water uit zijn ogen.
'Ja?' vroeg hij onschuldig. Hij trok haar stevig tegen zich aan en Eva klemde haar benen om die van hem, zodat ze met haar complete gewicht aan hem hing. Lachend liet Floris zich weer in het water zakken terwijl hij zijn vriendin kopje onder probeerde te duwen.
'Als ik ga, ga jij mee.' Eva hield hem te stevig vast waardoor het onmogelijk was voor hem om alleen haar onder water te duwen.
'Laat me los dan.' Lachte Floris en Eva schudde haar hoofd.
'Nope.' Floris kwam weer omhoog waardoor hij haar met zich mee trok. Eva klemde haar benen hoger om zijn middel en hij hield haar stevig vast. Hij vond het fijn als ze zo om hem hing, als ze zo aan hem vast geklemd zat, en hij was daarom ook niet van plan haar snel los te laten. Ze glimlachte naar hem en haar ogen twinkelde. Vragend keek hij haar aan en ze schudde haar hoofd. 'Niets. Gewoon.' Haalde ze haar schouders op. Ze boog naar voren en drukte haar lippen op die van hem. 'Dat ik eigenwijs ben en we daardoor niet eerder zijn gegaan.'
'Dat kan ik niet ontkennen.' Glimlachte hij en ze knikte.
'Dat weet ik. Ik weet dat ik eigenwijs ben. En lastig.'
'Je bent niet lastig.' Schudde Floris zijn hoofd en ze glimlachte.
'Je bent lief.' Zei ze oprecht en ze kuste hem weer.
'Jij,' glimlachte hij en ze schudde haar hoofd. 'Allebei dan.' Vond Floris en ze lachte.
'Oké.' Ze ging er maar niet verder tegen in, ze wist dat ze daar niet veel mee zou bereiken. 'Maar een beetje eigenwijs ben jij ook wel.'
'Dát kan ik ook niet ontkennen.' Grijnsde Floris. Langzaam liet Eva hem los en Floris liet haar zakken, zodat ze weer met beide benen in het water stond. Lachend zwom ze een stukje bij hem vandaan en hij ging achter haar aan.
'Hoe laat moet je morgen beginnen?'
'Zeven uur komt de vracht, dus iets daarvoor.' zei hij vermoeid. Hij had er nu al geen zin meer in. Het weekend beviel hem toch wel erg goed.
'Ik ook.' Glimlachte Eva blij. 'Dat is mooi, dan hoef ik niet te fietsen.' Hij had een scooter en ze ging maar al te graag bij hem achterop.
'Is je fiets al gemaakt dan?' kon hij zich nog herinneren dat dat ding kapot was.
'Nee. Maar ik mag zolang Nina haar fiets lenen.' Eva wiebelde met haar wenkbrauwen.
'Zo, zo. Toe maar.' grijnsde Floris en lachend dobberde ze om elkaar heen. 'Waarom ga je niet zelf voor een scooter dan?' Eva haalde haar schouders op.
'Zo'n ding is hartstikke duur, en een rijbewijs halen ook.'
'Het is nou niet dat je geen geld gespaard heb.' Lachte Floris en onschuldig glimlachte ze.
'Jawel. Maar dan heb ik geen excuus meer om bij jou achterop te kunnen.' Zei ze met glinsterende ogen.
'Maar jij mag altijd bij mij achterop hoor.' grijnzend nam Floris haar hand vast en hij trok haar door het water heen. Glunderend keek Eva hem aan en ze liet zich dichter tegen hem aan trekken.
'Flo?'
'Ja?' grijnsde Floris en zij hing haar armen weer rond zijn nek.
'Je blijft wel slapen hè.'
'Mag dat dan?' ze knikte.
'Alleen niet als ik naar school moet. Wel in die vakantie.'
'Je hebt nog geen vakantie,' lachte Floris en Eva rolde met haar ogen.
'Ik hoef echt nog maar vijf dagen naar school deze twee maanden ofzo.' Lachte ze. 'Graag of niet hoor.'
'Jawel, graag.' Grijnsde Floris.
'Of wil je bij jou slapen?'
'Nee hoor.' lang keek Eva hem aan. 'Wat?'
'Je kan toch niet eeuwig Luc ontwijken Floris. Maak het gewoon goed.'
'Nee.' Schudde hij resoluut zijn hoofd.
'Hoezo niet? Hij heeft zijn excuus toch aangeboden?' Eva haalde haar schouders op.
'Hij is te ver gegaan Eef. Hij had jou niet bij zijn eigen shit mogen betrekken.'
'En ik kan heel goed voor mezelf zorgen, hij heeft het toch allang goed gemaakt met mij.' Maar Floris wilde daar niets van weten.
'Hij ging te ver.' Zei hij nukkig.
'Oké.' Eva hief verontschuldigend haar handen op. 'Ik dacht dat vrouwen moeilijk konden doen..'
'Ik doe niet moeilijk.' Floris trok haar weer tegen zich aan en ze lachte.
'Een beetje. Maar je bent wel lief.' Glimlachend kuste ze hem.
'Hm.'
'Kom, we gaan eruit. Ik denk dat het bijna etenstijd is.' en ze wilde niet te laat komen. Ze liep door het water terwijl hij achter haar aan zwom. Bij elke stap die ze zette zakte het water verder naar beneden en bij elke stap voelde ze zich ongemakkelijker worden. Een lichte schok ging door haar lichaam toen ze twee warme handen over haar heupen voelde maar ze ontsnapte zich direct weer. Zijn linkerhand gleed voorzichtig richting haar buik en op dat moment realiseerde ze zich dat ze wat miste.
'Fuck, die pleister.' Geschrokken keek ze naar beneden, en ze draaide zich om. Zoekend keek ze in het water maar het ding was nergens te bekennen.
'Milieuvervuiler.' Grijnsde Floris en Eva glimlachte flauw.
'Ik heb het niet eens doorgehad..'
'Dat is alleen maar goed toch?' glimlachte hij en hij streelde langs haar kaak. Twijfelend haalde ze haar schouders op waarna ze zich weer terug draaide richting het strandje. Ze moesten er helemaal overheen, en dan nog een stuk door het gras. En er waren nog zoveel mensen. 'Kom.' Floris stond ineens voor haar en hij zakte iets door zijn knieën.
'Je bent gek.' Giechelde Eva en ze sprong op zijn rug. Ze klemde haar armen stevig om zijn nek en haar benen rond zijn middel. Hij hield haar stevig vast en ze drukte haar hoofd tegen dat van hem.
'Maar ook lief, toch?' grijnsde hij en met haar op zijn rug liep hij richting hun spullen. Eva knikte en drukte een kus in zijn nek. Hij was de liefste, en ze besefte maar al te goed hoeveel geluk ze heeft met hem.

Jullie mening lees ik graag :)