Spiegelbeeld

115.

De volgende dag had Floris besloten dat hij voor het avond eten zou zorgen. Dat deed hij nou eenmaal graag, stiekem ook omdat hij hoopte dat Eva dan wat beter zou eten. Wat meer, in ieder geval. Dat deed ze weer veel te weinig volgens zijn mening. Elisa had er totaal geen problemen mee dat hij de keuken in beslag had genomen. Ze wist als geen ander hoe goed haar broertje kon koken en zijn gerechten miste ze stiekem onwijs erg de afgelopen paar jaar dat hij in Maastricht woonde. 'Jullie komen snel nog een keer hoor.' zei ze terwijl ze aan tafel ging zitten en een mand op tafel zette.
'Tuurlijk Lies.' Lachte Floris vanuit de keuken. Elisa keek de vriendin van haar broertje aan. Ze bekeek de foto's van de bruiloft die ze even daarvoor in haar handen gedrukt had gekregen met een kleine glimlach.
'Eva?'
'Sorry?' vragend keek Eva op.
'Jij komt met Floris mee.'
'Wanneer?' onbegrijpend keek Eva haar aan.
'De volgende keer.'
'Ja, tuurlijk.' Glimlachte Eva. Ze vond het fijn om te horen dat ze de volgende keer ook weer welkom was.
'Heb je al een foto gekozen?' vroeg Elisa terwijl ze lege fotolijstjes uit het mandje haalde.
'Oh, ehm..' Eva wist niet dat ze een foto moest kiezen. 'Waarvoor is het?'
'Voor in het lijstje.' Zei Elisa simpel en Eva lachte.
'Dat snap ik.. En dan?'
'Ik maak een fotomuur, voor boven de bank.' Ze wees naar de bank. 'En jullie moeten daar ook tussen. Dus kies de foto die je het mooist vindt.'
'Oh..' Eva bekeek de foto's nu grondiger. Er zaten een heleboel leuke foto's tussen, maar dat kwam vooral omdat Floris overal leuk op stond. Maar zijzelf stond er vreselijk op. De ene foto nog erger dan de ander. 'Ik kan niet kiezen.' Floris kwam de keuken uit en hij keek over haar schouder mee naar de foto's.
'Ik zou ook niet kunnen kiezen als ik overal goed op zou staan.' zei hij serieus en met opgetrokken wenkbrauwen draaide Eva haar hoofd opzij.
'Jij ja.'
'Nee, jij.' Floris grijnsde en drukte een snelle kus op haar voorhoofd. 'Die.' Besloot hij en hij tikte de foto aan die op tafel lag. Elisa nam er genoegen mee en pakte de foto om in het lijstje te doen.
'Goede keuze Floris.' Zei ze goedkeurend en ze keek van de foto naar het stel en weer terug. 'Jullie zijn zo lief samen.' Het herinnerde haar aan haar tienerjaren.
'Nee die is stom.' Vond Eva.
'Hoezo?'
'Het is net of ik m'n ogen dicht heb op die foto.' Eva schudde haar hoofd. Op de foto had ze haar hoofd opzij gedraaid en keek ze met een verliefde glimlach naar de hand van Floris op haar arm. Hij stond achter haar met zijn voorhoofd tegen haar slaap gedrukt en hij had dezelfde verliefde glimlach op zijn gezicht.
'Niet zo zeuren Eva.' Vond Elisa. 'Deze foto is precies zoals jullie zijn, verliefd.' Hulpzoekend keek Eva naar haar vriendje maar hij hief zijn handen op. 'Mooi.' Zei ze toen Eva er niks meer op te zeggen had. Eva rolde met haar ogen.
'Ik hoef er gelukkig toch niet elke dag naar te kijken.'
'Precies.' Knikte Floris zijn zus en lachend liep Floris terug te keuken in. 'Ik wil die foto ook hebben Lies,'
'Er ligt al een usb voor je klaar met alle foto's.' lachte zijn zus en Eva liet haar hoofd zuchtend in haar armen op tafel vallen. 
'Als je de foto maar niet boven je bed hangt.' Zei ze zo serieus mogelijk. Diep van binnen vond ze het een prachtige foto maar ze kon zichzelf gewoon niet aanzien.
'Reken er maar wel op.' Klonk Floris even serieus. Eva stapelde de foto's weer op en gaf het terug aan Elisa. Grijnzend keek zij haar aan en Eva schudde haar hoofd. De vrouw had precies dezelfde grijns als dat Floris had.
'Jullie zijn vervelend.' Vond ze en de twee konden er alleen maar om lachen. 'Allebei. Evenveel.'
'Weet waar je mee opgescheept zit.' Lachte Elisa. 'Voor de rest van je leven.'
'Eerst het eerste jaar maar eens overleven.' Grinnikte Eva. Soms voelde het alsof ze Floris al jaren kende, alsof ze al jaren verliefd op hem was. Maar in werkelijkheid waren ze de zes maanden nog niet eens gepasseerd.