Spiegelbeeld

21.

Eva sloeg haar armen om zijn nek en ze trok hem mee naar binnen. 'Kom nou mee,' fluisterde ze tegen zijn lippen aan voordat ze hem voor de zoveelste keer kuste.
'Je broer wurgt me.' Lachte hij.
'Sst.' Giechelde Eva.
'Kom nou. Ik wil niet dat je weg gaat.' Pruilde ze en ze sloot de voordeur achter hun. Floris kon dit helemaal niet weigeren, daarvoor wilde hij het veel te graag. Maar hij wist wel zeker dat hij niet welkom was in haar bed, volgens haar broer. Zeker niet voor een hele nacht.
'Als Maurice er achter komt..'
'Dan moet hij eerst langs mij. Kom nou voordat hij wakker is.' ze trok zijn jas uit en gooide het op de grond. 'Oh nee, neem maar mee voordat Maus het ziet.' Giechelde ze. De deur van Maurice zijn slaapkamer ging open en snel duwde Eva haar vriendje in die van haar. Net op tijd trok ze de deur dicht. 'Heey Maus!' lachte ze. Lachend schudde Maurice zijn hoofd.
'Was het gezellig zusje?'
'Jep!' lachend liet ze zichzelf tegen haar slaapkamerdeur aan hangen.
'Floris heeft je netjes thuis gebracht?'
'Ja,' lachte ze weer. 'Tada.'
'Ik weet niet of je het morgen nog herinnert, maar Nina slaapt hier. Dan weet je dat je haar morgen bij het ontbijt ziet.'
'Okee! Nina is wel cool hoor, wist je dat al?' glimlachte ze.
'Dat weet ik. Alleen jij wist het geloof ik nog niet daarstraks.'
'Jawel hoor. Nina is cool.' Herhaalde ze. Maurice glimlachte.
'Ga maar slapen zusje, morgen tien uur ontbijten.'
'Okee. Hajee broertje.' Ze deed haar deur open en sloot het snel toen ze binnen was.
'Ik dacht dat je zo'n hekel had aan Nina?' lachte Floris. Dat had ze hem eerder die avond nog duidelijk gemaakt. Hij had zijn kleding al uit en lag al in haar bed.
'Jij denkt wel meer.' Eva trok haar laarzen uit en kroop met al haar kleding naast hem. 
'Ik denk ook dat jij nog iets uit moet doen.' Zei Floris terwijl hij haar vest uit probeerde te trekken.
'Nee hoor.' giechelde Eva. 'Anders ga jij nog meer dingen denken en dat moeten we niet hebben.' Ze drukte zichzelf tegen hem aan en haar lippen vonden de zijne.
'Jij krijgt nooit meer bier.' Had Floris al besloten.
'Hoezo? Ik ben toch leuk?' verontwaardigd keek ze hem aan en hij lachte. 'Doe nou stil man.' Gaf ze hem een klap tegen zijn borst. 'Volgens mij ben jij de gene die geen bier meer krijgt.'
'Ik kan er prima tegen.' Grijnsde hij. 'Doe je kleding nou uit, dat slaapt toch niet lekker.'
'Nope. Ik hou het aan.' ze sloeg haar armen om zichzelf heen. 'Ik hou van mijn kleding.' Giechelde ze. 'Het is zo lekker warm.' Floris lachte.
'Ik kan je ook warm houden.' wiebelde hij met zijn wenkbrauwen.
'Dat kan. Maar dit is extra warm.' Ze rolde weer in zijn armen. 'Je hebt wel sexy borsthaar.' Constateerde ze terwijl ze met haar wijsvinger over zijn borst streelde.
'Dankjewel.' Zei hij serieus.
'Graag gedaan.' Reageerde zij even serieus. 'Gaan we nu slapen?' hij knikte en glimlachte.
'Slaap lekker Eef,' zei hij terwijl hij haar kuste. Eva liet haar handen in zijn nek glijden en zijn handen vonden haar heupen.
'Dat mag niet.' Onderbrak ze hun kus. Gelijk liet Floris haar los.
'Waarom niet?' wilde hij weten.
'Omdat ik niet met je wil vrijen.' Zei ze simpel.
'Dat weet ik, en dat doen we toch ook niet schat.'
'Ja maar hier begint het mee.' hield ze vol. 'Ik wil niet dat je mij ziet.'
'Ik zie je nu toch?' Eva zuchtte.
'Ik wil niet dat je mijn lichaam ziet. Ga nou slapen.' Ze draaide zich om.
Dit keer was het Floris die zuchtte. Ze was dronken, ze sprak de waarheid. Ze was eerlijk, ze wilde het niet. Nu wist hij eindelijk de echte redenen waarom er telkens een schok door haar lichaam ging als hij haar aanraakte. Ze was bang, beschaamd voor zichzelf. Hij boog over haar heen en drukte een kus op haar wang.
'Je moet niet zo gek doen Eef, je bent prachtig.' Fluisterde hij. Ze schudde haar hoofd en het bleef stil. Net zo lang totdat ze beide in een diepe slaap vielen.