Spiegelbeeld

17.

Zuchtend keek Floris zijn vriendinnetje aan. Ze zat gebogen over haar huiswerk en wilde het perse afhebben voordat ze naar de bioscoop zouden gaan. Eens een keer wat anders dan een filmpje op de bank. Vragend keek ze op. 'Ik ben bijna klaar hoor. ongeduld.' Hij lachte verontschuldigend.
'Daarom zuchtte ik niet.'
'Wat dan?' hij schudde zijn hoofd.
'Niets bijzonders.' Hij ging verzitten en sloeg zijn armen over de rug van de stoel zodat hij daar op kon leunen.
'Oké.' Eva haalde haar schouders op en richtte haar aandacht weer op haar huiswerk. Opnieuw bekeek Floris haar. Nu kon het, ze had het toch niet door. Hij kon maar niet begrijpen waarom ze zo onzeker was. Hij wist niet of hij ooit iemand had ontmoet die het zo erg had als dat zij deed. Hij kon gewoon niet begrijpen waarom ze zichzelf zo naar beneden haalde, elke keer weer. In zijn ogen was zij perfect en hij wist dat dat niet door zijn verliefdheid kwam. Het was de waarheid, alleen zag zij die zelf niet. 'Zo.' Tevreden legde ze de pen neer en ze klapte het boek dicht. 'Als meneer Ruud nou nog niet tevreden is weet ik het ook niet meer.' Glimlachte ze.
'Heb je eigenlijk wel eens met iemand gepraat?' bedacht Floris zich en vragend keek Eva hem aan.
'Vandaag bedoel je?'
'Nee, in het algemeen.'
'Waarover dan?' ze snapte niet meteen wat hij bedoelde.
'Over jezelf en over vroeger.. Om alles een plekje te kunnen geven.'
'Oh dat hoeft niet hoor.' glimlachte ze. 'Ik heb alles een plekje gegeven.' Loog ze. Floris schudde zijn hoofd. 'Ik hoef niet te praten.' Zei ze ineens geïrriteerd. 'En als je er over door gaat ga ik jou ook doodzwijgen. Vraag maar aan Maus hoe vervelend dat is.' voordat Floris er tegenin kon gaan ging de deur vanuit de hal ging open en Maurice stapte binnen met een voor hun onbekende vrouw achter zich aan.
'Oh, ik dacht dat je naar buiten ging.' Zei hij verontschuldigend. Eva vond dat hij te verbaast klonk en onderzoekend keek ze de vrouw aan. Ze schatte haar rond de zelfde leeftijd als haar broer. 'Eva dit is Nina, een collega. Nina, dit is mijn zusje Eva en Floris, haar vriendje.' Stelde Maurice iedereen aan elkaar voor. Nina stak haar hand uit naar Eva en twijfelend nam ze die aan.
'Ik geloof dat wij gaan, kom Floris.' trok ze haar vriend aan zijn arm.
'Aangenaam.' Kon Floris nog net zeggen voordat hij de woonkamer uit werd getrokken.
'Tien uur thuis!' riep Maurice hun na.
'Dan is de film net afgelopen!' ging Eva er tegen in terwijl ze haar schoenen aan trok en haar vest om zich heen sloeg. Volgens Maurice had het ding niet echt een functie aangezien het bijna uit elkaar viel maar dat deerde haar niet.
'Je hebt morgen gewoon school Eva.'
'Eerste twee uur vrij!' ze trok de voordeur achter zich dit en Maurice opende het weer. De twee liepen hand in hand over de galerij.
'Elf uur. En je wordt hoogstpersoonlijk afgezet door meneer Wolfs.' Riep hij hen na. Floris stak zijn duim op en Eva zwaaide kort naar hem.
'Vergeet je slaapkamer deur niet op een kiertje te laten!' riep ze haar broer lachend toe waarna ze samen met Floris door de deur van het trappenhuis verdween.