49.

559 47 6
                                    

Elisa had haar meegesleept naar de zusjes van haar man, zodat ze in ieder geval iemand had om gezellig bij te zitten. Ze had het sneu gevonden dat ze zo alleen zat de hele tijd. 'Hé daar ben je. Sorry, ik leen d'r effe.' Ineens werd ze aan haar arm omhoog getrokken.
'Ik? Jij bedoel je.' Lachte Eva.
'Je hebt je wel vermaakt gelukkig.'
'Ja, het was wel gezellig. Al dwong Elisa hun dat hun er voor zouden zorgen dat ik het leuk had.' Lachte ze.
'Tja, zo is ze.' Floris trok haar mee de dansvloer op. Eva schudde lachend haar hoofd terwijl Floris haar aanmoedigde om te dansen.
'Ik kan niet dansen..' lachte ze.
'Niemand hier kan dansen. Boeiend. Kom.' Floris trok opnieuw aan haar arm waardoor ze ineens tegen hem aan stond. 'Gewoon bewegen, kan jou het schelen.' Eva zuchtte even en probeerde te doen was hij zei maar dat lukte haar niet. Het scheelde haar wel, iedereen kon zien hoe idioot ze stond te doen. 'Laat het los Eef. In het café dans je ook.'
'Ja, maar toen had ik bier op. Ik wist niet meer wat ik deed.' Floris lachte.
'Oh ja, das waar ook. Die twee biertjes.' Uit voorzorg had Eva allang besloten vanavond niets te drinken. Misschien wel helemaal nooit meer. Ze regeerde er zo heftig op dat ze gelijk dingen deed die ze niet wilde of eigenlijk niet eens durfde. 'Laat dat gevoel los Eef, het maakt echt geen reet uit. Je moet gewoon plezier hebben.' Eva zuchtte nog eens, dit keer als poging ook echt alles van zich af te gooien en een knop om te draaien, maar het had niet veel succes. 'Dit is een beter nummer.' Floris liet haar los en stak zijn hand uit. Lachend legde ze haar hand in de zijne, waarna hij haar opnieuw tegen zich aan trok. Langzaam bewogen ze heen en weer, Eva liet zich maar door hem leiden. Ze liet het los. 'Goed zo.' Glimlachte hij. 'Zie je nou wel dat je het kan.' Ze knikte glimlachend. 'De hele wereld moet jou niks kunnen schelen.'
'Ja, nu weet ik het wel.' knikte ze.
'Oké. Ik herhaal het maar voor het geval je het nog niet wist.' Ze stak haar tong uit en glimlachend boog hij naar haar toe voor een kus.
'Hoe was het bij je ouders?' hij lachte kort.
'De hele wereld kan mij niks schelen.' Zei hij op dezelfde toon als net. Eva lachte.
'Oké.' Ze keek hem lang aan en hij keek net zo lang terug. Hij glimlachte al die tijd breed. Zo breed dat Eva haar wangen rood voelde worden. Maar misschien kwam dat wel gewoon door de warmte, daar legde ze de schuld in ieder geval wel neer. 'Jij hebt wel meer dan twee bier op.' Ze zag het aan zijn ogen, mocht ze het nog niet geroken hebben.
'Ja.. Bij drie ben ik de tel kwijt geraakt.' Lachend kuste Floris haar, lachend kuste ze hem terug. 'Weet je waar ik zin in heb?'
'In bier?'
'Ja dat ook. Maar ik heb nog meer zin om met jou in bad te gaan.' glimlachte hij. Eventjes bleef het stil, Eva wist ze even geen houding te geven.
'Dat weet ik.. Maar ik weet niet of ik dat wil.'
'Dat weet ik.' Herhaalde hij haar. 'Maar dan weet jij nu in ieder geval dat ik dat wél wil. Mocht je eruit komen wat jij wil. Dan kan je me roepen. Dan kom ik gelijk.' Eva lachte.
'Ik zal het onthouden.' De ongemakkelijkheid en misschien zelfs wel schaamte dat even was op gekomen zakte gelijk weer weg. Op de een of andere manier kon hij daar voor zorgen, dat ze zich gewoon bij hem op zijn gemak voelde.
'Gekkie,' glimlachte hij lief en hij kuste haar opnieuw. Eva sloeg haar armen om zijn nek. 'Onzekere gekkie. Nergens voor nodig Eef, je bent de aller mooiste vrouw die hier rondloopt.' Ze glimlachte, verlegen maar dankbaar.
'Dat kan niet, dat is je zus al.' Floris dacht na. 'Jawel, de bruid is altijd de mooiste.' Zei Eva eigenwijs
'Ja, dat klopt. Toch overtref jij dat weer stiekem.' Grinnikte hij. 'Je bent altijd weer de mooiste, overal waar we komen.'
'Stop maar.' giechelde Eva. 'Je draaft door.'
'Nee hoor. Ik heb alles nog op een rijtje.' Lachend drukte Floris haar nog dichter tegen zich aan. 'Je bent gewoon bloedmooi en dat is het laatste wat we er over zeggen.' Hij had het weer mooi bedacht, zo kon ze geen weerwoord meer geven. Lachend schudde ze maar haar hoofd en hij knikte met een tevreden glimlach.

SpiegelbeeldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu