Spiegelbeeld

77.

Eva keek toe hoe Floris en Luc de zware bank de woonkamer in sjouwde. Ze was blij dat ze daarmee niet hoefde te helpen, daar had ze helemaal de kracht niet voor op dat moment. 'Links,' zei ze en ze gebaarde de goede kant op. 'Nog meer.'
'Nee, rechts.' Vond Luc dat de bank daar beter stond.
'Nee, dan heb je niet genoeg loopruimte. Links.' Beval Eva.
'Rechts.' Hield Luc vol, al was het alleen maar om haar te plagen.
'Links, stomme Chubby.' Luc liet de bank los en keek haar uitdagend aan.
'Jij durft?'
'Ja. En nou links met die bank verdomme.' Zei ze quasi boos.
'Weet je, zullen we míjn bank gewoon ergens neerzetten waar ík hem wil hebben?' bedacht Floris zich.
'Nee.' Klonk er in koor en zuchtend tilde hij zijn kant van de bank weer op.
'Nou kom op Luc, links.'
'Wat links?' Floris zuchtte.
'Ze heeft toch gelijk, als we 'm hier zetten kan je er niet meer langs lopen.' Eva keek tevreden glimlachend naar de twee mannen.
'Ja hoor.' lachte Luc en hij ging er toch maar in mee. 'Jij bent het er alleen mee eens omdat jij er seks voor terug krijgt.' Eva voelde haar wangen gelijk kleuren en probeerde dit achter haar handen te verbergen. Luc stond met zijn rug naar haar toe dus zou het gelukkig toch niet zien.
'Iedereen blij toch?' Zei Floris luchtig terwijl hij de bank los liet.
'Nee hoor. Wat krijg ik er dan voor terug?'
'Kan mij het schelen.' Lachte Floris en hij sloeg zijn arm om Eva heen die nog steeds op de eettafel zat. 'Tevreden?' ze knikte glimlachend.
'Ja joh, is het vriendinnetje die hier niet komt wonen tevreden met óns huis?' zei Luc plagend en Eva stak haar tong naar hem uit.
'Ga je nou altijd vervelend lopen doen?'
'Nee hoor. Alleen als jij er bent.' Lachte hij en hij liep richting de keuken. 'Biertje?'
'Absoluut.' Knikte Floris en hij keek zijn vriendin aan. Die hadden ze wel verdient. 'Toch?'
'Ik niet.' Schudde Eva haar hoofd. 'Ik wil zo slapen.'
'Je ziet er moe uit.' zei hij en ze knikte.
'Ik ben ook moe.' Ze hadden de hele dag hard gewerkt zodat het appartementje af zou zijn. Ze boog naar hem toe voor een kus en ze ging even met haar hand door zijn haar. 'Ik moet maar naar huis anders..'
'Je kan toch hier blijven?' pruilend keek hij haar aan en hij kuste haar terug. 'Alsjeblieft.' Ze glimlachte. 'Het is weekend.' Probeerde hij en ze knikte. Het liefste wilde ze ook blijven, maar ze wist niet of het zo'n goed idee was.
'Slapen.' Zei ze en hij knikte.
'Slapen. Niets meer over minder.' Beloofde hij haar en Eva knikte.
'Geen biertje dus.' Hoorde ze Luc van uit de keuken.
'Nope.' Grijnsde Floris en hij nam Eva mee naar zijn nieuwe slaapkamer.
'Dan ga ik de stad in. Doei!'
'Haje!' riep Eva hem achterna en Floris sloot zijn deur.
'Eindelijk een groot bed.' glimlacht Eva blij en ze liet zich op het grote tweepersoonsbed vallen.
'Eindelijk heb ik er de ruimte voor.' Lachte Floris en hij liet zich naast zich vallen. 'Hoe gezellig ik het ook met je vind, zo dicht tegen elkaar aan geplakt.'
'Precies. Nu kunnen we tegen elkaar aanplakken zonder uit bed te vallen als een van ons zich omrolt.' Lachte Eva en ze rolde tegen haar vriendje aan. Hij lachte.
'Precies,' zei hij op dezelfde toon als haar en ze gaf hem een duwtje. 'Is het goedgekeurd?' lachte hij toen hij merkte dat Eva zich in het matras wurmde.
'Ja heerlijk.' Knikte ze goedkeurend. 'Top matras.' Ze draaide haar gezicht weer naar hem toe en glimlachte. Floris kuste haar.
'Dus jij bent nooit meer uit mijn bed te krijgen?' grijnsde hij en Eva lachte. Ze kreeg een blos op haar wangen maar knikte toch. Ze sloeg haar armen om zijn nek en zoende hem.
'Nooit meer.' bevestigde ze giechelend. 'Maar dan moet jij wel altijd bij me blijven liggen.'
'Wat denk jij dan.' Lachte Floris. Alsof hij haar ooit alleen zou laten. Hij wilde er niet eens aan denken hoe het zou zijn als hij zonder haar zou moeten. Hij voelde zoveel voor haar, zoveel gevoelens die hij nog nooit had gehad en die hij moeilijk vond om te omschrijven. Zij deed zoveel met hem en daar had ze geen idee van.