Spiegelbeeld

140.

Zoals afgesproken stond Floris voor de poort van school te wachten op zijn vriendin. Ze had geen hele lange schooldag en aangezien hij vrij had konden ze misschien wat leuks gaan doen. Ze hadden het beide druk de laatste weken, en hoewel ze elkaar vaak zagen, heel vaak zelfs want ze kwamen elkaar elke dag op het werk meerdere keren tegen, brachten ze niet meer veel tijd samen met z'n tweeën door. Floris kreeg een glimlach op zijn gezicht toen hij haar aan zag komen slenteren maar die glimlach verdween toen hij zag door wie ze werd tegengehouden. Tot zijn verbazing gebeurde er niet veel, Eva glimlachte even naar haar klasgenootje en samen liepen ze verder. Al pratend, net zo lang totdat ze bij Floris stonden. 'Doei Eva,' Inne zwaaide naar haar en ging haar eigen weg.
'Dat was.. weird.' Vond Floris en hij kreeg een kus. Eva knikte.
'Zeg dat wel.' Ze zag dat haar klasgenootje zich weer had omgedraaid en naar hen keek. Ze glimlachte en zwaaide maar naar haar. Opnieuw zwaaide Inne naar haar waarna ze verder liep.
'Vertel.'
'Weet ik niet,' Eva lachte even. 'Weet je nog dat ik met haar had gesproken, toen in het magazijn. Een tijd geleden?' Floris knikte, dat wist hij nog wel. 'Inne was de voornaamste reden dat iedereen me buiten sloot en achterlijk tegen me deed.. Ze stookt iedereen op.' Floris knikte, ook dat wist hij. 'En na die dag, dat moment stopte dat ineens.. Ik word nog steeds genegeerd hoor maar dat is echt honderd keer beter dan dat geroddel, en die lelijke woorden midden in m'n gezicht.. Ze laten me gewoon met rust.' Zei Eva schouderophalend. En ze vond het totaal niet erg om met rust gelaten te worden.
'Das fijn,' zei Floris en Eva knikte. 'Ik denk dat Inne gewoon echt heel erg jaloers op je was lieverd. En toen zag ze in dat dat nergens voor nodig was..' Eva haalde haar schouders op.
'Ja, ik denk het. Maar goed, net kwam ze dus ineens naar me toe om te zeggen hoe goed ik het doe op het werk, en dat wilde ze me even laten weten.' Zei Eva. 'Weird was het juiste woord ja.' Knikte ze en Floris lachte.
'Alleen maar goed toch.' Eva knikte weer. 'Nou stap op, waar gaan we heen?'
'Maus vroeg of we vanavond komen eten?' Floris knikte, hij had toch nog geen plannen voor het avond eten. 'Naja, of ík kwam eten maar daar hoor jij gewoon bij.' Lachte Eva. 'Ze willen barbecueën maar we moeten wel zelf even boodschappen doen.'
'Dan doen we dat gelijk. Hoe is het met hem?'
'Hetzelfde denk ik.. Ik heb hem de hele week nog niet gezien.'
'Je bent ook druk.'
'Weet ik.' Eva stapte achterop en ze schoof de zonnebril weer op haar neus. Ze wist het, maar erg vond ze het eigenlijk niet. 'Maar had jij nog plannen voor vanmiddag?'
'Niet perse, als het maar met jou is.'
'Deal.' Glimlachte Eva. Daar was ze wel aan toe, eindelijk weer een middag met hem samen.