Spiegelbeeld

24.

Lang zaten ze tegen elkaar aan. 'M'n arm slaapt..' zei Floris na een tijdje en lachend kwam Eva overeind. Floris strekte zijn arm waarna ze opnieuw tegen hem aan ging zitten.
'Beter?'
'Beter.' Bevestigde hij. Hij sloeg zijn arm weer om haar heen en drukte een kus op haar hoofd. 'Waarom denk je dat je niet mooi bent?' vroeg hij voorzichtig. Eva zuchtte.
'Dat denk ik niet.'
'Wat dan?'
'Dat is zo.'
'Dat is onzin Eva. Dat is absoluut niet zo.'
'Wel.' hield ze vol.
'Wie heeft dat ooit tegen jou gezegd dan?' wilde Floris weten en het bleef stil. 'Nou? Wie heeft ooit tegen jou gezegd dat je niet mooi bent?' nog steeds gaf ze geen antwoord. 'Wie dan?'
'Hou op Floris.' Ze schudde zijn arm van haar schouder af en ging verzitten, zodat ze niet meer tegen hem aan zat.
'Nee..' boos keek ze hem aan.
'Jawel. Anders ga je nú naar huis.'
'Ik maak me zorgen om je Eva, ik wil je helpen.'
'Er is niks om je zorgen over te maken, je hoeft me nergens mee te helpen.' Zei ze gefrustreerd. Ze kon er niet tegen dat hij er over door bleef gaan.
'Maar..'
'Niks maar, er is niks!' riep ze. 'Accepteer nou gewoon dat ik niet met je naar bed wil!' ze sprong haar bed uit en Floris ging ook gelijk staan.
'Dát neem je terug.'
'Nee. Je respecteert het maar.' Boos sloeg Eva haar armen over elkaar en even boos werd ze aangekeken door Floris.
'Jij weet net zo goed als ik dat ik dat respecteer. Schuif jouw problemen niet op mij af Eva.' zei Floris boos.
'Ik heb geen problemen, jij maakt problemen vóór mij!' boos stampte ze op de grond. 'Jij wilt perse dat ik van alles mankeer en problemen heb zodat jij jezelf beter kan voelen.'
'Dit slaat echt helemaal nergens op Eva.' Floris raapte zijn jas van de grond. 'Je bekijkt het maar zolang je niet gewoon kan doen.' Met die woorden trok hij haar slaapkamerdeur open en hij stampte weg.
'Ja loop maar weg!' riep ze hem achterna en met een gefrustreerde zucht gooide ze haar slaapkamer deur dicht. Gelijk daarna hoorde ze de voordeur dicht knallen.
'Eva?' Maurice klopte voorzichtig op haar slaapkamer deur.
'Rot op!'
'Wat is er?'
'Rot op Maus!' gilde ze. Ze liet zich op bed vallen en ze drukte haar hoofd in een kussen zodat ze hard kon gillen. Maurice opende de deur.
'Als je wilt praten dan..'
'Rot nou op! Wat is daar zo moeilijk aan man!' kwaad gooide ze haar kussen naar hem. Zuchtend sloot Maurice de deur weer en huilend rolde Eva zich in de dekens. Dit was totaal niet wat ze van haar weekend met Floris had voorgesteld.