Spiegelbeeld

47.

Ongeduldig klopte Floris op de badkamer deur. Eva was al een tijdje bezig en het was tijd om te vertrekken. 'Eef? Ben je zo ver.'
'Ja, kom maar binnen hoor.' ze had de deur wel dicht gedaan maar niet op slot. Daarbij was ze allang klaar met omkleden dus er was geen redenen waarom hij buiten de badkamer moest blijven.
'Wauw.' Was het enige wat Floris kon zeggen toen hij haar zag staan. Het jurkje stond haar ontzettend goed, ze had haar haren los hangen en haar make-up heel erg geminderd. Haar vertrapte laarzen waren ingeruild voor een paar simpele ballerina's, maar dat maakte het niet minder speciaal. Verlegen keek ze hem aan.
'Kan dit?'
'Nou en of.' Knikte Floris gelijk en ze glimlachte.
'Ik vind m'n haar alleen zo stom..' ze had het nooit zo los hangen, dat behoorde niet tot de opties die ze had, of heel hoog in een staart, of iets met een vlecht, zodat het uit haar gezicht zat.  Daar hield ze van. 'Of zal ik zo..' ze maakte een zijscheiding naar rechts en trok de pluk links strak achter haar oor.. 'Of toch een vlecht.' Glimlachend ging Floris achter haar staan en hij legde zijn handen op haar schouders.
'Ik vind het los ook mooi.' Vond hij. Ze liet de pluk los en bekeek het nog eens. 'Maar je moet doen wat voor jou goed voelt.' Zei hij terwijl hij over haar bovenarmen streelde. Twijfelend keek ze nog een naar haar kapsel waarna ze de lok naar achteren invlocht tot aan haar oor. Snel schoof ze er een schuifspeldje in en ze spoot flink wat haarlak in haar haar. 'Lekker.' Kuchte Floris en verontschuldigend glimlachte ze.
'Sorry.' ze ging met haar hand door de losse lokken zodat het wat wilder zat. 'Zo.' Tevreden knikte ze. 'Toch nog een beetje Eva.' Floris glimlachte, ze had ook gelijk. Anders leek ze totaal niet meer op zichzelf.
'Je bent prachtig Eef,' ze bloosde lichtjes.
'Jij ook. In je pak. Met je stropdas.' Floris rolde met zijn ogen. Het pak stond goed, maar dat ding om zijn nek vond hij maar niks. Maar zijn zus wilde het graag dus deed hij het maar.
'Ik heb nog iets voor je.' Glimlachend haalde hij een cadeautje uit de binnenkant van zijn jasje.
'Voor mij?' vroeg Eva en verbaast nam ze het aan. 'Maar ik heb niks voor jou.'
'Een kus is genoeg.' Knipoogde haar vriend en giechelend maakte ze het open. Ze had een doosje van de juwelier in haar handen en vragend keek ze hem aan. 'Maak nou maar open.' Ze deed was hij zei en stil keek ze naar het kettinkje dat in de watten lag. Er hing een hangertje in de vorm van een kruisje aan en Floris tilde het uit de watten.
'Geloof jij?' vroeg ze verward, ze wist niet precies wat ze hier mee moest.
'Ik geloof in jou.' Zei hij serieus. Hij deed het kettinkje bij haar om en legde het goed, het hangertje tegen haar borst. 'Misschien kan je daar voortaan aan denken als je in de spiegel kijk. Misschien ga je ook in jezelf geloven dan.. Ooit.' Eva voelde een brok in haar keel. Ze wist niet wat ze moest zeggen of doen. Haar hand gleed naar haar hals en ze nam het hangertje tussen haar vingers.
'Dankjewel.' Zei ze tegen hem via de spiegel. Hij glimlachte en drukte een kus op haar schouder.
'Kom, we moeten gaan.' Eva knikte en ze liet haar hand in die van hem glijden.