Spiegelbeeld

31.

Zuchtend liet ze zich in de kantine in een van de stoelen zakken. Floris had een veel te grote pizza voor zijn neus waar Luc ook met plezier van at. 'Hier, lekker joh.' Schoof hij de doos naar haar toe en met een vies gezicht schudde Eva haar hoofd. 'Lust jij geen pizza?' vroeg Luc verbaast.
'Mwa.' Antwoorde Eva luchtig. Ze stond op om servies te pakken en ging daarna weer terug zitten. Het schaaltje schonk ze voor de helft vol met yoghurt en langzaam begon ze te eten.
'Is dat het enige?' was Luc opnieuw verbaast. Eva keek van haar schaaltje naar hem en terug.
'Ja?' voor haar was het genoeg, dat hield ze zichzelf tenminste voor.
'Krijg je zes euro om eten te halen en dan geef je negentig cent uit.. Jij bent gek.'
'Niet iedereen plundert het snoepschap op kosten van de baas.' Verweerde Eva zichzelf en ze knikte naar al het vreten dat voor hem op tafel lag.
'Ik ben graag chubby.' Was Luc nu degene die zichzelf verweerde.
'Dan ben je goed bezig jongen.' Zei Eva serieus en Floris lachte vermakelijk.
'Pittig hoor, die.' Knikte Luc naar haar en ook Floris knikte. Hij wist er alles van al kon hij dat helaas niet zeggen. 'Weet jij toevallig of Inne al iets heeft uitgevoerd?'
'Wat denk je zelf. Voert die ooit wat uit?' rolde Eva met haar ogen. 'Ze loopt alleen maar weer te zeiken en Matt kan het niet meer aan.' hierom grinnikte ze. 'Sulletje.' Floris verslikte zich in zijn hap pizza en Luc lachte.
'Kan je eigenlijk niet maken om tegen ons te zeggen hè,' lachte Luc.
'Ja maar het is toch zo.. Pakje boter is het.' zei Eva serieus. Floris nam net een slok cola om zijn pizza weg te spoelen en sproeide de inhoud over tafel. Lachend sloeg hij zijn hand voor zijn mond en Luc kwam niet meer bij van het lachen. 'Wat nou, ik zeg gewoon wat jullie ook denken.' Eva was nog altijd bloed serieus. Floris knikte terwijl hij hoestte.
'Maar je kan het inderdaad maar beter niet zeggen.' Lachte hij. Eva haalde haar schouders op. Luc had een rol keukenpapier gepakt en gaf het aan Floris.
'Je ruimt het zelf maar op.' Lachte hij. 'Ik ga een kijken hoe de winkel erbij staat.' Hij nam al zijn pakken koek en snoep bij elkaar en propte het in zijn kluisje waarna hij er weer vandoor ging. Eva grinnikte terwijl ze toekeek hoe Floris de tafel schoon depte.
'Je hebt geluk dat het niet op m'n pizza ligt.' Gromde hij en Eva lachte harder.
'Dat had niet veel gescheeld inderdaad.'
'Je kan dat soort dingen wel tegen mij zeggen maar doe maar niet waar Luc of iemand anders van de leiding bij is Eef.. Ik weet dat het waar is maar het is wel onze collega, en wel iemand die boven jou staat ook.'
'Ja weet ik maar het is gewoon zo.' Haalde ze haar schouders op. 'Inne deed net zó achterlijk weer tegen me en hij stond erbij en deed niks.' mopperde ze.
'Ik zal er zo wat van zeggen.'
'Doe nou maar niet, dat maakt het toch alleen maar erger.' Schudde ze haar hoofd. 'Zet Inne gewoon niet meer bij mij neer alsjeblieft.' Waarom wist Eva niet maar het meisje had een hekel aan haar, en zij daardoor ook aan haar. Op school moest ze haar getreiter de hele dag al aanhoren en helaas dus ook op het werk. Floris knikte.
'Ik zal er op letten. Help jij me maar het magazijn opruimen anders zo, dan heb je geen last meer van d'r.' Eva knikte en glimlachte. Soms was het in haar voordeel, om het vriendinnetje van de leiding te zijn.

Feedback = lief!