Spiegelbeeld

72.

Maurice was blij om weer bij zijn zusje te zijn, hij kon nooit lang zonder haar. Eva daarin tegen deed maar alsof ze hem totaal niet had gemist. Ze was ondertussen veel te groot geworden om haar broer te missen, vond ze. 'De volgende keer mag je wel langer weg hoor met Nina,' zei ze stoer. Maurice glimlachte.
'Ja? Mag dat wel.' Eva knikte.
'Ik kan best alleen blijven.' Ze gebaarde naar de woonkamer waar ze in zaten. Alles zag er nog netjes uit, net zoals Maurice het had achter gelaten. 'Kijk maar.'
'Ik zie het.' knikte hij grinnikend. 'Ik heb jou wel gemist hoor.' Eva haalde haar schouders op.
'Ik jou niet.' Benadrukte ze nog een keer, meer voor zichzelf dan voor haar broer. Ze glimlachte naar hem en quasi beledigd keek hij terug. 'Sorry.'
'Als je het maar gezellig had.' Eva knikte.
'We hebben veel geklust bij Floris en Luc.'
'Wie is Luc?'
'Een vriend. Van Flo vooral. Hij werkt ook bij de supermarkt.' Legde Eva kort uit.
'Wat moesten ze klussen dan?'
'Floris gaat toch verhuizen.' Eva rolde met haar ogen, waarna ze zich bedacht dat ze dat haar broer helemaal niet verteld had. 'Oh nee, dat wist je nog niet. Floris gaat dus verhuizen. Samen met Luc, dan delen ze een appartement.' Maurice moest lachen om zijn zusje.
'Leuk.' Eva knikte.
'En dan woont 'ie niet meer in het centrum, en dichter bij ons.' Glimlachte ze blij. Niet dat dat zo heel erg veel uit maakte, ze zagen elkaar toch bijna dagelijks. Maar nu waren ze gewoon sneller bij elkaar en daar werd ze blij van.
'Ohjee, dan zijn jullie nog meer aan elkaar geplakt zeker.'
'Ja.' Lachte Eva. 'Maar, mag Floris deze week hier slapen? Want morgen moet hij uit zijn kamer zijn, anders moet hij nog een hele maand huur betalen en we zijn nog niet klaar met klussen.' Vroeg ze en ze glimlachte zo lief mogelijk.
'En jij vond dit wel een goede oplossing?' vroeg Maurice en Eva knikte.
'Dat kan toch gewoon. Floris slaapt hier vaker.'
'Op de bank dan.' Besloot Maurice.
'Wat doe je nou flauw!' riep Eva verontwaardigd. 'Hij kan toch bij mij.' Ze snapte haar broer af en toe niet. 'Elke keer mag het toch, en elke keer daarna doe je toch weer moeilijk.' Geïrriteerd sloeg ze haar armen over elkaar.
'Rustig jij,' waarschuwde Maurice haar. 'Floris kan hier best blijven, maar het is gewoon door de week, jij moet gewoon naar school en je hebt je rust hard nodig. In het weekend mag hij best bij jou slapen.' Had Maurice besloten.
'Vorige week mocht hij ook blijven.' Mopperde Eva.
'Dat mocht niet, dat deed hij wel. Omdat je ziek was heb ik het maar even zo gelaten.' Legde haar broer uit. 'Maar vanaf nu doen we het zoals ik het zeg.' zei hij streng.
'Je doet stom,' Eva draaide haar hoofd van hem weg, ze wilde hem niet eens meer aankijken.
'Dat is dan jammer voor jou,' Maurice was niet van gedachten te veranderen. 'In het weekend mag hij blijven, op schooldagen niet. En jij ook niet bij hem.'
'Wát!' Eva sprong overeind. 'Dit ga je niet menen!' stootte ze uit. Maurice knikte serieus.
'Jij gaat eens serieus wat meer aan school doen. Morgen zullen we het wel horen bij je mentor hoe erg het is, maar dit zijn alvast de nieuwe regels.'
'Ik háát je.' Stampvoette Eva. 'Echt ik haat je Maus.' Met die woorden liep ze weg en knalde ze de slaapkamer deur achter zich dicht.