Spiegelbeeld

22.

Met een bonkend hoofd had Eva zich opgekruld op de bank. 'Was het gezellig gisteren?' vroeg Nina en ze knikte.
'Jawel.. Ik weet alleen niet meer heel veel geloof ik.' Nina lachte.
'Dan was dat hopelijk één keer en nooit meer?' Maurice had broodjes gemaakt en gebaarde haar aan tafel te komen zitten. Met moeite stond Eva op en ze verplaatste zich door de woonkamer. Ze bromde wat tegen haar broer en ging naast Nina aan tafel zitten.
'Je hebt..' ze wees op haar wang en Eva veegde met de rug van haar hand over haar eigen wang. Een zwarte streep bleef achter.
'Beter?' Nina dacht even kort na en schudde daarna haar hoofd. 'Ik was het straks wel weg.' Haalde Eva haar schouders op. Ze had nog steeds haar kleding van die avond ervoor aan en ze had vannacht ook geen moeite gedaan de make-up van haar gezicht te halen.
'Floris kom je eten?' Maurice klopte op de slaapkamer deur en ineens viel het Eva op dat er voor vier personen was gedekt.
'Hoe weet jij dat?' ze had Floris opgedragen in haar kamer te wachten tot een geschrikt moment. Zodat ze hem de voordeur uit kon duwen en Maurice nooit iets te weten zou komen. Grijnzend kwam Floris haar slaapkamer uit.
'Goedemorgen.' Maurice klopte op zijn schouder. 'Lekker zo'n ontbijt.' Knikte Floris en hij schoof tegenover Eva aan tafel. Hij maakte het zichzelf makkelijk en alsof hij thuis was schonk hij voor zichzelf en Eva een kop thee in.
'Wat hebben jullie gedaan gisteren?' vroeg Maurice belangstellend en hij nam de theepot over.
'We zijn naar het café geweest en Eva heeft daar heel duidelijk laten zien dat ze absoluut niet kan dansen.' Lachte Floris.
'Oh! Echt wel. Jij hebt gewoon geen gevoel.' Ging Eva er tegen in.
'Geen gevoel? Ik heb hartstikke veel gevoel.' Grijnsde hij. Eva haar wangen kleurde licht rood.
'Geen ritmegevoel.' Verduidelijkte ze zichzelf.
'Heb je je weer belachelijk staan maken?' lachte Maurice.
'Echt niet.'
'Wel. Tegenover al mijn vrienden.' Deed Floris er een schepje bovenop.
'Ja jij kent daar iedereen ofzo.' Dat was haar wel opgevallen die avond. Floris kent iedereen en iedereen kent Floris.
'Ja tuurlijk. Ik kom daar toch elke week.' Lachte Floris terwijl hij haar een plak kaas gaf.
'Zonde van je geld.' Vond Eva en hij lachte harder.
'Zeker als ik jou mee neem ja.'
'Heeft ze zoveel gedronken?' vroeg Maurice.
'Twee biertjes en die is de weg kwijt.' Grinnikte Floris met zijn mond vol.
'Heb jij maar twee bier op?' verbaast keek Nina de puber aan. Met haar hoofd rustend op tafel knikte ze terwijl ze er zielig bij keek. 'En daar heb je zo'n hoofdpijn van?' ze knikte weer en glimlachte flauw.
'Wel lekker goedkoop.' Vond ze. 'Maar hoe wist je nou dat Floris er was?' vroeg ze aan haar broer die haar lachend en hoofdschuddend aan keek.
'Ten eerste, omdat jullie luidruchtig binnen kwamen vannacht. Ten tweede, omdat ik heb gezien hoe je Floris zogenaamd stiekem je slaapkamer in duwde toen ik hier binnen kwam. En ten derde, omdat jullie nog tien minuten hebben lopen geiten voordat jullie gingen slapen.' Zei hij serieus.
'Ik zei toch dat je stiller moest lachen.' Eva gaf Floris eens schop onder tafel.
'Zo zachtjes was jij ook niet hoor.' lachte Nina en Eva glimlachte schijnheilig.
'De volgende keer vraag je het van te voren, oké Eva?' waarschuwde Maurice haar en ze knikte.
'Oké Maus.' Beloofde ze.
'En niet zoveel zuipen elke keer.' Knipoogde hij. Verbieden had toch geen zin, dat wist hij maar al te goed. Zijn zusje lachte.
'Dat was niet veel.. Ik kan er gewoon niet zo goed tegen blijkbaar.' Verdedigde ze zichzelf. Hij gebaarde dat ze rechtop moest gaan zitten en zuchtend begon ze maar aan haar ontbijt.