Spiegelbeeld

88.

Lui lagen ze de hele ochtend al op de bank. Floris zapte langs alle zenders van de televisie terwijl Eva bij elke zender haar hoofd schudde. 'Nope.' Zei ze dan ook toen hij bleef hangen bij een of andere film. Floris gaf haar zuchtend de afstandsbediening.
'Zoek het zelf maar uit,' Eva legde het ding naast haar neer en keek ongeïnteresseerd naar de film. 'Zet wat anders op dan.' Lachte Floris.
'Ik ben te moe om te zappen.' Lachte Eva.
'Dat heet te lui,' verbeterde Floris haar. Eva schudde eigenwijs haar hoofd.
'Niet.'
'Wel.'
'Niet. Ik ben écht moe Flo.' Eva gaf hem een slap duwtje en Floris trok haar dichter tegen zich aan.
'Weet ik toch,' glimlachte hij en hij kuste haar slaap.
'Nou dan.' Zuchtte ze geïrriteerd.
'Niet zo doen,' Floris kneep in haar wang en lachend trok Eva zich van hem los.
'Wel.' ze stak haar tong naar hem uit. 'Ik doe wel zo als jij vervelend bent. Dan verdien je.'
'Dat verdien ik?!' lachte Floris verontwaardigd en hij trok haar weer dichterbij.
'Ja.' Knikte Eva zo serieus mogelijk. 'Je doet heel vervelend altijd.'
'Altijd,' Floris lachte harder. 'Net zo vervelend als jij zeker.'
'Nee, ik ben niet vervelend.' Schudde Eva haar hoofd.
'Nou ik ook niet.' Vond Floris. 'Ik ben gewoon mezelf.' Lachte hij.
'En jouzelf is gewoon vervelend.' Hield Eva vol waarna ze lachte.
'Je weet het altijd leuk te zeggen schat.' knikte Floris en lachend knikte Eva. Ze kroop verder bij hem op schoot en sloeg haar armen om zij nek.
'Ja hè. Maar het is wel zo.' Lachend schudde Floris zijn hoofd. Het was af en toe onvoorstelbaar hoe lang ze eigenwijs vol kon houden.
'Eigenwijs ding,' lachte hij en hij tuitte zijn lippen. Eva schudde haar hoofd.
'Echt niet. Waar heb jij een kus aan verdient.' Lachte ze. Ze had er overduidelijk plezier in, dat zag Floris aan haar glinsterende ogen.
'Waar ik die aan verdient heb? Die hoor ik gewoon te krijgen.' Zei hij en Eva schudde opnieuw haar hoofd. Lachend pakte Floris haar hoofd vast tussen zijn handen en hij kuste haar. Lachend kuste Eva hem terug en met een glimlach keek ze hem aan. Ze beet op haar lip en met samengeknepen ogen keek hij haar aan. Hij wist dat ze hem uitlokte, Eva wist wat ze met hem deed en eigenlijk was dat diep van binnen ook haar bedoeling. Ze friemelde met haar vingers achter op zijn hoofd aan zijn lokken en hij glimlachte. 'Doe je?'
'Weet ik niet.' Zei ze eerlijk en ineens onzeker keek ze hem aan. De twinkeling in haar ogen verdween plotseling. Ze had gedaan wat haar gevoel haar zei zonder er bij na te denken.
'Niet onzeker zijn Eef,' zei Floris gelijk en verlegen glimlachte ze.
'Oké.' Ze boog haar hoofd dichter naar hem toe en hun voorhoofden raakte elkaar.
'Waarom ben je toch zo onzeker?' Floris wilde er zo graag een antwoord op hebben, misschien dat hij er dan wat aan kon doen. Voorzichtig haalde Eva haar schouders op. Hij streelde een pluk haar uit haar gezicht achter haar oor. Zijn vingers gleden door over haar kaak en streelde zachtjes. 'Het is nergens voor nodig.'
'Dat weet ik..' fluisterde Eva en Floris glimlachte opgelucht. Blij dat ze het blijkbaar toch wel wist. Eva knikte. Eigenlijk wist ze het ook wel, heel erg diep van binnen. Ze had alleen geen idee hoe ze het los moest laten.