Spiegelbeeld

27.

Ze had een warme douche genomen terwijl Floris een oud luchtbed ergens vandaan had getrokken. 'Hij is lek.' Zag Eva gelijk toen ze zijn kamer in stapte.
'Het moet maar.' zuchtte Floris. Een andere optie had hij nu niet. Eva kroop in zijn bed en ze rolde tegen de verwarming aan. Ze had het nog steeds koud.
'Er is nog plek,' zei ze zachtjes en ze sloeg de deken voor hem open. Floris schudde zijn hoofd.
'Jij wilt niet met mij in één bed.'
'Ik weet niet meer wat ik wel en niet wil..' fluisterde Eva. 'Kom nou maar gewoon.. Maar als jij niet met mij in één bed wilt ga ik wel op dat ding.' Floris zuchtte en hij kroop naast haar.
'Dat wil ik wel.' fluisterde hij en hij legde zijn vinger onder haar kin. Voorzichtig dwong hij haar hem aan te kijken. Ze haalde haar schouders op.
'Vast.' Hij schudde zijn hoofd en zuchtte.
'We praten er morgen over, oké? Ga nu eerst maar slapen.' Hij zag hoe vermoeid ze was. Opnieuw haalde ze haar schouders op.
'Wat jij wil.' Ze draaide zich om zodat ze met haar rug naar hem toe lag. Ze voelde hoe hij voorzichtig zijn arm om haar middel sloeg en tegen haar aan kroop. Zuchtend legde ze haar hand op de zijne. Ondanks alles vond ze dat nog steeds fijn. Zijn warmte om haar heen.

De volgende ochtend had Floris al ontbijt voor hun tweetjes klaar gemaakt toen Eva wakker werd. 'Hé slaapkop.' Glimlachte hij en gapend rekte Eva zich uit. Ze merkte gelijk dat al haar spieren stijf waren en pijn deden.
'Auw..' zuchtend ging ze weer liggen en ze trok de deken over zich heen.
'Wat is er?'
'Alles doet pijn.' Ze rolde zich goed in de deken en Floris kwam terug naasthaar liggen. Ze zuchtte. 'Verdomde kou gisteren.'
'Doe dat alsjeblieft nooit meer?' vroeg hij haar. 'Kom alsjeblieft naar mij toe, ook al zijn we misschien boos op elkaar dat moment.' Ze knikte, al wist ze niet of ze het zou doen en durven. Gisteren had ze het ook overwogen maar ze was er van overtuigd geweest dat het geen goed idee was.
'Dus jij wilt liever dat ik naar jou toe kom in plaats van naar mijn moeder?' Floris zuchtte.
'Nee Eef. Maar slaap niet op de begraafplaats.. Dat vind ik écht geen prettig idee.' Zei hij serieus.
'Doe ik wel vaker.' Zei Eva simpel, ze vond het niet eens meer raar. Floris sloeg zijn arm om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan.
'Niet meer, oké. Zeker niet 's nachts.' Moest ze hem beloven.
'Oké. Wat jij wilt.' Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Floris schudde zijn hoofd maar zei niks. Hij had toch geen idee wat hij het beste kon zeggen.