Spiegelbeeld

166.

Super leuk dat er nog lezers zijn! 🥰

Eva had nooit geweten dat haar vriend zo fanatiek was. Sport was wel het laatste waar hij aan dacht maar blijkbaar had hij al vaker gevoetbald in zijn leven. Handig hield hij de bal telkens bij haar vandaan en boven alle kleuters langs schopte hij de bal met gemak in het doel. 'Vier-nul!' riep hij overdreven enthousiast en er kwam een oorverdovende oerkreet bij de kleuters van zijn team vandaan.
'Kom op Eva!' riepen de meiden terwijl een van hun de bal weer in hun denkbeeldig voetbalveld gooide. Floris had de bal uiteraard direct weer te pakken en nijdig keek Eva hem aan.
'Kom op van Dongen,' grijnsde Floris en Eva bond haar lokken opnieuw in een knot. Door het fanatieke heen en weer geren was die uitgezakt, en daar kreeg ze het veel te warm van. Ineens had ze een grijns op haar gezicht en op het moment dat Floris langs haar heen liep met de bal knoopte ze de bovenste aantal knoopjes van haar blouse open.
'Poeh, wat is het warm zeg,' grijnsde ze en zoals gehoopt kreek Floris op. Hij was kort afgeleid door haar handeling maar lang genoeg voor Eva om er met de bal vandoor te gaan en direct in zijn doel te schieten. De meiden gilde enthousiast en verbaast over wat er was gebeurd stond Floris nog steeds op dezelfde plek.
'Ha, loser!' lachte Eva en ze gaf Elisa lachend een high-five, die nog steeds langs de kant zat mee te genieten.
'Wat een sukkel ben jij zeg.' Zijn zus lag in een deuk. 'Drie knoopjes los en hij is gelijk een mak lammetje.' Ze knikte goedkeurend naar Eva. 'Mannen...' zei ze hoofdschuddend en Eva knikte trots. Ze was vooral trots op zichzelf, dat ze dit zomaar had gedurfd. Ook al leek het alsof het niet veel voorstelde voor de buitenwereld. Ook Floris kon er nu om lachen.
'Smerige spelletjes speel jij van Dongen.' Zei hij en Eva haalde nog steeds lachend haar schouders op. 'Valsspeler.' Voegde hij eraan toe.
'Hoezo, ik heb het gewoon warm.' reageerde Eva onschuldig. De bal ging weer het veld in en Eva probeerde haar tactiek nog een keer, maar helaas voor haar was Floris er nu op voorbereid. 'Geef die bal nou man!' riep ze lachend terwijl ze achter hem aan rende. Net voordat Floris weer een doelpunt kon maken sprong Eva ineens op zijn rug.
'Eef!' door de onverwachte actie lagen ze ineens met z'n tweeën op de grond te lachen en alle kleuters begonnen te rennen.
'Rennen Fee!' riep Eva enthousiast toen het meisje als eerste de bal te pakken had. Voor ze het wisten renden alle kleuters door elkaar heen en vochten ze om de bal.
'Kom op jongens!' moedigde Floris zijn team aan. 'Het zijn maar meisjes!'
'Hé!' Eva duwde haar vriendje nog harder tegen de grond aan. 'Onderschat ons niet.' Zei ze serieus en ze gooide haar hele gewicht tegen hem aan zodat ze hem op de grond kon houden. Ze zag hoe een van de meisjes ineens de bal in het doel schopte en opnieuw klonk er oorverdovend gejuich. 'Vier-twee.' Lachend gaf Eva Floris een kus waarna ze op sprong en haar hele team een high-five gaf.
'Niet getreurd mannen, we staan nog steeds voor.' Moedigde Floris zij team aan. Een van de kleuters hielp hem overeind.
'Vrouwen zijn slim Floris,' mopperde hij en lachend aaide Floris over zijn stekels. 'Vertel mij wat jongen.'
'Gaan we theedrinken of gaan we voetballen?!' riep Eva stoer. Ze had de smaak wel te pakken nu en Floris had geen idee waar ze die zelfverzekerdheid ineens vandaan had getrokken. Wat hem betreft liet ze dat nooit meer los.

Op het moment dat het gelijk spel stond werd hun wedstrijdje onderbroken door een aantal moeders, waaronder die van Floris. De kinderen waren helemaal bezweet en hier en daar hadden ze schrammetjes opgelopen of zat er een kledingstuk niet meer netjes. Hoofdschuddend werd Floris aangekeken en met betreurde gezichtjes liepen de kleuters met hun moeders mee.
'Maar het was zo leuk mama!' riep Fee teleurgesteld.
'Niet op een feest Fee. Je jurk is helemaal vies.' Werd ze aan de hand bestraffend meegetrokken.
'Kan het nou nooit één keer normaal Floris?' vroeg zijn moeder hem en haar hele houding straalde uit dat ze teleurgesteld in hem was. Ongemakkelijk bleef Floris staan, zonder iets te zeggen.
'We zijn gewoon aan het spelen mam,' bemoeide Elisa zich ermee. Blijkbaar had haar moeder haar nog niet opgemerkt want verbaast werd ze aankeken.
'Jij zou beter moeten weten Elisabeth.' De jonge vrouw kreeg beschuldigend een vinger toegewezen. 'Van Floris verwacht ik niet veel meer, maar van jou valt me dit erg tegen.' Eva keek in stilte toe en voorzichtig draaide ze zich naar haar vriendje. Hij stond er verdrietig bij en ze zag hoe hij zichzelf geen houding wist te geven.
'Kom op nou mam,' zuchtend keek Elisa haar moeder aan. 'Laat Floris nou gewoon met rust. Hij doet niks verkeerd. Hij is notabene gratis oppas voor al die kinderen hier.' Zei ze verontwaardigd. Eva liep naar Floris toe en pakte zijn hand vast. Zonder op te kijken kneep hij zachtjes in haar hand.
'Elisabeth!' hun moeder werd nog kwader door die opmerking. Eva begreep totaal niet waar ze zich zo druk over maakte, maar ze durfde er niet tegenin te gaan. 'Ga alsjeblieft naar je man toe, en gedraag je naar je leeftijd. Eén kleuter in dit gezin is meer dan genoeg.' Elisa wilde er weer tegenin gaan maar Floris leek zijn stem terug te hebben gevonden.
'Lies, laat maar.' Zei hij zachtjes. Broer en zus wisselde een blik met elkaar en zonder nog iets te zeggen droop Elisa af. 'Zal ik gewoon gaan dan?' vroeg hij ijzig en zijn moeder keek hem koel aan.
'Geen denken aan, wat moeten onze vrienden wel niet denken.' Ze stapte dichter naar het tweetal toe. 'Maak jullie netjes. Over een uur wordt het eten geserveerd.' Met die woorden draaide ze zich om en liep ze weg. Floris en Eva keken elkaar in stilte aan. Hij streelde een pluk haar van haar bezweette voorhoofd en glimlachte.
'Kom, even opfrissen.' Zei hij en van de ongemakkelijke Floris was niks meer te bekennen.
'Wil je niet liever naar huis?' vroeg Eva, nog steeds onder de indruk van wat er net was gebeurd. Floris schudde zijn hoofd.
'Ik kan haar wel aan.' Zei hij stoer en Eva wist dat hij zich veel stoerder voordeed dan dat hij zich voelde. 'Kom,' zei hij opnieuw en hij pakte haar hand vast.