Spiegelbeeld

67.

'Hé Eva,' Maurice was net thuis gekomen van het werk en trof zijn zusje in de woonkamer aan. Ze zat opgekruld op de bank, doelloos voor zich uit te staren. Ze had haar pyjama nog steeds aan en was dus wederom niet naar school toe geweest.
'Hé Maus,' zei ze op de zelfde toon, zonder op te kijken.
'Meneer Ruud belde vandaag, hij wil graag met ons samen een gesprek. Volgende week maandag na school, dus hou daar even rekening mee.'
'Dan moet ik werken.'
'Je moet ook naar school en dat doe je ook niet.' Maurice ging naast haar zitten en geïrriteerd keek ze hem aan. 'Je kan vast en zeker regelen dat je een uurtje later bent.' Knikte hij en Eva zuchtte.
'Ik zal het proberen.' Ze wist dat het niet zo'n groot probleem zou zijn, ze had er gewoon helemaal geen zin in. 'Ik spijbel toch niet, ik ben gewoon ziek.'
'Je bent niet zomaar gewoon ziek,' wist haar broer. Eva zuchtte.
'Ga je zeuren? Want dan ben ik weg.'
'Je gaat niet weg, en ik zal niet zeuren. Ik wil wel met je praten.'
'Ik niet..' het bleef even stil. 'Ga jij nog weg dit weekend?'
'Dat zou jij wel willen hè.' Lachte Maurice.
'Ja, jij toch ook?' Eva haalde haar schouders op. Maurice schudde zijn hoofd.
'Gaat niet door.'
'Oh, hoezo niet?'
'Die cursus morgen gaat niet door, dus ik blijf hier.'
'Ow.. Maar dan kan je toch nog weg gaan.' haar broer lachte.
'Wat was jij allemaal van plan? Heb je Floris uitgenodigd?'
'Nee-hee. Maar dit is toch zielig voor Nina, die had zich er op verheugd.' Aangezien de cursus een hele dag zou duren en Maurice geen zin zou hebben terug naar huis toe te moeten rijden, dus ze zouden een dagje aan de andere kant van Nederland blijven.
'Nou Nina begrijpt het wel, we gaan een ander keertje.'
'Ga nou gewoon. Je hebt nu toch al vrij dit weekend.' Drong Eva aan. Haar broer keek haar lang aan. 'Wat?' vroeg Eva niet begrijpend.
'Ik wil je niet alleen laten nu Eef. Dat is niet erg, we gaan een andere keer. Nu ben ik er voor jou.' Eva zuchtte.
'Niet alles draait om mij.' Ze vond het zo frustrerend dat iedereen zich steeds drukt maakte om haar. Lang keken ze elkaar aan. 'Ga nou met Nina. Romantisch doen. Maar geen baby's maken alsjeblieft.' Zei ze serieus en haar broer schoot in de lach.
'Maak jij maar geen baby's met Floris dit weekend. Dat zou een stuk erger zijn.' En hij had nog totaal geen behoefte om oom Maus te worden.
'Ja-ha.' Zuchtte Eva met een rood hoofd. Lachend ging Maurice met zijn hand over haar hoofd.
'Wil je echt dat ik ga?' Eva knikte resoluut.
'Ik wil dat Nina bij ons blijft, dus je moet haar niet teleurstellen nu.' zei ze eerlijk.
'Ze is niet teleurgesteld schat.'
'Dat zegt ze.' Eva wist wel beter.
'Zegt ze dat tegen jou?'
'Nee, want ik dacht toch nog dat jullie zouden gaan.' ze had Nina er helemaal niet over gesproken. 'Dat weet ik gewoon.'
'Zou jij teleurgesteld zijn? Ook als je de reden begrijpt?' Eva knikte.
'Ik wel. Dus ga nou gewoon. Ik red me wel.'
'Oké. Maar Floris slaapt hier niet.'
'Wel.' lachte Eva. Ze had het haar vriendje nog niet gevraagd maar zeker weten dat hij hier bij haar zou slapen. Maurice lachte.
'Ja?'
'Echt wel.' knikte Eva. 'Er moet toch iemand op mij passen.' Alsof ze een oppas nodig had. 'Hij mag toch wel vaker hier slapen?'
'Vooruit dan.' Glimlachte Maurice en blij glimlachte zijn zusje. 'Maar we maken er geen gewoonte van.' Vrijwel direct verdween de sombere blik en haar ogen straalde weer een beetje. 'Is dat echt het enige wat je nog blij kan maken?' vroeg Maurice voorzichtig. Die paar simpele woorden betekende blijkbaar veel voor haar. Eva haalde haar schouders op.
'Misschien.' Ze wist het niet zo goed, maar Floris maakte haar eigenlijk altijd wel blij. Soms ook verdrietig, maar dan was ze wel op haar gemak. Ze voelde zich hoe dan ook gelukkig bij hem.