Spiegelbeeld

108.

Wat was je gisteren snel weg?' bedacht Floris zich en Eva knikte.
'Ik was de tijd vergeten.' ze waren samen wat gaan drinken na het werk en eigenlijk was dat veel te gezellig geweest. Daarom was ze ineens vertrokken, ze kon dit niet te ver laten gaan. Dan zou ze hun vriendschap misschien wel verpesten en daar was het te kostbaar voor.
'Strenge ouders?'
'Zo iets.' Glimlachte ze. 'Maar hoe gaan we dit eigenlijk in de winkel krijgen?' wees ze naar de grote bak waar ze alle actieproducten ingooide. 'Moet ik het over die containers tillen?' vroeg ze serieus.
'Als het even kan.' Lachte hij. 'Het hoeft er morgen pas te staan, dus als die containers straks of morgen opgeruimd zijn is er geen probleem. Hier staat het tenminste niet in de weg.'
'Ah.' Knikte Eva, gelukkig had hij er wel over na gedacht. Ze trok een sticker van vijftig cent van het rolletje af en drukte het op zijn voorhoofd. Ze lachte hard om haar actie terwijl hij haar verontwaardigd aan keek.
'Jij durft.' Lachend deed hij haar na en voordat Eva het doorhad zat ze onder de stickers.
'Nou, ik deed er maar één!' lachte ze en ze probeerde een tweede sticker op zijn hoofd te plakken. Ze merkte al snel dat dat niet ging lukken, Floris was ijzersterk en hij kon haar met gemak tegen houden. 'Je bent sterk.' Mokkend prikte ze in zijn spierballen.
'Weet ik.' Lachte Floris en Eva stak haar tong plagend naar hem uit. 'Doe dat nog eens,' lachte Floris en Eva stak opnieuw haar tong uit. 'Nog eens.' Ze lachte maar deed het wel. Floris probeerde haar tong vast te grijpen en lachend keek Eva hem aan.
'Niet doen.'
'Steek je tong dan niet uit.'
'Dat moest van jou.' Verontwaardigd keek ze hem aan waarna ze beide lachte.
'Doe jij altijd alles wat een ander zegt?' grinnikte Floris.
'Nee.' Eva begon met het losplukken van de stickers op haar trui. Floris hielp haar, zonder dat te vragen. 'Jij hebt ook nog,' ze wees naar zijn voorhoofd waarna ze de sticker er vanaf trok.
'Ik hoef niet geharst te worden.' Overdreven wreef Floris over zijn voorhoofd en Eva lachte.
'Eigenschuld.' Vond ze.
'Jij begon,' lachte hij.
'Hm,' Eva stak haar tong weer naar hem uit en opnieuw deed hij een poging die vast te grijpen. Maar ze was te snel. 'Lekker puh.' Zei ze kinderachtig en Floris lachte. Nog steeds overdreven wreef hij op zijn hoofd. 'Ach, doet het zo'n pijn?'
'Ja.' Zei hij serieus en met een pruillip keek hij haar aan.
'Wil je een kusje erop?' grinnikte Eva en tot haar verbazing knikte hij. Zonder er verder over na te denken drukte ze een kus op zijn voorhoofd. 'Beter?' giechelde ze en ze hoopte met alles wat ze in zich had dat haar wangen niet knalrood waren geworden ondertussen.
'Nee niet echt.' Schudde Floris serieus zijn hoofd.
'Nou zeg, normaal helpen mijn kusjes altijd hoor.' zei Eva quasi serieus.
'Oh ja?' ze knikte en kuste zijn voorhoofd nog een keer om het te bewijzen. 'Nope,' schudde Floris zijn hoofd en lachend keek Eva hem aan.
'Je bekijkt het maar.' vond ze.
'Nog één keer, dat helpt wel.' wist Floris zeker. Eva dacht even na maar eigenlijk deed ze maar alsof. Ze kon helemaal niet meer denken.
'Vooruit.' Lachte ze haar schaamte weg en ze boog weer over hem heen om een kus op zijn voorhoofd te drukken. Floris legde zijn hoofd in zijn nek en voordat Eva het wist had ze haar lippen op die van hem gedrukt in plaats van op zijn voorhoofd.