Wraak vanuit het verleden

011

Perspectief Samir

Met tegenzin opende ik m'n ogen en voelde me zwak. Ik keek rond en bevond me in een lege kamer waar helemaal niets zat behalve mijn bed en paar apparaten en 2 stoelen na. Welke dag is het vandaag? Hoelang was k aan het slapen? Zoveel vragen met geen antwoord. Ik keek rond en zag een rode knop. Met moeite heften in mijn arm omhoog en drukte ik moeilijk op de rode knop. Niet veel later kwam er een mannelijke dokter naar binnen.
Jongeman hoe voel je je, want je hebt veel medicatie ingekregen zei hij
Ik voel me zwakjes zei ik met m'n schorre stem
Dat is normaal, u moet veel rusten jongeman, u hebt verschillende keren een hartstilstand gekregen en dat heeft ons en u familie laten schrikken zei hij. Familie wacht, Ahlam. Ik moet Ahlam helpen ze s ingevaar. Ik moet naar Ahlam toe.
Waar ben ik en hoelang lig k hier al zei ik
U bent in het (..) ziekenhuis in België en u bent hier 13 dagen, u lag in een diepe coma. Ik zal u ouders maar informeren om het feit dat je wakker bent geworden zei hij en liep weg. 13 dagen? Mijn ouders moeten er wel kapot aan zijn. Maar Ahlam ik heb haar gezien, of beelden k me het in? Nee! Ahlam ze leeft, maar als k dat zou zeggen zullen ze me voor gek verklaren. Maar iets in me zegt dat ze leeft, en ik zal haar zoeken en vinden. Ik maak de mensen kapot die haar dit aandoen. Ik schreeuwden om haar in me slaap en ze blijkt volgens mij levend te zijn. Mijn vader had zich zelf bijna wat aangedaan als mijn moeder er niet was, maar ze leeft nog!! Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Fatima&Faudel die mijn kamer binnen liepen. Ze sprongen op mijn bed en knuffelde me plat. Vervolgens liepen mijn ouders en Amir naar binnen. Mijn moeder knuffelde me dood en liet een paar tranen vallen en nam Fatima&Faudel van me weg. Ik keek mijn vader en Amir aan en zag dat ze felle roden ogen hadden?? Ze hebben geblowd??!! Ik zal er maar niets over zeggen en ze keken me allemaal gebroken aan.
Het was vandaag of het was geweest met jouw zei mijn vader gebroken
Samir we hebben je bijna een paar keer verloren vervolledigde mijn moeder mijn vader zijn zin.
Ik zou jullie nooit alleen laten, dat weten jullie zei ik
Je was er bijna niet meer Samir! Zei mijn moeder huilend
Mam kijk ik ben er, dat gaat er toch om. Je strest je teveel om niets dat s niet goed voor je zei ik en keek naar haar buik en ze keek me met groten ogen aan. Jullie vragen zich zeker af, hoe k dit weet. Nou mijn moeder kwam vaak langs toen ik in coma lag en elke dag zei ze me dat ze in verwachting is van nog een kind. Ook vertelde ze me altijd voor als k het niet haalden ze niet wist wat ze zou moeten doen met het kind. Ze huilden altijd langs mij en k faalden er telkens in om optestaan, ik was en ben te zwak. Maar Alhamdoulilah ik ben wakker geworden en ik zal er voor mijn Familie en Ahlam zijn. Ik zal en moet haar vinden, kosten wat kost! Ze is en blijft mijn zusje en ik ben er honderd procent zeker van dat ze leeft!
Hoe voel je je zei mijn vader die mij en mijn moeder niet begrepen aan keek.
Alleen een beetje zwakjes zei ik
Het komt goed met je zei mijn vader
Ik knikten en mijn moeder keek me blij aan. Ik glimlachten naar d'r en keek naar haar buikje, ik wordt weer eens een grote broer. Maar eerst ga ik Ahlam moeten zoeken, maar het gaat niet alleen. Ik moet het iemand vertellen, maar wie?? Wie gaat me geloven als ik ga zeggen dat mijn zusje nog leeft, en denk k 10 jaar geleden als dood is verklaard?? Nu moet ze normaal 12/13 jaar zijn. Ik zag haar ik weet het 100% dat ik haar zag voor de deur.
Waar zit je toch met je gedachten zei Amir sneaky
Nergens zei ik
Kom jullie broer moet uitrusten zei mijn vader en nam Fatima&Faudel op en verliet de kamer al.
Ik kom straks misschien met Chakir&Younes zei Amir en liep de kamer ook uit. Nu bleef ik achter met mijn moeder en ik keek haar blij aan.
Wanneer ga je het hem vertellen zei ik
Ik weet het niet, je vader heeft teveel aan zijn hoofd zei mijn moeder
Mam, ik moet je wat vertellen zei ik, zou ik??
Ja lieverd zei mijn moeder
Niks laat maar, beloof je me het hem straks te zeggen zei ik
Isgoed lieverd, rust goed uit en als er wat is moet je me gelijk bellen zei mijn moeder en gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep de kamer uit.
Ahlam, Ahlam dat is wat er door mijn hoofd heen gaat. Mijn kleine en onschuldige zusje. Als ze hier was, waarom is ze niet gebleven, of naar papa toegerend. Heb ik me het dat toch verbeeld? Nee!ja?nee! Ze is 12/13 jaar ze is bang, en heeft me nodig! Maar hoe en wie gaat me hierbij helpen!! Ik kan toch niet zomaar zeggen ja kom we gaan me zusje zoeken die ongeveer 10 jaar geleden als dood was verklaard, waarom ook niet -_-! Desnoods zoek ik haar zelf wel, mijn vader is er juist overheen. Hij zal kwaad en boos worden als ik over Ahlam zal beginnen. Hij zou me zelfs voor gek verklaren en me in een gekke thuis achterlaten. Maar wie moet ik het dan vertellen???
...