Wraak vanuit het verleden

085

Perspectief Samir

Een pijnlijk gevoel ging door mijn been en ik stond in een keer op. Ik keek naar het bed en zag dat er een grote plas bloed was, shit. Ik keek naar Sofia en zag haar vredig slapen, Pff moet ik haar nu echt wakker maken.
Sofia zei ik pijnlijk en wekte haar met tegenzin
Niet nu Samir zei Sofia en draaide zich om.
Je moet Adam snel bellen zei ik en bond snel een shirt rond mijn been.
Waarvoor zei Sofia slaperig en stond op en schrok toen ze me zag.
Omg Samir, je bloedt helemaal. Wacht ik zal Adam bellen hou vol oké zei Sofia en stond op en belde haar broer op, terwijl ik mezelf inhield om niet uit te barsten.
Hij is onderweg . Blijf bij bewust zijn Samir oké. Je kunt dit zei Sofia paniekerig en keek me aan en ik probeerde mijn ogen open te houden. Ik zag Sofia allemaal woorden uitspreken, maar ik hoorde het niet en zag alles draaien. Alles werdt ook ineens wazig en dubbel, maar ik gaf niet op en probeerde mijn ogen open te houden, dat een tijdje lukte totdat het me te zwaar werdt. Voordat ik mijn ogen helemaal sloot, voelde ik nog een prik in mijn been gaan en werdt alles zwart...

Perspectief Sofia

Je hoeft je nu geen zorgen te maken Sofia, alles is nu inorde. Het gaat wel even duren vooraleer hij weer wakker wordt, maar hij hoeft zich niet zorgen te maken. Ik heb een klein operatie gedaan om zijn diepe wond te verschonen en heb heb wat bloed gegeven aangezien hij zoveel verloren heeft zei Adam en keek me aan.
Dankjewel Adam, ik weet niet wat ik zonder je moest broer zei ik en we gaven elkaar een knuffel.
Hou jij jezelf ook goed he en zorg dat Samir niet teveel steunt op zijn been en het rustig aan moet doen. Het kan zijn dat hij de komende dagen last gaat hebben, maar dan mag je hem gewoon een paracetamol geven zei Adam nog en verliet het huis en ik keek naar Samir's gezicht. Gaat hij dan ooit van zijn leven genieten, zonder alle ellende. Hij is zo een goed persoon, Ookal is hij niet trots op zijn verleden. Hij geeft de hoop niet op en blijft geloven in zichzelf en ook zo in ons geloof, Masha'Allah. Ik gaf hem nog een kus op zijn voorhoofd en dekte hem goed in bed en liep naar beneden waar de jongens (Amir, Imran, Anas, Amine en Naoufal) me bezorgd aankeken.
Hoe is het met hem zei Amir
Hij slaapt nog, en het zal wel even duren vooraleer hij ontwaakt maar Alhamdoulilah hij vermaakt het goed zei ik en zag dat er al ontbijt op tafel lag, die Amir gisteren nog gekocht had.
Sofia, je ziet er ook niet bepaald goed uit. Eet eerst wat zodat jij en je kind voeding binnen gekregen hebben en ga terug slapen, dat gaat je goed doen zei Amine en schoof een bord vol ontbijt naar me toe en ik keek hem dankbaar aan. Ik begon met te ontbijten, zodat mijn kleintje van binnen ook voldoende voeding binnen krijgt. Nadat ik hamdoulilah goed ontbeten had, wou ik de tafel opruimen totdat ik tegen gehouden werd door de jongens.
Ga maar slapen, we ruimen wel op. Als er wat is, bel je maar oké zei Amir en ik knikte en bedankte ze allen. Ik liep vermoeiend de trappen op naar mijn slaapkamer, waar Amir vredig zat te slapen (ik heb trouwens de lakens veranderend, waar overal bloed lag). Ik ging naast hem liggen en viel niet laat erna inslaap.

Perspectief Samir

Langzaam opende ik mijn ogen en keek verwarrend om me heen? Heb ik alles net gedroomd of hoe zit dat nu? Ik keek langs me en zag Sofia slapen, wat m'n dag al goed maakt. Glimlachend staarde ik haar aan totdat ze haar ogen opende en mij een glimlach schonk.
Voel je je beter zei Sofia en jep, ik had het me dus niet verbeeld.
Jaa, dankjewel zei ik en trok haar naar me toe en bleef even zo liggen. Pff, wat hou ik toch zoveel van haar!! Ik kan niet wachten totdat onze wondertje er is en ik Sofia eindelijk kan aanraken.
Aan wat denkje zei Sofia die me glimlachend aanstaarde.
Aan ons en onze kleintje. Ik kan niet wachten wanneer hij/zij er is zei ik en keek haar verliefd aan.
Binnenkort Insha'Allah zei Sofia en legde haar handen op haar buikje.
Mijn vader, mijn ooms en nog een paar jongens komen zo, als je dat natuurlijk geen probleem vindt zei ik
Ik vind het niet erg, maar jij gaat helemaal nergens meer heen. Understand? Zei Sofia die me serieus aankeek.
Ik kan je niets beloven Sofia zei ik
Dat kun je wel, ik was je bijna verloren Samir en dat laat ik niet nog eens gebeuren. Moest dat toch het geval zijn, weet dan als je terugkomt mij en al mijn spullen er niet meer vindt zei Sofia en ik schrok wel van die uitspraak.
Overdrijf je nu wel niet, als het om jouw en mijn kinds veiligheid gaat. Is er niemand die me tegen zal houden Sofia zei ik
Weet dan dat je alles voor niets gedaan hebt zei Sofia kwaad, de hormonen slaan weer toe...
ik hoorde beneden de bel gaan en stond op, wat ik beter niet had moeten doen.
Er staan daar krukken, maak daar dan ook gebruik van zei Sofia en verdween in de badkamer. Ik nam de krukken en liep naar beneden en opende de voordeur waar ik mijn ooms en vader aantrof.
Amir zei dat je toegetakeld was, maar niet zo erg zei mijn vader woedend. Ik negeerde het en we namen plaats in de woonkamer.
Vertel maar zei oom Nabil en ik zuchtte en begon met het verhaal over wat er allemaal is gebeurd.
Mijn pand is opgeblazen zei mijn vader woedend en keek mijn kant op.
Marouane kalmeer, hij is er zelf ook niet goed van. Maak het niet erger als dan het al is zei oom Safouane tegen mijn vader. Ik hoorde voetstappen op de trap en zag Sofia naar beneden komen en ze groette iedereen beleefd met een hand en wenkte me naar de keuken te komen. Ik liep haar achterna naar de keuken en keek haar aan, want haar kleding beviel me niet echt.
Ik ga zodadelijk naar Hidaya (Sofia's zus) om Akram (Sofia's kleine broertje) op te halen en dan gaan we wat leuks doen oké zei Sofia
1; vergeet het maar dat ik jouw auto laat rijden, nu je zo hoog zwanger bent 2; je gaat helemaal de deur niet uit met zulke kleding (ze draagt een witte skinny broek met scheuren met een zalm roze shirtje, dat veels te strak was bij haar boezems) zei ik en Sofia keek me vol ongeloof aan.
Wat heb jij toch, ik ben geen klein kind dat je me verbied te rijden en deze shirt heb je me vorige week nog gekocht en die ga ik ook vandaag dragen zei Sofia en ik werd ligt woedend.
Sofia je gaat niet, klaar zei ik en spande mijn kaken op.
Bekijk het maar, maar jij gaat me niet verbieden om naar mijn familie te gaan zei Sofia nu ook kwaad en nam haar autosleutels en ik trok haar van haar arm terug, nog nooit ben ik zo kwaad op haar geweest!
Jij gaat nu die sleutels neer leggen en blijft thuis zei ik en ik had niet door dat ik haar arm nog vast had. Ik zag angst/pijn in haar ogen en er viel een traan naar beneden.
Je doet me pijn zei Sofia en ik keek geschrokken naar haar arm die ik blauw geknepen had.
Is alles inorde hier zei Amir die geschrokken naar Sofia keek. Ik bleef net als een standbeeld staan om het feit dat ik haar pijn gedaan heb. Sofia liep zonder wat te zeggen naar boven en Amir keek mijn kant op.
Wat is er met haar zei Amir bezorgd
Amir, rot op zei ik, want ik was niet in de stemming.
Het wilt niet zeggen dat vader zo tekeer tegen je ging, dat jij je woede op je vrouw moet uiten zei Amir en verliet de keuken, hij heeft gelijk.

Perspectief Sofia

Hoe zijn blik ineens stond naar mij toe gericht, veroorzaakte dat mijn hart bijna stopten. Hij keek me aan alsof hij me wou vermoorden. Samir is nog nooit kwaad op mij geweest en heeft me vooral nooit pijn gedaan. Ik weet ook totaal niet waar die uitbarsting vandaan kwam. Ik keek naar mijn arm, die helemaal in een blauwe kleur is verandert en keek geschrokken naar de deur als die wordt opengedaan. Maar het is gelukkig Amir die me bezorgt aankeek en ik kon het niet meer aan en liet me tranen vrij lopen en Amir trok me in een omhelzing.
Ey Sofia, rustig. Ik weet niet wat er gebeurt is, maar Samir had even zijn moment niet zei Amir die me aankeek en ik schudde mijn hoofd.
Amir, ik wil hier even weg. Breng me alstublieft naar mijn zus toe zei ik huilend
Komaan Sofia, waarom die uitbarsting. Dat is helemaal niet nodig zei Amir en ik trok mijn trui omhoog en liet hem mijn arm zien en zijn ogen werden groter.
Hij heeft me pijn gedaan Amir. Dat doe je je vrouw toch niet aan en al helemaal niet als ze zwanger is zei ik
Sofia, ik wist echt niet dat Samir hiertoe in staat was zei Amir geschrokken.
Amir, ik kan hem even niet onder ogen zien. Ik ben zwanger en kan mijn hormonen niet onder controle houden, dus ik smeek het je zei ik en Amir zuchtte.
Jeweet dat ik dit niet kan maken tegenover mijn broer Sofia, maar hij heeft dit ook nooit mogen doen zei Amir en dacht na.
Weetje het zeker zei Amir en ik knikte.
Goed dan, kom zei Amir en ik keek hem dankbaar aan. Ik liep met Amir naar beneden en zag dat iedereen al weg was. Samir merkte ons op en ik verstopte me achter Amir.
Sofia, het spijt me zei Samir en wilde mijn kant op komen totdat Amir hem tegenhield.
Sorry broer, maar je moet je fouten onder ogen zien te komen zei Amir en ik hoorde Samir lachen.
Ga je serieus zeggen dat ik mijn vrouw niet mag spreken of dergelijke zei Samir
Jaa Samir, ze heeft tijd nodig. Wat je gedaan hebt is toch niet meer normaal zei Amir
Jij gaat me niet zeggen wat wel of niet normaal is zei Samir en wilde naar me toe komen maar alsnog hield Amir hem tegen en daar viel de eerste klap tegen Amir's kaak waardoor hij op grond viel. Samir liep mijn kant op en ik schreeuwde het uit.
Blijf alstublieft uit mijn buurt Samir zei ik huilend en liep naar Amir toe.
Zie je dat dan niet dat je me alleen maar pijn aan het doen bent. Ik heb nooit van je verwacht dat je zo tegenover mij ging doen en vooral niet dat als ik nog zwanger ben, van jouw verdomme kind zei ik huilend terwijl Amir al opgestaan was, en zei dat hij al naar buiten ging.
Ik wil je niet meer zien Samir zei ik en zag hem gebroken naar me kijken en hij begon opeens eng te lachen.
Yek, nu wil je me niet meer zien he. Nu wil je opeens weg van me gaan, ga dan a hoertje zei Samir en kwam vrij dicht bij me staan en ik gaf hem een rake klap tegen zijn wang aan en het leek toen alsof hij pas besefte wat hij allemaal gedaan heeft.
"Ons" is voorbij zei ik gebroken en liep de deur uit...

???