Wraak vanuit het verleden

113

Perspectief Samir

Wachtend loop ik heen en weer in de woonkamer. Mijn broertje kan elk moment komen, met de gedachten dat ik om het leven ben gekomen. Mijn zwangere vrouw en dochtertje zijn honderden kilometers van me vandaan op de vlucht dat ze niet gepakt kunnen worden. Ik die als dood verklaard ben, wetend dat mijn vader hier achter zit!
Even serieus ik dacht dat dit alleen in de films bestond, maar dit is gewoon de realiteit!
Wat moet ik mijn broertje dadelijk vertellen? Dat mijn vader me wilden vermoorden? Hij zal er kapot aan gaan, hij heeft zijn biologische vader al verloren omdat hij vreselijke dingen heeft gedaan en nu doet mijn vader, die Amir als zijn biologische vader beschouwd hetzelfde! Dit kan ik hem toch niet aandoen? Ik weet van mezelf dat hij dan wat geks zou doen, en dat laat ik niet gebeuren. Maar dit doe ik alleen voor hem. Ik ga moeten liegen tegen mijn broertje, iets wat dat ik zelden doe bij hem. Maar ik bekijk het in zijn perspectief, hij zal wat doen waar hij de rest van zijn leven spijt van zal hebben en dat wil ik voorkomen.
Qasim is ondertussen ook opgepakt en wordt vast gehouden in Mo's pand, die zou niemand verdenken daarmee. Hij zal er blijven, desnoods wordt het zijn dood daarbinnen! Je wilt niet weten hoe woest ik ben. Ik hoor normaal fijn op de bank te zitten samen met mijn vrouwtje en mijn dochter, praten over ons klein wondertje in haar buik, maar dat wordt me niet gegund en het pijnlijkste ervan is dat het me niet wordt gegund door mijn bloedeigen vader. Ik zie nogsteeds geen reden van het gedrag van mijn vader, er klopt iets niet! Hoedat oom Nabil zei, mijn vader ziet mij als zijn alles. Ik ben in zijn ogen het beste wat hij heeft, waarvan al dit haat?
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de deur die open ging. Ik keek Amir diep ik zijn ogen aan die helemaal rood waren en zag hoe ze groter werden. Hij bleef enkele seconde staren en liep mijn kant op en we gaven elkaar een mannelijke omhelzing. Mijn oom is er ook al vandoor dus ben ik hier alleen met Amir.
Maar hoe? Ik dacht je dood was zei Amir en keek me vol ongeloof aan.
Je kent me, je moet klaar staan voor de vallen die anderen voor je klaar hebben liggen zei ik en zag hem niet begrijpend aankijken.
Hoe bedoelje? Weet je welke flikker jouw dit heeft aangedaan? Zei Amir en zag hem kwaad worden en ik slikte een brok weg.
Nee, ik ben er nog mee bezig. Maar je moet me beloven dit aan niemand te vertellen Amir. Niet aan mam, pap gewoonweg niemand! Alleen Adam, Mo, Soufiane en Oom Nabil weten hiervan oké zei ik en hij knikten.
Maar mam is de begrafenis al aan het regelen. Ze is er kapot van Samir zei Amir
Amir geloof me nou maar, hoe graag ik ze het wil vertellen. Het gaan niet, dus je verteld het ze niet. Ik vertrouw je, want ik kon je even goed niets vertellen zei ik en hij knikte snel.
Isgoed ik zal zwijgen, maar waar is je gezin zei Amir
Veilig, maak je maar geen zorgen zei ik.
Maar als je wist dat dit zou gebeuren waarom heb je het me niet eerder verteld? Zei Amir
Ik had zo mijn redenen, maar luister goed. Je hebt alle macht aan onze 4 bedrijven, daar heb ik voor gezorgd dus laat je niet gek maken door pap of wie dan ook begrepen zei ik
Is het niet beter als ik ze aan pap geef zei Amir en ik keek hem geschrokken aan.
Helemaal niet! Je kunt dit Amir, je hebt dit al eens 3 jaar lang gedaan dus kom op. Doe het voor mij en jezelf. Maak jezelf trots, laat zien dat je een echte man bent zei ik
Prima ik doe het, maar hoe zit dat met jouw dan. Blijf je hier maar in dit huis schuilen zei Amir en ik knikte.
Dit is het veiligste voor me. Als je me nog eens wilt bezoeken bel me dan. Ik laat je ophalen door mannen zodat je hier ongezien aankomt zei ik en hij knikte.
Ik ben er nog steeds niet goed van dat je mam en pap dit aandoet maar oké, als dit is wat je wilt zei Amir en ik knikte.
Dit is precies wat ik wil zei ik

Perspectief Marouane (vader van Samir)

Jajaa, ik kan al raden wat jullie over me denken. Jullie zien me als een vreselijk mens die helemaal geen hart heeft. Awel jullie hebben het allemaal fout! Jullie weten hoeveel mijn zoon Samir voor me betekend. Hij is mijn alles. Hij staat boven alles en iedereen. Ik kan me totaal geen leven zonder hem wensen. Weetje hoe ik me voelde toen hij er 3 jaar niet was? Ik heb me in de shit gewerkt. Ik was er kapot van, ik kon hem nergens vinden. Ik kwam stoned thuis bij mijn gezin. Ik gaf geen een van ze aandacht totdat mijn kleindochter in mijn leven kwam. Ze lijkt zo erg op haar vader, mijn zoon. Ik heb me toen herpakt. Ik behandelde haar als mijn eigen dochter. Maar toen Qasim kwam en Sofia voor het eerst zag, was hij helemaal gek van haar.
Naar mate toe zag ik ze beiden naar mekaar toegroeien wat niet mocht. Ze is de vrouw van mijn zoon. Ik kan hem dat niet aandoen voor moest hij terug komen, want hem kennende is er altijd een rede waarom hij vertrekt. Dat is voor de veiligheid van zijn gezin, het kon niet anders en daar geloofde ik in.
Ik heb Qasim aangesproken om Sofia, hij moet en zal afstand van haar nemen. Het liep fout af want hij dreigde me met Safae. Hij zou haar het leven ontnemen als ik in de weg tussen hem en Sofia zou komen. Zijn woorden waar heel duidelijk "kom tussen mij en Sofia en ik zal Safae's leven ontnemen, dat is een kans om meer tot Sofia te groeien dus je bent gewaarschuwd". Dat waren de woorden die hij uitsprak op de dag dat Samir terug kwam. Het was net alsof ik al mijn moed terug bijeen had. Mijn leven voelde compleet totdat ik hem in zijn ogen aankeek. Ze spraken boekdelen, wat mij raakte.
Naar mate dat hij er was, zag ik dat Qasim wat van plan was. Want zijn liefde voor Sofia was groot, maar niet groten dan die van Samir voor Sofia. Dus speelde ik het spel mee. Ik laat niets met mijn zoon gebeuren. Die pijn ga ik niet aankunnen, dus bespaar ik me dat.
Jullie denken zeker van je hebt hem willen vermoorden met die vliegtuig, Euhmm nogmaals fout!!!
Ik moest iemand in vertrouwen nemen dus nam ik Soufiane. Hij vertrouwde me van in het begin niet maar ik legde hem alles uit. Hij moest Samir waarschuwen want Qasim ging die vliegtuig laten instorten. Het beste wat mij toen binnenschoot was dat Soufiane moest vertellen dat het mijn plan was. Het doet me pijn dat Samir, Sofia en vooral mijn vrienden zo'n afkeer en haat voor me hebben, maar als ze me echt kende weten ze dat hier een reden achter zit.
Ik wilde het Samir vertellen van wat hier allemaal gaande is, maar hij was me voor. Hij is bang voor me, mijn bloedeigen zoon, die bang voor zijn vader is? Dit gevoel wil je gewoonweg niet voelen...
Maar ik zou desnoods mijn leven voor hem opgeven, want ik sta niet toe dat er wat met hem of zijn gezin zal gebeuren!