Wraak vanuit het verleden

087

Perspectief Sofia

Stilaan opende ik de voordeur en waren gelijk alle blikken op mij gericht. Ik had totaal geen zin in mensen, ik voel me zwak. Ik wil terug naar huis, mijn huis. Samen met Samir, die elkedag wel iets te zeggen had. Ik mis zijn aanrakingen, zijn lieve woordjes, zijn gekkigheid, ik mis Samir in het geheel. Waarom moest hij dat zeggen? Is hij me misschien beu?
Sofia ik praat tegen je zei Alliyha die me uit mijn gedachtes haalden.
Ik heb geen behoefte aan mensen zei ik en liep naar boven toe, waar ik me liet vallen op bed. Ik staarde naar het plafond, totdat ik geklop hoorde op de deur.
Nee zei ik kwaad, en toch ging de deur open en verscheen Samir die er slecht uitzag, wat me pijn deed vanbinnen.
Ik wil met je praten Sofia zei Samir en ik zag pijn en spijt in zijn ogen. Ik schudde met mijn hoofd en daar vielen de tranen weer naar beneden.
Het spijt me Sofia, ik heb je pijn gedaan en uitgescholden wat me helemaal gek maakte wanneer het me indrong. Dat is het laatst wat ik je wilde aandoen, maar je weet niet wat ik in Frankrijk mee heb gemaakt. Het kan best zijn dat dat nog steeds geen excuus is, maar ik heb je nodig Sofia. Ik kan niet meer helder nadenken. Ik heb hulp nodig Sofia, ik ben mezelf niet meer. Ik zie geen weg meer verder in dit leven en al helemaal niet als je niet bij me bent, ik hou van je Sofia en het spijt me wat ik je heb aangedaan zei Samir die me gebroken aankeek met zijn betraande ogen. Hij is zich zelf weer in een diepe put aan het gooien... Ik trok hem naar me toe en veegde zijn tranen weg.
Doe jezelf dit niet aan Samir, ik ben bij je en laat je nooit los zei ik en zag de vrolijke, verzorgde Samir niet meer. Frankrijk heeft hem zowel mentaal als fysiek gek gemaakt en ik heb niet eens gevraagd wat er allemaal is gebeurt. Ik keek Samir aan en zag dat hij in slaap gevallen is met zijn hoofd tussen mijn benen. Ik gaf hem een kus en verplaatste voorzichtig zijn hoofd naar de kussen toe en viel niet laat erna ook inslaap langs Samir...

Perspectief Marouane (vader van Samir)

Ik heb hem echt verwaarloost zei ik kijkend naar Inaya, mijn beeldschone vrouw.
Je hebt hem niet verwaarloost, je hebt gewoon te fel gereageerd. Het doet me pijn om hem zo te zien leiden, ondanks onze fouten in het verleden. Maar Samir is geen opgever, hij wordt binnenkort vader en weet wat hij moet doen en dat heeft hij geleerd van de beste zei Inaya die me liefdevol aankeek.
Hij heeft de deur op me dicht gegooid, heeft Amir geklapt en het zit niet goed tussen hem en Sofia. Allemaal om het feit dat ik zo tekeer tegen hem ben gegaan. Hij zag er totaal niet goed uit, en heb niets eens gevraagd hoe het met hem ging zei ik en kon mezelf wel kapot slaan.
Marouane, het is niet jouw schuld. Je kent Samir goed genoeg, een van deze dagen staat hij voor de deur en wat betreft hem en Sofia zijn niet onze zakens. Een huwelijk is niet alleen rozengeur en maneschijn, en dat weten we beide goed genoeg zei Inaya en gaf me een kus op mijn wang en stond op. Ik heb mijn eerste zoon, die zo fel op mij lijkt, zowel innerlijk als uiterlijk verwaarloosd. In de tijden dat hij me nodig had, heb ik hem laten zitten, net zoals in Frankrijk. Ik moest hem nooit alleen met de jongens sturen, maar alles gebeurt met een reden...
ik ben Allah swt zo dankbaar dat hij nog leeft en hij zo slim is dat hij het direct doorhad. Ik ben trots om het feit dat hij mijn zoon is, zo ook Amir en etc... maar jullie weten, jullie eerste kind blijft het mooist in je leven.

Perspectief Samir

Ik voelde een gedaante langs me liggen en opende mijn ogen en zag Sofia naar voren staren. Ik keek haar aan en de schuldgevoelens namen weer over. Sofia keek me aan, en glimlachte. Ik ben haar niet waard.
Gaat het wat beter zei Sofia die me liefjes en bezorgd aankeek.
Jaa, wil je aub terug mee naar huis komen. Ik wil je alles vertellen, en ik wil ook dat je alles naar mij verteld. Het maakt me niet uit als je gaat zitten schelden tegen mij, het is mijn verdiende loon zei ik en keek haar aan en zag haar twijfelen.
Ik ga je echt niet pijn doen Sofia, dat zweer ik je zei ik, wachtend op haar antwoord en ze knikte tenslotte. Ik stond op en liep alvast naar beneden, waar iedereen me aan keek.
Ik zei toch dat je voor niets kwam, ze wilt je niet meer zien of dergelijke zei Hidaya, wat scheelt er toch met haar. Ik heb haar zusje wat aangedaan oké. Maar ik heb er enorme spijt van en dat heb ik haar ook laten zien, dus wat moet ik nog meer doen?? Ga rustig op je kontje zitten...
Ik negeerde haar en Sofia kwam niet laat erna naar beneden en Hidaya keek me raar aan en ik glimlachte liefjes naar haar.
Komje zei ik en keek Sofia aan en nam alvast haar tas met kleren over en ze knikte. Ze liep even mee met Hidaya en Alliyha en ik zat er maar stilletjes bij met Younes&Amir. Eerst mijn vrouw en dan kom ik tot hun beide, Ookal ben ik Younes geen verklaring schuldig.
Sofia kwam terug en keek me even kort aan, en we liepen naar mijn auto toe. We stapten de auto in en ik keek haar even kort aan en starte toen de auto en reed naar thuis toe.

Perspectief Sofia

Thuis aangekomen, liep ik naar binnen en schrok me dood. Alles was kapot geslagen en ik keek Samir geschrokken aan, die woedend voor zicht uitkeek. Hij haalde een gun uit de keukenkast en keek me aan. We hoorde boven nog glazen kapot vallen en de tranen vielen naar beneden.
Pak mijn sleutels en rijd naar Imran toe, maar voorzichtig zei Samir en gaf zijn sleutels en ik keek hem aan.
Ik ga je toch niet alleen laten Samir zei ik en hoorde een knal en Samir kwam beschermend voor me staan.
Ga, nu zei Samir en gaf me zijn sleutels en ik stapten zijn auto in en reed huilend naar Imran toe, ondertussen belde ik Amir op.
Heuy, alles goed kleintje zei Amir vrolijk
Ga aub naar mijn huis toe, alles was kapot geslagen en ik hoorde schoten en Samir is daar alleen zei ik huilend aan de telefoon.
Sofia rustig, waar ben jij nu zei Amir
Ik ben veilig, Samir heeft me zijn sleutels gegeven en ik rijd richting Imran, maar ga naar hem toe Amir. Ik wil hem niet verliezen zei ik huilend en bleef gefocust op de weg letten.
Ik ben Omw, maak je geen zorgen zei Amir en hing op en ik parkeerde voor de deur van Imran, die met zijn broers woont en zijn zoontje natuurlijk. Ik stapten snel de auto uit en ik klopten hysterisch op de deur, die Amine opende en mij geschrokken aankeek.
Hey, gaat alles wel goed. Wat is er gebeurt zei Amine en trok me naar zich toe.
Je moet Samir gaan helpen snel, we kwamen thuis aan en alles was kapot geslagen en je hoorde schoten boven los gaan en Samir is daar in zijn eentje zei ik aan een stuk door en Anas en Imran kwamen erbij staan.
Het komt goed oké, Yallah sir Imran zei Amine en ze namen een gun mee en ik keek ze geschrokken aan.
Blijf hier met Anas en Naoufal oké, maak je maar geen zorgen zei Imran en hij liep met Amine de deur uit en ik staarde dood voor me uit.

Perspectief Samir

Met mijn gun in mijn wapen bleef ik even bij de trappen staan, wanneer ik stemmen hoorde en schoten hoorde los gaan. Tfoee, nog in mij thuis bij het bijzijn van mijn zwangere vrouw. Ik werd woedend vanbinnen en liep de trappen voorzichtig naar boven. Ik zag 2 man in mijn slaapkamer met een bivakmuts en ze bleven hangen in Sofia's ondergoed kast. Tering flikkers. Ik mikte op de mannen totdat ik vanachter klem genomen werdt en stoot in mijn zij kreeg.
Onze goede vriend Samir zei een van mannen en ik keek ze dodelijk aan.
Zehma stoer met die bivakmuts he, flikkers zei ik en keek ze bespottelijk aan.
Als je het zo graag wilt zei dezelfde man en allen deden ze hun bivakmuts af behalve eentje verderop.
En jij he, bang om je gezicht te laten zien zei ik en stond op en gelijk waren alle guns op mij gericht.
Laat je gezicht eens zien, aan je goede vriend zei een ander en keek me lachend aan. Hij knikte zijn hoofd maar zei niets. Ik nam mijn gun op en eentje liep dreigend naar me toe.
Laat die gun nu vallen zei hij woedend en haalde de trekker over en mikte die op mij. De man met de bivak op, kwam dreigend mijn kant op en trok de andere man van me weg en keek dodelijk naar de mannen. Ik ken die ogen van ergens? Maar van waar?...
Ik hoorde beneden lawaai en de mannen liepen weg, buiten die met de bivak.
Hou je goed broertje, dit is echt waar niet mijn bedoeling. Maar ik wordt gedwongen, Maysa is erge dingen van plan met je vrouw dus let op jezelf en haar. Broers voor het leven zei hij en sprong ook uit het raam, die stem, die ogen? Wacht, Chakir??...
---
De laatste dagen van de prachtige maand ramadan zijn aangebroken mensen. Bidt je gebeden op tijd, respecteer de andere en vooral je ouders, hou deze laatste dagen vol en vraag vergiffenis aan onze heer Allah (swt).
De laatste dagen van de ramadan vindt ik zo belangrijk, want wie weet zal het wel mijn laatste zijn...
Wat ik hiermee wil zeggen mensen; keer je gezicht om naar ons mooi geloof, nu het nog niet te laat is. Laat je niet misleiden door andere, maar ga je eigen rechte pad op! Moge Allah (swt) jullie beschermen tegen boze oog en jullie deze laatste dagen van de prachtige maand ramadan bijstaan!