Wraak vanuit het verleden

100

Perspectief Samir

Het zijn al zo'n 2 uurtjes dat Sofia is vertrokken en ik heb onze tickets al geboekt. Ons vlucht vertrekt om 4 uur deze nacht, en ik heb nog helemaal niets gedaan. Ik ben nu onderweg naar Amir's thuis om mijn prinsesje te zien.
Aangekomen bij Amir zag ik Safae saai uit het raam kijken en er toverde een glimlach op haar gezicht bij het zien van mij. Ik wilde juist aanbellen maar Safae had de deur al geopend.
Papa zei Safae blij en ik tilde haar op en gaf haar een kusje.
Mijn kleine prinses zei ik en keek haar bewonderend aan.
Kom binnen man zei Qasim die plots voor de deur stond, wat doet hij nou weer hier? Ik liep naar binnen en Amir zat achter zijn MacBook en een stapel papieren.
Iemand is druk bezig zei ik en Amir keek me dodelijk aan.
Je moogt gerust helpen hoor zei Amir
Leg maar op mijn bureau, ik begin pas volgende week zei ik
Het zal wel zei Amir en ik kreeg de slappen lach.
Wat is er nou weer zei Amir
Niets, binnenpretje. Waar is Sofia zei ik
Mama is in de keuken zei Safae en sprong van me af en ging langs Amir zitten. Ik liep naar de keuken en zag dat er eten op het vuur zat, terwijl Sofia snap video's van haarzelf zat te maken.
Pas op dat het niet aanbrandt he zei ik en Sofia keek geschrokken mijn kant op.
Samir man zei Sofia en legde haar hand op haar hart.
Oeh heb ik mijn vrouwtje laten schrikken zei ik jammerend en ging tegenover haar zitten en ze keek me droog aan.
Het waren jouw woorden schat, maar ik heb je ticket bij me. Ik hoop dat je een snelle inpakker bent zei ik en overhandigde haar ticket.
4 uur? Omg, waarom zo vroeg. Ik heb nog helemaal niets klaar gelegd zei Sofia
Relax, wat wil je allemaal meesleuren voor 3 daagjes zei ik
Duuh veel en je hebt voor Marrakesh gekozen zei Sofia en keek me aan.
Jaa erna gaan we naar Tanger, naar het graf van je vader oké zei ik en Sofia knikte.
Bedankt zei Sofia en ik schonk dr een knipoog en Qasim liep de keuken binnen.
Je hebt gekookt zei Qasim
Dat zie je toch zei ik en Sofia gaf me een stoot tegen mijn voet.
Vanwaar die vraag zei Sofia
Gewoon, ik dacht we gaan wel buiten eten zei Qasim en ik keek hem dodelijk aan en Sofia gaf me nog een stoot.
Misschien een ander keertje, maar zou je ons even alleen willen laten zei Sofia en Qasim liep de keuken uit en Sofia keek me aan.
Waar sloeg dat op zei Sofia
Hij moet uit jouw buurt blijven en het laatst wat hij moet doen is jouw mee uit vragen zei ik en begon woedend te worden.
Hey zei Sofia en nam mijn hoofd vast en keek me in mijn ogen aan.
Tussen mij en Qasim speelt niets zei Sofia
Daar gaat het niet om Sofia, hij blijft gewoon uit je buurt klaar zei ik
Waarom dat zei Sofia
Zal ik Sarah anders ook in huis nemen zei ik en voelde de pijn weer opkomen en liep naar de achtertuin en leunde tegen de omheining en haalde diep in en uit adem.
Blijf diep in en uit ademen oké zei Sofia die me spijtig aankeek.
Het doet zo'n pijn zei ik en balden mijn handen naar vuisten en voelde woede opkomen.
Samir je handelt verkeerd, zet je pijn niet in woede zei Sofia maar ik luisterde niet en kon elk moment uitbarsten. Sofia nam mijn gezicht vast en dwong me in haar ogen te kijken.
Je kunt dit zei Sofia en ik schudden mijn hoofd van niet en voelde Sofia's lippen op die van mij. Ze beëindigde niet veel later de kus en ik keek haar aan. Wow, wat had ik dit gemist man.
Laat dit geen tweede keer gebeuren, woede is niet de oplossing voor je probleem zei Sofia en liep naar binnen.

Perspectief Sofia

Vraag me alstublieft niet waarom ik hem gezoend heb. Ik kon er gewoon niet meer tegen hoe hij zichzelf gek maakte en ik zag echter gewoon geen andere mogelijkheid. En ik heb eerlijk gezegd geen spijt van, 3 jaar?? Jeejtje, het voelde zo goed, maar toch knaagt er iets aan me dat ik het niet had moeten doen.
Ik haalde alles van het fornuis en dekte de tafel. Nadat ik de tafel had gedekt riep ik iedereen bijeen, maar alleen Samir ontbrak?
Mama, waar is papa zei Safae die het ook had opgemerkt.
Ik zal even gaan kijken zei ik en stond op van tafel en liep naar de tuin waar ik Samir voor zich zag staren op de schommelbank. Ik nam langs hem plaats en hij keek me aan.
Het is weg zei Samir en ik keek hem aan.
Bedankt daarvoor zei Samir nog en ik schonk hem een glimlach.
Moetje echt niet eten, Qasim is er niet zei ik en Samir schudde zijn hoofd.
Ik ga er maar vandoor, ik haal je om kwart voor 2 op isgoed zei Samir en ik knikte en we stonden beide op. We liepen terug naar binnen en Samir nam afscheid van Safae en Amir en ik liep tot de deur met hem mee.
Hoe wist je dat het ging helpen zei Samir
Woede maakt het erger, dus moest liefde het verzachten zei ik en hij knikte.
Dat was het dus, gewoon voor de pijn niets anders zei Samir
Samir... zei ik
Euhm ja, ik zie je morgen zei Samir en zag teleurstelling in zijn ogen, dat wel wat met me deed maar ik liet het zo en liep terug naar de keuken.

Perspectief Samir

Teleurstellend reed ik naar huis, waar ik alvast mijn koffer inpakte en m klaar legden in de gang voor morgen. We hebben dus 3 daagjes voor ons alleen, dan kunnen we alles op een rijtje zetten. Maar ik baalde er wel van dat die kus niets voor haar betekende na 3 jaar, wat had ik dan moeten verwachten?
Ik liep een rondje door het huis en het viel me op dat er een raam scheef stond? Hoe dat? En dat nog in de kamer waar ik nooit kom?
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de deurbel en ik liep naar beneden waar ik Adam aantrof, de broer van Sofia.
We keken elkaar een tijdje aan en niet veel later voelde ik een harde stoot tegen mijn kaak, wat niet echt wat met me deed, want ik was de klappen gewoon.
Die was voor Sofia zei Adam kwaad
Jep, alleen jij ontbrak nog zei ik en staarde hem emotieloos aan.
Luister jij he, je blijft met je vuile poten af van Sofia oké zei Adam en kwam dreigend voor me staan.
Wat mij Safae betreft, je doet maar wat je wilt met dat kind. Ik was er nooit voor geweest zei Adam wat mij dit keer woedend maakte en ik nam hem van zijn keel en duwde hem tegen de muur aan.
Als jij het verhaal niet weet a flikker hou je gewoon je bek begrepen en mijn dochter hou je hierbuiten oké. Je hebt geluk dat je de broer bent, anders weet je wel wat ik met je gedaan had he zei ik sissend in zijn oor terwijl ik zijn keel nog steeds strak vast had en liet hem toen los. Ik voelde mijn pijn weer op komen, maar wilde hem niet in woede omzetten en keek Adam dodelijk aan.
Voor je eigen best wil, vertrek je nu voor ik je met mijn eigen handen vermoord zei ik dreigend door de pijn en zag dat Adam schrok en wegliep. Ik liep wankelend naar de keuken waar ik toch nog zo'n pilletje in nam en ik er wat moe van werdt en niet veel later op de bank in slaap viel.

Dit is dan alweer deel 100!!!