Wraak vanuit het verleden

086

Perspectief Sofia

Sofia, je moet wel wat eten. Het is niet goed voor je gezondheid en die van je kind zei mijn zus Hidaya die aan de anderekant van de deur stond, maar ik luisterde er niet naar en bleef dood voor me uit staren. We zijn al enkele dagen verder, en ik ben deze kamer niet uitgeweest. Samir is vaak langs gekomen, maar ik negeerde hem en iedereen. Hij heeft me pijn gedaan, en dat zal ik nooit vergeten. Ik wil niets van hem hebben, hij mag de pot op.
Amir is ook vaak langs gekomen en sprak altijd tegen me, ookal gaf ik geen antwoord of dergelijke. Hij bleef praten en dat een uur aan een stuk . Voor wie sluit ik mezelf op? Hij is het niet eens waard? Wat denkt hij wel niet, maar ik draag ook zijn kind! Boos stond ik op en schrok toen ik in de spiegel keek. Ik ben lijkbleek en heb enorme wallen. Mijn ogen zijn rood, en kan elk moment neer vallen. Mijn haren die helemaal in de war staan, een traan gleed naar beneden en ik veegde hem ruw weg. Hij is het niet waard...
Ik stapte de douche cabine in en liet het water over mijn lichaam heen glijden en legde mijn handen op mijn buik. Ik zal alles voor je over hebben, mama houdt al zoveel van je.
Ik sloeg een handdoek om mijn lichaam heen en nam een lingeriesetje van Hidaya en trok haar bordeaux Adidas training aan. Ik kamde mijn haren in een hoge staart en deed een zonnebril op, waarbij je mijn ogen niet kan zien. Ik hoef mensen niet te laten zien, dat ik ongelukkig ben. Ik draaide voorzichtig de deur open en liep naar de woonkamer waar ik Hidaya, Alliyha, Younes en Amir trof. Ze keken allen 4 bezorgd mijn kant op, maar ik negeerde die blikken. Ik liep naar de keuken en zag dat er pasta was en warmde een bordje op. Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Amir naar me keek.
Gaat alles goed met je zei Amir terwijl ik mijn bordje uit de magnetron nam.
Prima, kan niet beter zei ik en nam plaats aan de tafel en zag dat Amir mijn beweging volgde.
Je hoeft je niet groot te houden voor mij Sofia, je was dagen in die kamer en dus Kun je hier niet zomaar doen alsof er niets is zei Amir
Ik heb hier geen zin in zei ik en stond op en nam Hidaya's golf 7 autosleutels en sloeg de deur met een harde klap dicht. Ik stapte de auto in en wilde de oprit afrijden, totdat er een auto in wilde rijden en ik oog in oog kwam te staan met Samir. Even bleef ik gevangen in die ogen, waar ik helemaal verliefd op ben aan. Totdat alles me voorbij flitsten en ik met piepende banden doorreed, hij is de laatste persoon die ik wil zien of spreken. Mijn telefoon heb ik de afgelopen dagen ook niet gebruikt, dus heb ik m ook niet bij. Zo gaan ze mijn hoofd niet moe maken, met hun telefoontjes. Ik parkeerde de auto voor een parkje, dat wel even rijden was en liep naar een bankje. Ik dacht na over alles, totdat ik uit mijn gedachtes werdt gehaald en Achraf zag staan.
Gaat alles wel goed met je zei Achraf en nam langs me plaats.
Prima zei ik en keek hem aan, hij is zo veranderd. Het laatst zag ik hem toen ik jurken was gaan zoeken voor de trouw van Alliyha&Younes. Maar ervoor heb ik hem jaren niet meer gezien, het was net alsof ik een broer verloren had.
Ik weet dat je wat dwarst zit Sofia, ik ken jou nou eenmaal zei Achraf en keek me bezorgd aan.
Ik wil er niet over praten zei ik en slikte een brok weg.
Dat hoeft ook niet, is je man er niet zei Achraf kijkend om zich heen.
Nee zei ik kortaf en hij knikte van teken dat hij me begrijpt.
Ik zie dat je zwanger bent, gefeliciteerd zei Achraf en wees naar mijn buikje en ik kreeg een glimlach.
Als je glimlacht ben je veel mooier, wanneer komt die kleine zei Achraf en keek glimlachend naar me.
Nog minder dan 2 maandjes Insha'Allah zei ik en aaide om mijn bolle buikje.
Insha'Allah, maar kom. Het is al laat en ik weet dat je niet van hier komt zei Achraf en stond op.
Wat bracht jouw hier zei ik en keek hem aan.
Had even geen behoeftes aan mensen. Ik had even tijd voor mezelf nodig, denktijd over hoe ik verder moet gaan en jij zei Achraf en staarde voor zich uit.
Hetzelfde zei ik en stond ook op, want hij had gelijk. Het is al aardig laat aan het worden. Achraf liep met me mee, totaan de auto en keek me nog eens aan.
Hou je goed, en Insha'Allah komt alles goed tussen jouw en Samir. Doe de groeten aan Adam he zei Achraf met een knipoog en liep weg, hij kent me zo goed doordat hij niet eens hoeft te vragen wat me echt dwarst zit. Ik stapten de auto in en reed terug...

Perspectief Samir

Ik heb het goed verknald met haar. Wie maakt zijn eigen vrouw nu uit voor hoer? Wie doet zijn vrouw zowel fysiek als mentaal pijn? Juist ja, ik. Ze is weg van me gegaan, en komt hoog waarschijnlijk ook niet meer terug.
Ik heb de afgelopen dagen, de hel meegemaakt. Haar niet in huis hebben, maakte me gek en het geen wat ik tegen haar gezegd heb, maakt me helemaal kapot. Ik heb spijt, ik ben niet alleen mijn vrouw kwijt, maar ook mijn luisterende oor, mijn kind die zich in haar opgroeit. Ik heb het ook goed verknald bij Amir, ik heb mijn kleine broertje geklapt. Hoe dom kan ik zijn? Ik ben verschillende keren naar Sofia toegegaan, zonder enige kans. Ik moet haar terug, we verwachten een kind samen. Dat ook vaderliefde nodig heeft, maar de vraag is hoe?
Toen ik haar zag wegrijden, brak mijn hart. Ze heeft me de kans niet eens gegeven. Ik ben gewoon zo bang dat ze scheidingspapieren zal gaan aanvragen... Dit kan ik er toch niet bij hebben. Ik ben pas 2 personen kwijtgeraakt, door mijn fouten. Ik heb er de tijd niet eens voor gekregen, om het te verwerken. Ik heb ruzie met mijn vrouw, die van me weg is. Mijn kleine broertje kijkt niet eens naar me op. Ik moet nog achter Maysa aangaan, voor mijn kind ter wereld komt en niet vergeten Chakir. Ik moet mijn beste vriend nog gaan zoeken... Ya Allah, hoe moeilijk kan het leven wel niet zijn!
Het is al aardig laat en ik blijft staren de lege plek langs me, ik mis Sofia. Nadat ik haar weg zag rijden, ben ik direct naar huis toegekeerd. Ik heb geen behoeftes aan mensen op dit moment.
Ik hoorde de voordeur en liep naar beneden, waar mijn vader plots voor de deur stond. Ik keek hem even aan en sloeg de deur dicht, waarom moest hij zotekeer gaan? Hij was zo woedend op mij, omdat zijn pand opgeblazen was en hij niet eens vroeg hoe het met me ging. Ik kon ook dood geweest zijn, en het scheelde hem niets. Mijn been gaat ook de goede kant op en ik liep naar de woonkamer en belde Hidaya op.
Nee ze wilt je niet zien of spreken zei Hidaya met een diepe zucht.
Hidaya, ik moet het goed met haar zien te maken. Ik kan dit niet meer zei ik gestresseerd
Moest je maar nadenken, voor dat je haar pijn deed en haar uitschold voor hoer zei Hidaya
Is ze daar zei ik
Ja ma... zei Hidaya en ik hing op. Ik nam mijn autosleutels en reed voor de zoveelste keer naar Hidaya's huis toe. Ik moet het goed maken, ik ben helemaal de weg kwijt zonder haar...