Wraak vanuit het verleden

059

Perspectief Sofia

Nadat Younes aankondigde dat hij ging slapen viel ik huilend in de armen van Alliyha. Ik ben gehecht geworden aan Samir en het doet me pijn als hij me negeert en me al helemaal geen blikken gunt. Ik hoorde mijn telefoon afgaan en zonder ernaar te kijken hing ik op.
Sofia kom we gaan slapen lieverd, tis al laat zei Alliyha
Ga jij maar, ik kom wel zei ik
Isgoed, ik zal wel een kamertje voor je klaarmaken zei Alliyha en drukte een kus op mijn wang.
Alles komt goed, het heeft gewoon wat tijd nodig aanmoedigde Alliyha me nog en liep de trap naar boven.
Ik keek doelloos voor me uit en voelde me niet goed in mijn vel en liep naar de keuken toe. Ik draaide mijn haren in een losse knot en gooide wat water op mijn gezicht. Ik voelde echt warm aan, en zocht de medicijnen, die ik maar niet kon vinden.
Kun je het vinden hoorde ik een stem achter me en schrok me rot en zag Samir staan.
Vanwaar kom je zelfs, weet je wel hoelaat het is? Zei ik en voelde mijn hartslag nogsteeds snel kloppen.
Ik kan de vraag beter aan jouw stellen het is bijna 4uur ik de ochtend zei Samir
Ik was opzoek naar wat medicijnen zei ik
Tweede kast, aan de linkerkant zei Samir en ik opende de kast en haalde er wat uit tegen koorts en een pijnstiller.
Wow, wil je gaan voor een overdosis ofso zei Samir en nam de pijnstiller af.
Wil je hem terug geven, ik voel me echt niet goed zei ik
Als je dat van de koorts in neemt, verzacht het ook de pijn zei Samir en legden alles terug mooi in de kast en ik liet een zucht horen.
Yallah ga slapen zei Samir en ik keek hem raar aan.
Ik denk dat ik zo naar huis ga, zeg je het dan tegen Alliyha want ik wil haar niet wakker maken zei ik en liep naar de woonkamer en nam mijn spullen bijeen.
Ben je gestoord ofso, dat ik je zo laat naar huis laat gaan zei Samir en nam mijn tas af, waar ik mijn spullen had in gedaan.
Samir, niet zo kinderachtig doen en geef mijn spullen terug zodat ik door kan zei ik en keek hem afwachtend aan
Ik laat je niet gaan oké. Je ogen zijn bijna dicht, je zit half te slapen en dan ga ik jou zo achter het stuur laten zei Samir
Dan breng jij me toch gewoon zei ik
Ik breng je morgen wel, maar ga nou slapen zei Samir
Snap je het dan niet dat ik naar huis wil gaan en ik me op dit moment totaal niet goed voel! Ik kan niet eens een oog dit doen door jouw zei ik en er rolden een traan naar beneden die ik snel wegveegde en mijn autosleutels nam. Ik opende de deur en wou hem net dicht gooien totdat ik van mijn arm werd genomen en mijn autosleutels werden afgenomen.
Wacht even binnen, ik breng je wel zei Samir en keek me in de ogen aan. Het liefst wilden ik zeggen dat ik zelf wel zou gaan, maar liet het zo maar.
Samir liep naar boven en kwam even terug in een simpele trainingspak en nam zijn autosleutels en hing die van mij op? Hij liep zonder wat te zeggen naar zijn auto toe en ik volgden hem en stapten langs hem in. Hij starten de auto en reed zo richting mijn thuis toe.
Halverwege de weg, stopten hij de auto langs de weg en deed de auto op slot.
Waarop stop je zei ik en keek hem aan.
Komop vertel, nu het hele verhaal waarom ik je rond deze tijdstip naar huis moet brengen zei Samir
Ik heb het je toch gezegd zei ik
Ik weet dat je niet bij me in de buurt wil hoor en je daarom naar huis wilt gaan omdat je je niet op je gemak voelt zei Samir
Als je het weet, waarom moet ik het dan nog zeggen zei ik en keek uit het raam.
Wilden het uit jouw mond horen zei Samir
Wat wil je hiermee bereiken, ik weet dat je boos op me bent Samir. Ik weet dat ik er niet over moest beginnen, maar wil je alstublieft verder rijden zei ik
Zie je een toekomst in ons, nu je weet wat voor een familie ik heb zei Samir en keek me aan, wachtend op een antwoord die er niet uitkwam. Het was net alsof mijn mond was dicht geplakt.

Perspectief Samir

Hier zit ik dan, wachtend op een antwoord die maar niet uit haar mond kwam en ik begon in m'n eigen te lachen. Wie zou er moet zo iemand überhaupt willen trouwen?
Ik starten de auto weer en reed verder en stopten voor haar huis. Ik keek uit het raam naar buiten en wachten dat ze uitstapten.
Samir zei Sofia zacht
Je bent duidelijk geweest zei ik en hoorde haar zuchten en ze stapten de auto uit en scheurden de straten uit. Ik reed naar de lounge van oom Nabil en stapten de auto uit en liep de lounge in. Ik zag oom Nabil, Safouane en Imad achterin zitten en liep naar ze toe en groette ze.
Wat brengt jouw hier, op deze tijdstip zei oom Imad en ze keken me alle 3 verbaasd aan en ik hief mijn schouders op.
Aai heeft mijn kleine neefje liefdesverdriet zei oom Nabil en ik negeerde hem en nam een pof van de shisha.
Hoe gaat het met jullie kleintjes zei ik om van onderwerp te veranderen.
Alhamdoulilah zeiden ze in koor en ik knikten.
Ik vertrek morgen denk ik naar Marokko voor een paar dagen zei ik en ze keken me allen aan.
Ga je alleen zei oom Safouane
Ik weet niet man zei ik
En wat ga je er dan doen zei oom Safouane
Ik ga eindelijk het graf van Chakir Allah y rahmoe bezoeken Insha'allah zei ik en dacht even aan onze herinneringen samen en er gleed een traan voorbij als mijn schuldgevoelens naar boven komen, het is mijn schuld. Ik had nooit zo hard mogen rijden.
Samir het komt niet door jouw, alles ik al mektab. Het was zijn tijd, alles staat voorgeschreven zei oom Imad en ik schudde mijn hoofd.
Het is mijn schuld zei ik en stond op, ik hoorde mijn ooms mijn naam nog roepen maar ik negeerde het en stapten mijn auto in en reed naar een hotel toe, want ik had even geen zin in mensen. Bij een hotel aangekomen, boekte ik een kamer en kreeg ik een sleutel. Ik liep naar mijn kamer toe en sloot de deur achter me, deed mijn telefoon uit en liet me op bed vallen. Tranen stroomde naar beneden van schuldgevoelens en viel zo "in slaap"

Samir, Samir, Samir...