Kolej Aşkı'm #Wattys2017

K.A-30-hatırla Güneş! (düzenlendi)

İki gündür hastenedeydim ve dısarıda bekleyenler bir dakika bile olsa hastaneden ayrılmamıstı.. Son birkac ayı hatırlamıyorum..  Kazadan dolayı olabilecek birseymiş..  Her zamanki hayatıma devam etmemi söyledi doktor..

Birkac saat sonra Doktorlar gelip cıkabilecegimi söyleyince hemen ayaklandım.. Esra denen kız gelip bana giyinmemde yardım etti.. Sonrada hastaneden ayrıldık su anda tanımadığım insanların oldugu bi aractayım..  Nereye gittigimizi bile bilmiyorum ..

-annem neden gelmedi?  Nereye gidiyoruz?

Adının kuzey oldugunu ögrendigim cocuk "güneş annene söylemedik panıklemesin  diye.."

Tam konusacakken esra denen kız

-simdide yurda gidiyoruz kuzum..

-bana herseyi anlatın olur mu?

-gidelim konusucaz uzun uzun..

Ben sadece kafa sallamakla yetindim..

***

Araba durunca geldigimizi anladım asagı indiğimde özel dogu koleji yazan bi okulun bahcesindeydik. Yanında da özel dogu koleji ögrenci yurdu vardı..  Yurda dogru ilerlemeye basladık iceri girince direk odama cıktık esra ve kuzey de benimle beraber odama girdi..  Esra beni yataga oturtup..

-kuzum bak anlatmaya baslıyorum ama anlatacaklarım canını yakabilir..

-dinliyorum

**bak güneş..
.
.
.
.
.
.
.
.
. İşte böyle **

Esra nın söyledikleri gercek olamaz..  Hayır hayır olmaz..  Telefonu elime alıp babamın numarasını tusladım..

-aradıgınıznu Numara kullanılmamaktadır!

Ne?!  Nasıl!? Hayır hayır yalan!?

Gözümden intahar etmek istercesine bekleyen yaşlar sonunda istemsizce akmaya basladı..  Sinir krizi gecirmiş cesine aglıyordum.. Hıckırıklarımın arasından sadece

-me..zar..lı..ga  gö..tür..  Be..ni es..ra

Diye bildim..

Esrada kafa salladı..  Kuzey ve esra ile arabaya binip mezarlıgın yolunu tuttuk... Yaklasık yarım saar içinde mezarlıga geldik..  Su anda sanki zaman durmuş gibi agacların dalları yavasca sallanırken gökyüzündeki kuslar yavasca kanat carpıyordu..  Ve ben artık nefes almayı bırakmıştım..  Yüzümü gökyüzüne kardıp baktıgımda sadece bunların saka olmasını umdum.. 

Bu sırada yüzüme bi tane yagmur damlası düştü..  Yavaş adımlarla mezarlıgın içinde ilerlerken malesef babamın ve güvenin oldugu mezarlıgı buldum koşarak gidip mezarlıgın beyaz taşlarına oturdum..

"baba..  Ben geldim..  Kızın...  "

Derin nefes alıp devam ettim ve konusmaya..

"sen demez miydin?  Ne olursa olsun seni anneni ve kardesi bırakmam bırakmayacagım..  Simdi burdasın baba..  Neden sözünü tutmadın? ....
Hayır hayır saka bunlar siz ölmediniz yasıyorsunuz.."

Esraya dönüp baktım aglıyordu.. Malesef saka degildi.. Kalkıp güvenin mezar taşını oturdum.. 

" askım güvenim sen cok üşürsün askım..  Toprak soguktur bebegim.. Sen cok üşürsün bitanem!!  Hadi cık su topraktan hadi kalk ablam.."

Tam konusmama devam edecekken omzumda bir el hissettim..  Basımı cevirip baktıgımda ise kuzeyi görmem bir oldu..

"güneş hadi bak yagmur basladı gidelim zaten hastaneden ye cıktın dahada hasta olma" dedi..

Birsey diyemedim sadece burda olmak istiyorum ama gitmem lazım ...  Kafa sallamakla yetindim..  Tam ayaga kalktım..  Basım döndü.. Belimde bi el hissettim ama bakmaya gücüm yoktu..  Ayaklarım titremeye başladı adım atmayı denedim ama yapamadım sonra ayaklarım havalandı.. 

Meger kuzey kucagına almış..  Bende kolumu omzuna atıp basımı gösüne yasladım.. Beni arabaya bindirip yola koyulduk..  Bu sefer zaman hızlı gecmişti ama cok yorgun hissediyorum..  Araba durdugunda geldigimizi anlamam zor olmadı.. Kolumu kıpırdatacak halim yoktu..  Kuzey ve esra arabadan indi benim inmemi beklemeden kuzey arka kapıyı acıp beni kucagına aldı yine basımı gösüne yaslayıp kendimi uykuya bıraktım...