Kolej Aşkı'm #Wattys2017

K.A-4-Sürtüğün Yalanı!(düzenlendi)

Sifonu çekişim ile kızlar hızlıca lavabodan çıktı. Onlar gittikten sonra arası aramaya başladım. Sınıfa gittim. Yok! ! Koridorlarda yok! Bahçe de yok! Son çare kantin kaldı.  Kantinin kösesinde aras grubu ile oturuyordu. Onların biraz önünde de bizimkiler vardı. Batu ve kızlar beni görünce birden ayağa kalkıp  "Ne oldu? bu hal ne?" dediler.

Yalan, insanların birbirlerine olan güvenlerini derinden zedeler. Bir kere olsun yalanını yakaladığımız birine bir daha şüpheyle yaklaşırız. İnsanları kandırmaya çalışarak kendini akıllı sanmak. Yalan söylemek bize birşey katmaz aksine kaybettirir.  Şimdi ben arasa bir daha nasıl güveneceğim ?

Onları dinlemeden direk gözüm arasa takıldı. Ben ağlarken bana bakıyordu. Direk onun yanında gittim  "Neden ağlıyorsun güneş?" dedi. "Bana neden yalan söyledin? Neden? Sadece cevap bekledim senden ama bana yalan söyleme gereği duydun!" deyip tam tokat atacakken elimi tutup beni durdurdu. "kendine gel güneş sabrımı zorlama! Ayrıca sen neden bahsediyorsun? Sen kimsin ki ben sana her şeyimi anlatayım? " dedi. "kim olursa olsun bana yalan söylenmesinden hoşlanmam. Ben yalan uğruna kimleri kimleri sildim biliyor musun sen?" dedim bir yandan göz yaşlarımı silerken.

Kendi kendime hayır olamaz simdi olmasın dedim ama nafile . Çarpıntım vardı kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızlı atıyordu. Nefes alamıyordum. Aniden astım krizim de tutmuştu. Sandalyeye tutunmaya çalışırken sandalye ile yere kapaklandım. Bir yandan astım krizim vardı , diğer yandan çarpıntım.

Buta ve kızlar koşup yanıma geldi ne olduğunu anlayamamışlardı. Bir anda kendimi güçlü kuvvetli birinin kollarında buldum arastı. Arabasına bindirip "Hastane ye gidiyoruz sakin ol" dedi. Konuşacak durumum bile yoktu. Çantam okulda kalmıştı. İçinde astım ilacım vardı. En azından çantam yanımda olsaydı. Astım krizimi durdururdum.

Biraz daha devam ederse bu durum baygınlığa yol acardı ve öylede oldu. Etraf bulanıklaştı. Heryer karardı. sadece arasın "güneşşşş !!" diye bağırmasını hatırlıyorum..

ARAS'IN GÖZÜNDEN

Güneş öylece yerde nefes almaya çalışırken kanım dondu. Ne olacaktı simdi? Güneş okula gelişiyle birlikte tek dikkatimi çeken kızdı masum tavrı, her şeye  burnunu  sokan hareketleri güzel masmavi gözleri sapsarı saçları ile herkesten farklıydı. Onu herkesten ayrı tutan bu özellikleri beni ona çekiyordu. Korkuyorum ona bir şey olacak diye. 

Hemen kucağıma aldığım gibi arabama götürdüm  "Hastaneye gidiyoruz sakil ol." dedim. Bir anda güneş bayıldı. "Güneşşşş!!!" Diye bağırdım. Bir yandan araba kullanıp diğer yandan kendime  hakim olmaya çalışıyordum. Hastaneye geldiğimizde güneşi kucağıma aldım. Acilden girdim. Doktorlar sedyeye aldılar.

Doktorlardan biri "Nasıl bu hale geldi?" dedi. Biz tartışıyorduk birden  nefes alamadı ve bayıldı kriz geçirdi sanki" dedim odaya aldılar güneşi. Doktorlar odadan cıktı ve direk onların yanına gittim. "iyi mi güneş ?" "kalp kapakçıklarındaki cökmeye  bağlı atak geçirdiğini ve astımı olduğundan kriz geçirdiğini düşünüyoruz" dedi arkamdan batu ve iki kızın geldiğini gördüm. Batu "aras o iyi mi?" dedi bende olanları anlattım kızlar birbirlerine sarılıp ağlamaya basladı.

Kızlardan bir çıkıp "senin yüzünden hepsi" dedi anlayamamıştım.

Ardından bir hemşire gelip güneşin uyandığını söyledi. Direk odasına dalıp  "güneş iyi misin?" dedim evet dercesine basını salladı.

Serum takılmıştı. Batu hemşireye gidip Ne zaman çıkabileceklerini sordu hemşirede "serum bitince doktor görmeye gelecek sonra çıkabilir"dedi. Serumun bitmesine yakın doktorlar geldi ve" Güneş nasıl hissediyorsun kendini? "dediler  güneşte  " iyiyim.. benim kalp kapakçıklarımda çökme vardı. Ameliyat oldum ama hala çarpıntım olur bazen baygınlık yapar ve kronik astım hastasıyım. Kriz geçirdim. İlacım çantam da olduğu için  kullanamadım. "dedi. Hepimiz güneş bunları doktorlara anlatırken hem üzgün hemde şok içinde dinledik...