Kolej Aşkı'm #Wattys2017

K.A-42- Tüm Yaşananlar Rüya Mıydı? Ölmediniz Mi? (düzenlendi)

KUZEYİN GÖZÜNDEN

Güneşin iyileşmesine mi sevineyim?   Yoksa?  Evimden gitmesine mi üzüleyim?  Bilemiyorum ne var onda?  Beni ona çeken?  Gözlerimi?  Saçlarımı mı?  Dudakları mı?  Cilekli kokusu mu?  Beni benden alan bakışları mı? 

işte o bitmeyen lahzadayız. bakışlarımızdan korkuyor, sözcüklerden kaçıyoruz. bakışlarımız birleşiyor ama dudaklarımız mühürlü kalbimin derinliklerinden cümleler kopuyor, gözlerimde son buluyor her zamanki gibi o gözlerin  karanlıklara inmek isteyen kindar ve acıtan gözlerin saklamak istediğin duygularına bir maske... yoksa sadece acı vermek mi istediğin... acaba kendimi mi kandırıyorum kabul etmek istemeyerek bu hırçınlığında gizli olan sırlarını? Sana uzaktan bakıyorum. Sana bakmak inanılmaz mutlu ediyor beni. Sen gidince aklım da senin peşinden sürüklenip gidiyor, yüreğim de.. Yanında biri mi var, ona bir şey mi söylüyorsun, onunla gülüyor musun.. içim yanıyor. Ama senden sonra gördüğüm o insan birden senden biri oluyor. Senin baktığın her yer artık güzel, senin konuştuğun her insan, özel oluyor. Akşamları ne yaparsın acaba? Yemek yediğin zaman yanında kimler var? Hangi yemeği severek yersin, neyi sevmezsin? Kitap okur musun? Hangi kitapları seversin? Ne tür filmlerden hoşlanırsın? Televizyon izler misin? Gece sokağa çıkar mısın? Arkadaşlarınla en çok neye gülersin? En çok kim kızdırır seni..Hangi futbol takımını tutarsın?

Bilmeliyim. Senin hakkındaki bütün ayrıntıları öğrenmeliyim. Çünkü ben de o filmlere gideceğim, ben de o dizileri izleyeceğim, ben de o yemekleri seveceğim ya da nefret edeceğim. Bilmeliyim. Baştan kuruyorum dünyamı. Seninle yaşamaya başlıyorum. Korkunun olduğu yerde aşk yoktur. Cesarettir sevmek. Düzenlere,oyunlara,kötülüklere meydan okumaktır. Sevmek; uzaklaşmaktır yalandan,bencilliği hiçe saymaktır. Bir başka açıdan da inanmaktır sevmek.

Onca kalabalığın içinde, karmaşık yaşamın ortasında eğer sen varsan daha seni görmeden bir kuş gibi çırpınmaya başlıyor yüreğim. Bir ışık çarpıyor yüzüme, bir sıcaklık yürüyor göğsümde. Anlıyorum ki sen varsın. Sen ordasın. Sen gelmişsin. Bakmadan, başımı çevirip seni görmeden varlığının farkındayım.

Ey uzak uzak baktığım.. göz göze gelmeden, saçını okşamadan, değil bir rüyayı bir cümleyi paylaşmadan sevdiğim sevgilim. Bir aşk filiz verdi, fidan verdi, kök saldı içimde. Onu sana göstermek için ömrümü veririm.

***

Vakit, gecenin sonsuz karanlığına bürünmüş. Binbir sıkıntı sarmış benliğimi. Bir yudum su diye inleyen hasta gibi muhtacım seninle konuşmaya. 

İçimi acabalar sardığında senin sevgi dolu gözlerini görebilsem nasıl rahatlayacağım, ama yoksun. Varlığınla beni nasıl sarıyorsun, bir bilsen. Maddeden ötesin. Hani pamuk şekeri vardır, yediğin an tadı damaklarına yayılır ama anında yok olur. Sen sakın yok olma, sevgi tadında yaşa. Beni ben yapan her ne varsa, sende de bunları gördüğüm için mi bu kadar bendesin?

Mutluluktan uçacakken seni aramak ve sevincimi paylaşmak istiyorum. Acımda ben seni arayamıyorum, yalnızlığın kalın kabuğuna çekilmek ve unutmak istiyorum dünyayı, insanları. Ama sen... sen bırakmıyorsun. 

O derin denizde karanlıklar içinde bir ışık var, o ışığa doğru bilinmez bir neden çekiyor beni. İşte sen busun benim için..  Benim içimdeki sen busun.. Güneşim..

****

GÜNEŞİN GÖZÜNDEN

Yurda gidip direk odama cıktım.. Alev kaltağına ne yapmam lazım onu nasıl bir tuzağa düşürmem lazım diye düsünürken uyku bastırdı... İstem dışı gözlerimi kapatım...  

***

"Güneşşş..  Kızım sofra hazır hadi kalk hepimiz seni bekliyoruz kızım.."

Şaka mıydı bu babamın  sesi..

Gözlerimi açtığımda kendi odamda olduğumu gördüm. 

Yataktan kalıp bunların gercek olmasının imkansız oldugu aklıma geldi..  Ama sesi geliyor babamın?  

Odamdan cıkıp aşagı indim ve gördüğüm manzaranın hiç bitmemesini diledim.. Babam masanın basında sol tarafında annem sağ tarafında güven aşkım..  Kahkahalar eşliğinde beni bekliyorlar...  Ama onlar ölmüştü.. 

Gözümden düşen yaşlara aldırış etmeden koşarak gidip babama sarıldım..

"güneşim ne oldu?  Neden ağlıyorsun bitanem?"

" ba-baba siz ölmüştünüz güvenle sen ölmüştün trafik kazasında annemde vardı yaralıydı hatta teyzemlere giderken yaptınız kazayı.." anneme dönüp "anne hatırlasana  Ben girişim kolejinden ögrenci değişimi ile özel dogu kolejine geçtim ve orada okulun yurdunda kalmaya basladım kazalar gecirdim ölümlerden döndüm."dedim bagırarak" kızım korkutma bizi neler diyorsun sen "dedi annem." Ya deli muamelesi yapmayın bana ya. Anne baba ben öldüm mü yoksa? " dedigimde birden gülmeye basladılar" kızım sen ne sacmalıyorsun? "dedi babam..  Sabrım tasmaya basladı artık." baba biz istanbula taşındık hanı.." bana inanmayan gözlerle bakmaya devam ederlerken "ya saka mı bu?" diyip evden kosarak cıktım.. 

Gercekten de antalyadaydım.  Bu nasıl olur.  Ben daha dün gece kuzeylerdeydim.. 

Gercekten onlar rüya mıydı?!!