MOJE ROZMOWY Z BOGAMI

Nie bawię się tak...

No cześć. Nawet nie wiecie jak bardzo nienawidzę szarego koloru, może być spowodowane to tym, że Hades ma taką skórę, ale nie wiem... Przechodząc do sedna, to chyba Bogowie mnie nie lubią. A na pewno, ten szary kretyn. Och chcielibyście wiedzieć co mi zrobił? Nie, nie zgwałcił mnie. Brudne myśli macie. Nie!!! On zgodził się na... Tydzień z Megarą!!!! Rozumiecie?! Nie jeden dzień, a tydzień, bo mnie nienawidzi. Ja jego też, ale to inna sprawa. Mam dziwne wrażenie, że ciągle gadam o sobie... Nie. To nie może być prawda. Pamiętacie, jak pytałam się kogo wolicie? Megarę czy Metarę? Wymyśliłam nazwy: teamMegara i teamMetara, ja jestem w teamZostawcieHerkulesaWSpokojuSuki. A wy? Ale to nie wszystko. Nie. Mianowicie Dionizos kiedy nie pije, wariuje i teraz zaprosił Rzymian, na „słodki i bardzo bezpieczny obiadek". A dlaczego? Bo pokłócił się z Bachusem, o to który lepiej gotuje. I muszę siedzieć obok Herkulesa, który ciągle rozmawia z Megarą. No lepiej być nie mogło, no. Hades jest... no aż nie znajduje słów, na tego debila. Kronos miał racje kiedy mówił, że to jakieś chore dziecko jest (ekhem, skóra, ekhem). A do tego naprzeciwko mnie siedzi Alex (@hunter_of_artemis18). No aż chyba się uczyć pójdę. Nie wspomniałam o tym, że Bachus ma kolegę czyli Libera*. Nikt mnie chyba tutaj nie kocha (oprócz kliku osób). No i jest takie rozdwojenie jaźni z Herkulesem, bo jest też ten z Rzymu.

Ja: No ekstra.

Ja: Mogę już sobie iść?

Ja: Bo ja nie mam co tu robić.

Dionizos: Zamknij się z łaski swojej.

Dionizos: I pamiętaj, chociaż moje potrawy miałby być ohydne, masz powiedzieć, że ja gotuje lepiej.

Ja: Bo?

Dionizos: Zastanawiałaś się kiedyś, jak to jest być delfinem?

Ja: Gotujesz najlepiej, wiesz? Gdybym umiała gotować, to bym kupiła twoją książkę kucharską, ale niestety nie dorastam ci nawet do skarpetek.

Dionizos: Tak trzymaj...

Alex: Siła perswazji...

Ja: Zapamiętałam cię milszą.

Alex: Przebywanie z Marsem niszczy.

Mars: A co ja mam powiedzieć, jak przebywam z tobą???

Jupiter: „Dziękuje ci tato, że nareszcie mi zaufałeś i dałeś mi pod opiekę tego kłopotliwego bacho..., to znaczy, tą twoją super córkę"?

Mars: Kłopotliwego bachora.

Alex: Nie znacie się.

Apollo: Diano, czyżby już nie było Mitry?

Diana: Jest ktoś inny.

Apollo: Zapewne nie tak wspaniały, jak Ja.

Rzymski Herkules: Nie byłbym tego taki pewny.

Ja: Skąd wy ich bierzecie?! Z probówki jakiejś?!

Alex: Tak. Hodujemy idiotów.

Merkury: Jak wy.

Herkules: No, nie. To już jest po prostu świństwo.

Herkules: Nie będę nazywał się „HERAkles".

Rzymski Herkules: Czy ja cię do tego zmuszam? Ja tu po prostu zostałem zabrany. No racja, jestem z osobą towarzyszącą, ale to się nie liczy.

Jupiter: Miałeś na niego naskoczyć, że się tak nazywa... Czego nie zrozumiałeś z planu, hmm?

Rzymski Herkules: Bo nie mam zamiaru taki być.