MOJE ROZMOWY Z BOGAMI

Ćwiczenia

Jestem w swoim pokoju i ćwiczę. Może chcecie wiedzieć co? Ćwiczę ratowanie życia człowiekowi – no, bo, przecież nie będę biegać po pokoju, żeby się poślizgnąć i się zabić. O nie, nie dam nikomu takiej satysfakcji. Ćwiczę resuscytację na lalce mojej młodszej siostry (Różowej, tak jakby coś), która także jest ze mną, bo chciała zobaczyć co będę robić z jej lalką dzidziusiem. Pomijając to, że ma strasznie miękki brzuch – ta lalka – jest nawet dobrze.

Ja: Kurde...

Różowa: Co?

Ja: Maska mi się zabarwiła od spodu przez jej pomalowane usta...

Ja: Po co malowałaś jej usta?

Różowa: Żeby wyglądała ładnie.

Ja: No jasne. Mam nadzieję, że nauczycielka tego nie zauważy, i ze nie pobrudzę ust manekina w szkole. Chyba nie byłaby zadowolona.

Różowa: Pomaluje jej usta bardziej. Jak skończymy.

Ja: Dobra. A więc, zaczynam.

Ja: Jest bezpiecznie.

Ja: Przepraszam...

Ja: To ona, czy on?

Różowa: A nie widzisz? Oczywiście, że ona! Ma pomalowane na różowo usta i ma piękną różową sukienkę!

Ja: Dobra...

Ja: Przepraszam, proszę pani, dobrze się pani czuje?

Ja: ...

Ja: Nie czuje.

Ja: Sprawdzam czy oddycha.

Ja: ...

Ja: Nie oddycha.

Różowa: Zasłaniasz mi swoją dupą co robisz.

Ja: To patrz z przodu i mi nie przeszkadzaj! Musze to na 6 umieć!

Różowa: Już.

Ja: Więc teraz 30 uciśnięć.

Różowa: Co?

Ja: No, składam ręce na jej klatce piersiowej i 30 razy uciskam.

Różowa: Dobra.

Ja: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30. (wybaczcie, ale nie chciało mi się tego pisać słownie – dopisała Hermafrodyta)

Ja: Dobra, to teraz dwa wdechy.

Ja: ...

Ja: To żyje!!!!

Różowa: Dobrze się czujesz?

Ja: Tak, a co?

Ares: Polonizowałbym.

Ares: Co wy robicie?

Różowa: Usta – usta.

Ares: Na sobie?!

Ja: Nie! Ćwiczę na lalce resuscytacje.

Ares: Czemu nie na manekinie?

Ja: Nie mam manekina.

Różowa: Ja chce teraz.

Ares: Ja mam manekiny...

Hefajstos: Każdego z nas, plus Afrodyty dwa.