MOJE ROZMOWY Z BOGAMI

Egzaminy

Siedzę sobie w pokoju i czytam książkę. Jestem bardzo spokojna. Egzaminów już nie ma. A ja nie mam zamiaru sprawdzać odpowiedzi – wolę nie wiedzieć co zrobiłam źle. Niestety, ostatnio Kiwi zaczął interesować się moją edukacją i tylko czekam aż wparuje do mojego pokoju i zacznie zadawać kłopotliwe pytania odnoszące się do wszystkich egzaminów. (Specjalnie czekał trzy dni żeby pytać o wszystko albo o tym zapomniał, ale raczej nie). Zerknęłam na drzwi – nikt ich nie otwierał. Może się tam czai. Westchnęłam potrząsając głową. Przyjdzie to przyjdzie, nie to nie.

Kiwi: No hej.

Kiwi: Jak tam egzaminy?

Kiwi: Patrzyłem nawet na arkusze i odpowiedzi. Nawet, nawet moim zdaniem.

Ja: No.

Kiwi: Co czytasz?

Ja: „Wszystko czerwone", mówi ci to coś?

Kiwi: Owszem, czytałem.

Kiwi: Nie jestem skończonym kretynem, tak jak pewnie uważasz.

Ja: Kiwi nie chcę rozmawiać o egzaminach.

Kiwi: No to może chociaż angielski? Jak było?

Ja: Nawet dobrze, na rozszerzeniu dałam radę napisać email.

Kiwi: To dobrze.

Atena: I wszystko inne też masz dobrze?

Ja: Nie wiem. Skąd mam wiedzieć?

Atena: Odpowiedzi.

Ja: Wolę nie patrzeć. Nigdy nie patrzę.

Ares: Lepiej nie wiedzieć, że się wszystko źle zrobiło?

Ja: No.

Kiwi: A polski? Jak rozprawka?

Ja: Pewnie źle.

Kiwi: Ale napisałaś?

Ja: No tak... tylko nie wiem czy dobrze.

Atena: Jakbyś się przygotowywała, to byłoby na pewno łatwiej.

Ja: Dobrze chociaż, że nie było opowiadania...

Atena: A właśnie... Na ile napisałaś tamto?

Ja: Jakie tamto?

Atena: Opowiadanie. Do szkoły.

Ja: Nie oddała jeszcze, więc nie wiem jaką mam ocenę.

Atena: Na. Ile. Stron.

Ja: Ach, o to ci chodzi...

Atena: O to.

Ja: Noooo...

Kiwi: No?

Ares: Może po prostu to powiesz?

Ja: No na...

Atena: Jeszcze chwila a...

Ja: Siedem kartek! I przestań się nade mną znęcać! W liceum po prostu będę się pytać czy mogę dać wydrukowane!

Atena: Wcale się nie znęcam, tylko chce wiedzieć...

Ja: Super.

Ares: Tak z ciekowość zapytam...

Ares: Jak wyniki będą złe to się zabijesz?