✨ BİR BULUT OLSAM ✨

Hırs ruleti\3(25)

ARVEN<
Ertesi gün annemin telefonuyla uyanmıştım.
"Arven,baban hâlâ dönmedi.Onun için endişeleniyorum!"
"Nasıl dönmez?"
"Arven dönmedi diyorum işte.Nasılı mı var bunun?"
"Tamam tamam sakin ol hemen yanıma gelmeni istiyorum.Bir şeyler düşünürüz."
Telefonu kapatır kapatmaz Arsel'in odasına girmiştim ama o da yoktu.Sanki herkes ortadan koybolmaya yemin etmişti o gün...
***
YAZARDAN<
"Arsel,bu sabah edindiğim bilgilere göre Orhan Türkiye'yi terk etmiş.Gördün mü?burada kalmaya yüzü yoktu.Sende bana o herifin suçsuz olduğunu iddia ediyordun."
Yorgunluktan ayakta durmaya bile mecali kalmamıştı Arsel'in.Duvara yaslanmış,zorla babasının son gelişmeleri abartarak anlatışını dinliyordu.
"Hâlâ öyle olduğunu düşünüyorum."
"Yanımda görmüş olduğun müdürümüz Emre.Bu sabah Orhan'ın İtalya'ya gittiğini öğrenmiş."
"Bu lüzumsuz işler müdürünün lafına mı kaldık şimdi de?"
"Söylediklerini kulağın duysun!Kendi hatanı başkalarına çamur atarak yok edemezsin."
"Efendim,Arsel Bey'in öfkesine kız kardeşim Selen ile beraberliklerinden beri alışkınım.Problem değil."
"Yavşağa bak.Bir yatmadığımız kaldı şuraya!"
Ahmet Bey Arsel'in cümlesinin duyulmaması için araya girdi.
"Gerçekten çok üzgünüm Emre.Arsel sen çıkabilirsin artık.Ortaklarla olan toplantıyı yöneteceksin git biraz hazırlık yap."
Arsel şunu yap Arsel bunu yap!Kravatını gevşetip derin bir nefes aldıktan sonra babasının kapısının önünde durup kapıya yaslandı.
"Arsel Bey iyi misiniz?"
"Bugün ki toplantılarımı iptal eder misin?"
"Ama efendim..."
Arsel'in bakışlarından sonra "Peki efendim."diyerek tekrar dosyalara dönmüştü kadın.
Öfkeyle eve döndüğünde,Arven onu büyük bir endişeyle karşıladı.Annesinin telefonuyla içine düşen korku kıvılcımı artık kontrol edilmesi güç bir yangına dönüşmüştü.
"Arsel babam dünden beri eve gelmemiş."
"Haberim var."
"Nasıl?!"
"Herkes kaçtığını düşünüyor."
Arven yerinde kaskatı kesilmiş,gözleri dolu dolu bakıyordu Arsel'e "Sen böyle düşünmüyorsun ama değil mi?Babam bana veda etmeden gitmezdi."
Gözlerinden art arda düşen yaşları silip başını öne eğdi
"Benim ne düşündüğümün bir önemi yok artık."
Arsel başını ovuşturarak kendini koltuğa bıraktığında Arven hemen yanına oturup elini tuttu.
"Arsel lütfen yardım et.Babamı bulmam lazım.Elbette senin ne düşündüğün önemli.Babamı temize çıkarmamda bana yardımı olacak tek kişi senin."
"Denize düşen yılana sarılır hesabı."
"Asla!Sen bu olayda ki kilit noktasın ve...Ve başka kime güvenebilirim bilmiyorum.Sana ihtiyacım var."
Arsel,Arven'i uzun uzun süzdükten sonra aklındakileri gerçekleştirmeye karar verdi.
"Gidelim o halde..."
"Nereye?"
"İpucu bulmaya."
Arsel,Arven'in bileğinden tutup arabasına bindirdi ve aceleyle şirkete geldiler.
"Hoşgeldiniz efendim.Babanıza geldiğinizi haber vermemi ister misiniz?"
"Hayır hayır sakın söylemeyin.Bana kontrol odasının anahtarını ver."
"Efendim o anahtar sadece Ahmet Be..."
"Hay ben babamın...Ver şu anahtarları!Kimi kandıracağını sanıyorsun?!"
Güvenlikte ki görevli Arsel'e anahtarı verdikten sonra, tüm kameraların kontrol edildiği odaya yani kontrol odasına gizlice girdiler.
---
ARVEN<
Son 24 saatin görüntülerini incelemeye başladığımızda bezgince "Bunları izlemek saatler sürer."demiştim
"Biraz umudun olsun sarışın."
*4 saat sonra*
Ben uyuklamaya başladığımda Arsel dikkatlice bir şeyleri inceliyordu.
"Şuna bak."
Gösterdiği yönü incelemeye başladığımda babamın bir arabaya bindiğini gördüm.
Arabanın plakası net değildi.
"Nereye gidiyor olabilir ki?"
"Bu araba ona mı ait?"
"Hayır.Bu bize ne kazandırır,plaka net bile değil."
"Sen şimdi eve gidiyorsun.Gerisini ben halledeceğim."
"Olmaz yardım etmek istiyorum.Hem seninde dinlenmen lazım,şu haline bak."
"Arven eve gitmelisin.Annen daha fazla yalnız kalmasın." İstemeyerekte olsa
Arsel'in dediğini yapıp eve dönmüştüm.Annem ağlamaktan perişan olmuştu.Kafamızı dağıtmak için bir film koyup mısır patlattım.İkimizde filme bakıyorduk ama sorsanız film hakkında bir şey anlatamazdık.
***
Arsel 2 gün boyunca eve gelmemiş telefon konuşmalarımız da 5 dakikayı geçmemişti.Nihayet eve döndüğünde elinde yine bir sürü kağıt vardı.
"Küçük bir gezintiye hazır mısın?"
"Ne gezintisi?"dediğimde zevkle gülümsedi
"Seninle gördüğümüz arabanın özelliğinde ki tüm arabaları tek tek araştırdım."
"Bunu yaptığına inanamıyorum.Peki ne buldun?"
"Araba Oğuz Vural'a ait."
"Bu bize neyi kazandıracak ve o kim?"
"Şunu,Oğuz Vural normal bir yaşantısı olan gayet mütevazi ve iyi bir insan.Vural ailesiyle birlikte çalışan bir şoför."
"Gayet normal bir insan olduğu dikkatini çekmedi mi?"
Arsel bana gözlerini devirerek devam etti.
"Elbette ki bu adam kimsenin dikkatini çekmeyecek sakin bir insan.Tek bir ayrıntı dışında...Selen'in asistanıyla kardeşler."
"Tüm bunları nasıl öğrendin?"
"Tamamiyle tesadüf!Oğuz Vural ile yolda karşılaştım ve biraz lafladık.Tamamen tesadüf."
"Ne tesadüf ama...Yumruklarınızla mı konuştunuz?"
"Detayları boş verelim sonuca odaklan."
Arsel'in söylediklerini idrak etmekte gerçekten zorlanıyordum.Beni arabasına bindirip kemerimi taktıktan sonra kendiside aynısını yaptı.
"Babamın nerede olduğunu nasıl bulacağız?"
"Bırak o kadarını da ben düşüneyim." dedikten sonra gazı köklemişti.Koltuğa sıkı sıkı tutunup yolu izlemeye başladığımda,kalbim yerinden fırlayacaktı.
"Eminim trafik cezalarına ödediğin parayla köy doyurulurdu."
"Doğrusu hiç böyle düşünmemiştim."
"Lütfen yola bakar mısın?"
O sırada yola bir araç fırlamıştı.
"Fareler deliklerinden çıkmamalı..." dedikten sonra dahada hızlandı.
Korkudan ecel terleri döküyordum.Kalbimin sesi arabanın motorundan gelen sesi bastırıyordu sanki.
Öndeki araba,şehrin dışında terk edilmiş bir binanın önünde durduğunda arabadan birkaç metre uzakta durduk.
"Burada ne işi olabilir?"
"Sabırlı ol sarışın."
15-20 dakikaya yakın bir süre sonra içeriden birkaç kişi çıktı.
Bunlardan birisi Eylül'dü.
Gözlerime inanamıyordum,babama iftira atanların arasında mıydı yani?
Takip ettiğimiz adamda içeriden çıktığında Arsel arabayı çalıştırdı.
İzlendiğini anlamış olacak ki arabayı inanılmaz hızlı sürüyordu.Tabi benim yanımda oturan hız tutkunu sevgili kocamın(bu kelimeye hâlâ alışamadım) ondan kalır yanı yoktu.Hatta fazlası vardı.