Demon Academy

Chapter 11~ Pagkawala

~Isabella POV~

Nasaan na kaya si Liziel?

Hindi namin siya makita kahit saan.

hinanap na namin siya kung saan saan pero kahit anino nito ay hindi namin nakita.

pigil ang luha kong nilinga linga ang paligid.

Kasalanan ko to! Ako ang dapat na sisihin sa pagkawala ni Liziel.

Kung hindi sana ako nagpakalasing noong Foundation day hindi sana mangyayari ang bagay na ito.

Napakasarili ko! Nakakainis!
galit na saad ko sa aking sarili

Sobrang lawak nga nitong Demon Academy hindi ko alam kong saan dapat hanapin si Liziel.

Naglakad pa nga ako ng naglakad umaasang mahahanap ko si Liziel.

Ilang oras nga ng paglalakad at paghahanap ay napagod nga ako. Naghiwalay kasi kami ni Antonie kaya naman mag-isa ako ngayong umaasa na mahahanap si Liziel.

Napahinto nga ako sa tabi ng punong Narra na nasa likod ng isa sa mga classroom ng paaralan.

Naupo nga ako sa isang mahabang upuan na nasa sulok ng kinatatayuan ko.

"Nakakapagod! Nasaan kana ba Liziel?" tanong ko sa sarili ko ng tuluyang makaupo na

"Saan ba kita makikita?" naiinis kong tanong sa sarili

"Sana nasa mabuti kang kalagayan Liziel, hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari sayong masama!" naiiyak na sabi ko sa sarili

Napapikit nga ako upang pigilin ang luhang nag uunahang pumatak sa aking mga mata.

Nang marahan ko ngang buksan ang mata ko ay....

nagulat ako ng may tumabi sa akin.

Kung hindi ako nagkakamali ay lalaki ito naka asul na T-shirt at itim na pantalon naka insert pa nga ang T-shirt nito sa kanyang pantalon.

Maaamoy din ang napakabangong amoy nito.

May nakalagay ding headset sa mga tenga nito.

Nakatalukbong siya ng subrero

Kaya hindi ko siya mamukhaan

Inalis ko din agad ang tingin ko sa kanya.

Nagulat nga ako ng bigla itong magsalita

"Isabella" tawag niya sa pangalan ko

Dahilan para tingnan ko ulit siya

"Do i know you?" tanong ko dito

Pero ngumiti lang ito sa akin.

tanging labi lang kasi niya ang nakikita ko.

ng tingnan ko siyang maigi...

Laking gulat ko ng

Si

Devon pala ito.

Kaya pala pamilyar ang boses at amoy nito sa akin.

Napausog ako ng kaunti para makalayo ng bahagya sa kanya.

Naiilang kasi ako sa kanya. Hindi ko to dapat nararamdaman.

Kapag lumalapit kasi ito sa akin ay animo'y tumakbo ako ng pagkalayo layo sa bilis ng tibok ng puso ko.

Hindi ko nga masaway ang sarili na huwag maramdaman ang mga bagay na ito.