To Reach You

Chapter 13

Chapter 13

Today is the performance day. Katulad nga ng sinabi ni Josephine. Maaga akong pumasok dahil hindi naman talaga ako nakatulog. Dammit. I promise. This will be the last time na nakikita ko ang hayop na ‘yun. After this, puputulin ko na lahat ng kaugnayan ko sa kanya. He’s making my life miserable.

Pagpasok ko palang ng gate ay nakita ko ang ilang bus ng mga batang nasa elementary school. Andito sila para manuod ng play. Napangiti ako ng makita ang isang cute na bata doon na mas kamukha pa ni snow white sakin.

Naiksi ang buhok nya na hanggang balikat, meron syang manipis ng bangs. May pulang head band, paninipis na labi at bilog na mga mata. Nakaback pask pa sya na kulay pink. Sa tansya ko siguro nasa 6-7 years old lang sya.

Minamasdan ko lang sya habang iginagala ang tingin sa paligid, mukha syang mawawala. Naglakad ako palapit sa kanya.

“Hello. Nawawala kaba?” tanung ko sa kanya.

Tumingin sya sakin at mukhang kinikilatis ako ng mabuti. “Who are you?” mataray na utas nya. Napangiwe ako. Shocks! Ang taray!

Nagkamot ako ng batok. “hehe. I’m ate abby, nawawala kaba? What’s your name?” tanung ko.

Umismid sya tapos inirolyo ang mata sakin. “I don’t talk to strangers.” Aniya. Naginit ang ulo ko. Pakengteym na bata ito! Supladida! Binabawi ko na ang sinabi kong kamukha nya si snow white! Pesteng ‘to! mas bagay sa kanya ung witch!

Inirapan ko din sya. “hmp! Kung ayaw mong tulungan kita di wag! Taray!” utas ko, akmang tatalikuran ko sya ng hilain nya ang buhok ko, Napayuko ako dahil doon.

“Hey! Let go! Ikaw na bata ka!” sabi ko.

“Your hair is so dull! Yuck!” aniya. Tuluyang uminit ang ulo ko. masusuntok ko na talag---

“Hey there, little princess. It’s bad to hurt others you know?” napatingin kami sa nagsalita, lalong uminit ang ulo ko ng makita ang pagmumukha ni ethan.

Binitawan ng bata ang buhok ko. inayos ko naman iyon, pasalamat sya at hindi ako nakalbo kung hindi naku! Ibabalibag ko talaga sya.

Naglakad palapit si ethan samin tapos kinarga nya ang bata sa mga bisig nya. Nanlaki ang mata ko habang nakatingin sa kanya habang may karga-kargang bata.

Wonderful.

“What’s your name?” tanung nya.

“Missy.”

“Are you lost?”

Tumango-tango ung bata. “Yeah. I can’t see my classmates.” Aniya na mukhang iiyak na. Umirap ako sa hangin, Ngaun ang bait-bait nya? Weh? Grabe naman pala ang gayuma ni ethan at pati bata napapaamo nya.

“Don’t worry okey? We’ll find them.” Sagot ni ethan.

Humarap sakin si missy tapos dinilain ako? Aba’t…

“Hahaha. Ayaw sayo ng mga bata. Paanu kapag nagkaanak ka nyan?” tanung ni ethan sakin, Inirapan ko sya.

“Che! Kung magkakaanak ako sisiguraduhin kong mabait, hindi katulad ng iba jan!” utas ko.

“Are you pertaining to me?” mataray na tanung ni missy.

Binalingan ko sya. “Who you? I don’t talk to strangers!” utas ko.

Nagpout sya tapos humarap kay ethan. “Prince, look oh. She’s making taray to me..” aniya. Wow! So arte!

Ngumite si ethan tapos hinalikan sya sa noo “Bad din kasi ung ginawa mo kanina, don’t do it again okey? You have to be nice to her.” Aniya.